Ons Bakbeest

Verjaardag vieren in Limburg

Geplaatst op 19 december, 2022 door anita

Om iets leuks te gaan doen op mijn verjaardag gaan we naar Valkenburg.
Beetje jammer dat er nog een lunchafspraak op vrijdag in de agenda komt. Nu kunnen we pas om half drie richting Limburg.
Het verkeer zit mee en rond half zes komen we aan in een enorme druk Valkenburg.
Het centrum is afgesloten, precies waar ons hotel/appartement zit.
Na wat zoeken vinden we op 10 minuten lopen van het hotel een parkeergarage.
Rugtassen waar ze horen en glibber de glibber naar het hotel.
Op de deur staat dat ze vol zitten voor het diner…Nee he… gelijk toch maar vragen of ze voor ons nog een plekje hebben.
Ja hoor, als we onze spullen naar de kamer brengen, zorgen zij ervoor dat er een tafeltje is…
Hup hup spullen dumpen en op naar het diner.
Wat hebben wij lekker gegeten.
Terug in ons riante appartement drinken we een kop koffie om daarna de auto te verplaatsen.
Er is een parkeerplaats waar je van 20:00 uur tot de volgende ochtend 11:00 uur niet hoeft te betalen, nou dat laten we ons niet twee keer zeggen.
De praktijk is iets lastiger.
De gratis parkeerplaats staat bomvol en er is bijna geen mens die daar nog weg wil… na tig rondjes op zoek naar een volgende parkeerplaats.
We hebben geluk dat er net een plekje vrij komt.
Ok parkeren en terug naar het mooi verlichtte stadje.
Klinkt heel wat maar we zijn moet en willen goed uitrusten voor de activiteit van zaterdag.

Zaterdag 17 december
Het ontbijt begint om half negen. Dat gaat het niet worden als we om 9 uur in Vaals moeten zijn.
Bij de AH scoren we wat broodjes voor ons ontbijt, ook niks mis mee.
Door het mooie winterse landschap gaan we naar Vaals.
Wat ben ik blij dat de mist van gisteren verdwenen is. Je ziet dat de zon een poging gaat doen om te voorschijn te komen.
Met 7 mens, Chis en Annemieke van Goldcrest Nature Tours gaan we op stap.
We horen en zien van allerlei vogeltjes.
Door de kou komen de roodborstjes heel dichtbij. Je moet oppassen dat je ze niet onderste boven schopt.
Veeg je een stukje bos schoon, komen de roodborstjes gelijk kijken of er wat te eten ligt.
Zo grappig om te zien.
Het is dat we Chis bij ons hebben anders was het ons niet opgevallen. Nu hebben we een nieuw soort gezien, de kortsnavelboomkruiper. Chris herkent die aan het geluid.
De zon komt door en geeft gave sfeerplaatjes, prachtig.
Na een paar uur rondstruinen, en genieten gaan we een bakkie bij de auto doen.
Tijd om een ander gebied te verkennen.

De Geul is HET gebied van de waterspreeuw. We lopen een stuk langs de meanderende river op zoek naar…
We zien oude gaten in de rivierwand waar ijsvogels gebroed hebben.
Een bever doet erg zijn best om een boom om te knagen. Als die zo doorgaat is de boom binnen een week om…
Mijn wens om de waterspreeuw in Nederland te zien is nog niet uit gekomen.

We gaan door het mooie glooiende landschap richting Valkenburg.
Op korte afstand zien we de vinken en geelgorzen die tussen de akkers en de bomen langs de kant van de weg heen en weer vliegen. Het licht is prachtig, de bevroren bloemen schitteren allemaal.
Blauwe kiekendieven zoeken hun prooien, we kunnen ze goed observeren.
We moeten ons losrukken van dit geweldige gebied, het is mooi geweest.
Zo wil ik mijn verjaardag wel vaker vieren.
Heerlijk in de natuur en genieten maar…

Binnen een paar minuten zijn we terug in Valkenburg. De zoektocht naar een parkeerplek gaat weer beginnen.
Als we bedenken dat we het ergens anders moeten proberen komt er net een plekje vrij. Snel omkleden en dan mogen we gaan eten bij de Mexicaan. Vanwege de kerstdrukte hebben ze een buffet wat wij helemaal niet erg vinden.
We blussen de scherpe gerechten met een drankje af. Goed dat we tussendoor een dessert ronde inlassen om de pittigheid kwijt te raken.

We lopen, lees schuifelen, nog een rondje door het dorp en langs de kerstmarkt.
Het is zeker gezellig maar we voelen wel dat we al een hele dag buiten zijn geweest en gaan terug naar ons appartement.
Ik hoor in de verte muziek. Het komt geleidelijk dichterbij. Een parade komt door de straten pal voor ons raam langs. Mooier kan je het niet treffen.
In de warmte en van bovenaf kan ik het goed overzien.

Veel te vroeg wakker.
En toch om 6 uur is de horeca al bezig om de overdekte buitenterrassen klaar te zetten.
Voor 8 uur ga ik een rondje door het stadje maken. Wat spullen naar de auto brengen en genieten van het stadje dat gaat ontwaken. Een heerlijk moment om rond te dwalen. Dit gebeurd ook letterlijk….
De kaart zit niet helemaal goed in mijn hoofd, ik ga een paar keer precies de verkeerde kant op…
En dan mogen we ontbijten.
We nemen onze tijd en genieten van het heerlijke brood.

We besluiten rechtstreeks naar huis te gaan, het is bijna 3 uur rijden, zodat we thuis van onze zondag verder kunnen genieten.

Geplaatst in 2022-7 Nederland uitstapjes, 2022-7-6 Limburg | Reacties uitgeschakeld

Op naar Colombia

Geplaatst op 5 december, 2022 door anita

4 November 2022 – 10°
Hoofddorp
Na alle checks worden we door Jos naar v.d. Valk bij Schiphol gebracht. Het openbaar vervoer is zo onbetrouwbaar dat we die gok niet nemen om uren onderweg te zijn. Heerlijk de reis gaat beginnen, wat hebben we er zin in… Relaxen … vogels spotten…Zuid-Amerikaanse cultuur. We zitten in de nieuwe toren bij v.d. Valk. Ilse heeft gewoon een aparte kamer die aan onze kamer verbonden is. Zo jammer dat Jos zijn werkspullen niet mee heeft, hij had hier gewoon kunnen blijven. We gaan een poging doen om op tijd te slapen.

15 November 2022 – 13°
Schiphol
Ruim voor de wekker ben ik klaar wakker, alle tijd om rustig op te starten.. Om 6 uur nemen we de shuttlebus naar Schiphol, het is gelukkig heel rustig en binnen 3 kwartier zijn we door alle controles heen. Energiecrisis lijkt zowel bij vd Valk als op Schiphol geen issue te zijn, we smoren uit onze kleren. We zoeken een rustig plekje om te ontbijten en af te koelen.( wat niet zo goed lukt, haha.. Bij het boarden staat er een security hond, die hoog tegen mij op springt. Deze hond zoekt geld! Ja wat wil je met 1,1 miljoen peso’s op zak. Als de beveiliger mijn 10 euro in de portemonnee ziet mag ik toch aan boord…. Ppffff…

15 November 2022 – 20°
Bogotá
Personeelsgebrek bij de security hebben ze in Colombia geen last van. De lange rij lost zich snel op. Een paar korte vragen, stempeltje halen en we mogen door. We hebben alleen handbagage, wachten op bagage die wel of niet aankomt hoeft niet, pinnen nog wat geld en gaan op zoek naar onze chauffeur. Niet veel later zitten we in een klein busje om naar Guasca te gaan, wat zo’n twee uur rijden is. Gelukkig wisten we toen nog niet dat deze reis een wereldreis werd. We hebben onze ogen uitgekeken. Bogota is een reusachtige stad en vooral vreselijk lelijk. We kronkelen door de stad met een slakkengang van 30 km per uur. De doorgaande weg is vaak smal. Je mag zelf bepalen hoeveel voertuigen er naast elkaar passen. Er rijden veel motoren rond die zich overal tussen drukken. Naast vervallen gebouwen zijn er ook moderne wolkenkrabbers. De lelijke gebouwen worden opgevrolijkt met mooie muurschilderingen. We zien zwerversplekken onder viaducten, welkom in Zuid-Amerika.
Op elk stukje grond staat 1 koe. Al slingerend gaan we de berg op. We kunnen de grote stad goed overzien. Onze chauffeur spreekt geen Engels, maar de hele weg blijft hij zijn best doen om uit te leggen wat we zien. Het is heel groen en ook heel nat. Als we eindelijk de stad uit zijn komen we bij een wegafsluiting. Er is zoveel regen gevallen dat de weg niet begaanbaar is. We moeten daardoor een giga eind omrijden. Voor ons rijdt een bergingsauto met een auto helemaal onder de modder en aan alle kanten in elkaar… Opnieuw doorkruisen we de hele stad. We zien op de berg een dorp met allemaal gekleurde huizen. Vanaf de snelweg kun je zien dat het dorp op een vlinder lijkt. Echt prachtig! Op sommige plaatsen heb je opeens dat het water over de weg heen stroomt, of enorm grote plassen. Het landschap is heel bergachtig en maakt plaats voor het landleven met veel boerderijen en tuinbouw. Het is echt schitterend.

Het laatste stuk gaat over een onverharde weg. Hobbel de bobbel. De geasfalteerde weg geeft hier een massage. Wat een gatenkaas. Zo blijven we wel wakker. Het is nog een paar minuten rijden, helaas de weg is afgesloten. De chauffeur is nu ook wel klaar met deze eindeloze reis en belt het hotel om te vragen hoe we er kunnen komen. Het is nu nog een kwartier rijden. Het laatste oponthoud wordt veroorzaak door koeien op de weg. Om zes uur zijn we eindelijk bij het hotel. We kunnen nog net een glimp van het hotel opvangen voor het donker is. Met een houtkachel op de kamer kunnen we het warm stoken, eerst afwachten hoe koud het gaat worden. De openhaard in het restaurant staat aan. We zijn de enige gasten en we zitten bijna in het donker te eten. De salade gaat er goed in. We vallen om en duiken om acht uur ons bed in, morgen zien we wel waar we terecht zijn gekomen.

16 November 2022 – 16°
Guasca – Cafe la Huerta
Dat we moe waren wisten we, dat we zelfs uitslapen tot 4:45 uur en Hans tot 5:30 uur is een aangename verrassing. Oh wat is het fris boven de dekens. Zodra het licht is ga ik het terrein verkennen. Allemaal leuke zitplekjes en zicht op de bergen. Het is nog niet gelijk een vogel concert, een winterkoninkje doet goed zijn best. Na een kopje koffie gaan we met z’n drieën op stap, en zien we wat meer leven rond het hotel. De zon doet ook haar best, heerlijk.
Wat duurt het lang voor we om 8 uur mogen ontbijten. In het restaurant is het net zo koud als buiten. De openhaard had best aan gemogen. We krijgen gietijzeren pannetjes met roerei, ui en tomaat, man wat was ik uitgehongerd.. Zodra de zon een beetje schijnt is het heerlijk in ons overdekt terras. De ideale plek om een groot deel van onze dag door te brengen. We maken vandaag verschillende rondjes bij het hotel en zien niet veel maar toch telkens nieuwe vogels. Buiten het hotel lopen we een stukje langs de onverharde weg op het platteland, wat een verkeer komt er langs, het is flink zandhappen. In de middag kunnen we ons avondeten doorgeven. De drankjes staan al klaar als wij het restaurant in komen. Er hangt een typische lekkere lucht van op hout gestookte oven. Het maisbrood wordt in gietijzeren pannetjes gebakken. Gedoopt in een champignonsaus is het best lekker. Vanuit onze serre ziet Ilse iets in de boom….. is het een schreeuwuil. Hij volgt de langslopende hond met zijn mooie grote ogen, wat een afsluiter van de dag. Wij vinden het gezellig dat de kachel in onze kamer aan gaat. Na 2 pogingen en een kamer vol blauwe rook vinden wij het goed. We hebben nog een extra gast op onze kamer, een Colombiaanse spin, hij is groot en eng, gelukkig durft Hans het aan om de spin te verwijderen. Een lekkere warme douche voor het slapen gaan is ook prima om je op te warmen…. De douche ziet er heel luxe uit. Je moet wel minstens 2 meter zijn om de massage stralen op je lijf te krijgen, haha. En de regendouche? is een miezer regenbuitje.

Rufous collared Sparrow – Roodkraaggors – Cafe la Huerta – Guasca

Great Thrush – Reuzenlijster – Cafe la Huerta – Guasca

Lesser Goldfinch – Witbondsijs vrouwtje – Cafe la Huerta – Guasca

Tropical Screech-owl – Cholibaschreeuwuil – Cafe la Huerta – Guasca

17 November 2022 – 16°
Rondom het hotel
Vannacht een paar uur wakker geweest en ik kreeg het steenkoud, niet normaal. Gelukkig daarna tot bijna 6 uur geslapen. Buiten voelt het iets minder koud aan. Gelijk zien we een paar nieuwe vogelsoorten. Tijdens ons rondje zien we vruchten aan de bomen die op kikkererwten lijken. Met smart wachten we op het ontbijt. Het ontbijt wacht alleen niet op ons. Het hele hotel is hermetisch afgesloten. Alle toegangspoorten zijn dicht. Alle deuren van de gebouwen zijn dicht. Er is geen personeel. We wachten en we wachten en alles blijft gesloten. Bijna een uur later is het gelukt om iemand te vinden en duidelijk te maken dat we willen ontbijten. De vrouw die Ilse aansprak is opeens ook serveerster geworden. Het ontbijt is opnieuw eieren met ham uit een gietijzeren pannetje, denk dat dit de komende dagen de standaard is. Aan het eind van de middag horen we bij het hotel het geluid van een kolibrie. Met moeite lukt het om de vogel te zien. Het is zo klein en net zo groen als de struik. Deze kolibrie heeft een hele lange staart. Wat een prachtig exemplaar. Het wordt al een beetje donker. Toch lukt het om een paar redelijke foto’s te maken. Wat is het koud in het restaurant, wij zijn de enige gasten daar ga je blijkbaar geen openhaard voor aanmaken. Na het eten gauw terug naar ons optrekje, waar het warmer is. De uil is weer wakker. We horen hem voorbij vliegen. Het geluid van een uil blijft bijzonder.

Lesser Goldfinch – Witbondsijs – Cafe la Huerta – Guasca

Eared Dove – Geoorde treurduif – Cafe la Huerta – Guasca

White-tailed Tyrannulet – Witstaarttachuri – Cafe la Huerta – Guasca

Rufous browed Conebill – Roodbrauwspitssnavel – Cafe la Huerta – Guasca

Tropical Kingbird – Tropische koningstiran – Cafe la Huerta – Guasca

Green-tailed Trainbearer – Groenstaartkomeetkolibrie – Cafe la Huerta – Guasca

18 November 2022 – 15°
Aankomst groep
Onze laatste dag samen. Alle energie verzamelen om het grote avontuur aan te gaan in Colombia. De dag begint met miezerregen. De spaarzame momenten dat het droog is gaan we gelijk naar buiten. Er is geen zon die vandaag de serre verwarmt, bbrr best wel fris… Het lukt ons om een heel klein soort kolibrie te spotten, wat is die snel, alleen een bewijsfoto hebben we om te kunnen determineren. We kijken er naar uit wanneer de groep gaat komen. Het wordt zes uur en wij gaan vast eten. Tegen acht uur komt de groep aan. We maken kennis en gaan voor de gezelligheid bij ze aan tafel zitten. Door het enthousiasme ben ik over mijn slaap heen en kan ik goed wakker blijven, toch snel slapen de wekker gaat morgen echt vroeg…

19 November 2022 – 16°
Chingaza National Park
5 uur mogen we ontbijten om daarna naar de op ruim 3400 meter hoogte gelegen ingang van het Chingaza National Park te gaan. In Guasca zien we veel dagloners op het plein staan. Mensen die geen werk hebben en op deze manier proberen of ze door iemand voor een klus ingehuurd kunnen worden. We wandelen in de adembenemende wereld van de paramo. Hoe hoger we komen hoe meer we de pilaren van de frailejones (dikke monniken), bizarre cactusachtige planten zien. Op deze hoogte zien we veel soorten planten, waaronder prachtige bloeiende orchideeën.

Glowing Puffleg – Groen pluimbroekje -Chingaza National Park

Masked Flowerpiercer – Maskerberghoningkruiper – Chingaza National Park

In Calera lunchen we bij een typisch Colombiaans cafe. Voor 2 euro, een kom soep, rijst, kip, erwten en salade met 2 glazen vruchtensap… niet normaal en lekker…. Het hele dorp is aanwezig inclusief het hele politiekorps. Vlak bij het hotel maken we nog een stop bij La Capilla de Siecha.

Geplaatst in 2022-6 Colombia, 2022-6-1 Guasca | Reacties uitgeschakeld

Honda

Geplaatst op 3 december, 2022 door anita

20 November 2022 – 22°
Kolibrie tuin – Jardin Encantado
We verlaten het koele Guasca. Om 7 uur staan we allemaal te popelen om verder te trekken… Onze chauffeur slaapt niet in het zelfde hotel en wordt opgehouden door een gekantelde melkwagen.
We rijden terug naar Bogota het is erg druk met wielrenners. Ze gaan massaal de berg op. Het lijkt alsof we met de bus door de Tour de France rijden. Onderweg zijn allemaal kraampjes waar de wielrenners iets kunnen eten en drinken. Het is hier heel normaal dat de wielrenners de helft van de snelweg/tolweg in beslag nemen.
Het landschap verandert langzaam. We dalen flink af en de bomen en planten worden sub tropisch. De uitzichten zijn prachtig wat is de Andes mooi. Na een paar uur rijden door het mooie landschap komen we bij Jardin Encantado, een tuin vol hummingbird feeders. Je weet niet wat je ziet, zoveel mooie kolibries en door het licht lijken ze telkens anders. Ook veel andere soorten vogels weten deze tuin te vinden.

Rufous-tailed Hummingbird – Roodstaartamazilia – San Francisco – Jardin Encatado

Black-throated Mango – Zwartkeelmango – San Francisco – Jardin Encatado

Indigo-capped Hummingbird – Blauwkapamazilia – San Francisco – Jardin Encatado

White-necked Jacobin – Witnekkolibrie – San Francisco – Jardin Encantado

Tropical Mockingbird – Tropische spotlijster – San Francisco – Jardin Encatado

Saffron Finch – Gewone saffraangors – San Francisco – Jardin Encatado

Crimson-backed Tanager – Roodbuiktangare – San Francisco – Jardin Encatado

Masked Crimson Tanager – Zwartmaskertangare- San Francisco – Jardin Encantado

Shiny Cowbird – Glanskoevogel – San Francisco – Jardin Encantado

Thick-billed Euphonia – Dikbekorganist – San Francisco – Jardin Encatado

Bananaquit – Suikerdiefje – San Francisco – Jardin Encatado

Hierna is het tijd voor de lunch.. Het eten is fantastisch. Je denkt een kippen soep te bestellen.. je krijgt een grote kom soep met de meest bijzondere ingrediënten en nog een bord met een kippen poot, rijst en groente. Het weer slaat ineens om en we zitten midden in een tropische regenbui. De parasol bied niet voldoende bescherming tegen de regen. We verplaatsen naar een droog plekje. Met een parasol word je naar de bus gebracht. Afrekenen is een dingetje Ik wil afrekenen maar de cashier kan de letters en cijfers op het toetsenbord niet vinden….een lesje geduld hebben.

Black Phoebe – Zwarte phoebe – La Vega – Restaurante Los Abuelos

Een tropische bui – La Vega – Restaurante Los Abuelos

20 November 2022 – 22°
Op naar Honda
Nog een paar uur genieten van het landschap voor we in Honda zijn En dan wordt de middag anders ingevuld. Na een hard geluid alsof er iets tegen de bus aan knalt, gaat de chauffeur op onderzoek uit. Hij kijkt bedenkelijk en gaat toch een stukje verder de berg op rijden. Op een plek waar een grote ruimte naast de weg is begeeft de bus het. Er komt rook uit de motorkap.. Er is even lichte paniek in verband met de rook en mogelijke gevaar op ontploffing. We worden snel gerust gesteld. De bus staat midden op een verschrikkelijke drukke weg stil.
De temperatuur in de bus loopt op, we besluiten om uit de bus te gaan en naar de overkant op het veilige stuk te gaan staan, wat een geluk dat we hier staan. Midden op een berg bij een groot gravel terrein met voldoende bomen die ons schaduw geven. Dit gaat uren duren… We zijn al goed aangepast op de Colombiaanse leefwijze. Rustig aan, alles op z’n tijd en onderweg kan er van alles gebeuren. Dat is in deze paar dagen wel duidelijk geworden.
Geef een groep vogelaars een stukje natuur en ze zijn drie uur zoet. De sfeer is goed en niemand vind het erg. We zien de meest mooie vogels. Ondertussen probeert de buschauffeur de oorzaak op te sporen. Resultaat deze bus kan niet zo snel gerepareerd worden zodat er een andere bus vanuit Bogota moet komen. De politie komt checken wat er aan de hand is, wij krijgen een duim dat we veilig op afstand van de weg staan. De Colombiaanse wegenwacht sleept de bus naar onze veilige staanplaats, zodat de weg niet geblokkeerd wordt.
Onze jonge, super goede chauffeur Carlo zal bij de bus blijven en wij krijgen een nieuwe chauffeur Francisco.
Na ruim drie uur vogelen, het echt vervelend vinden voor de chauffeur kunnen we onze reis in het donker vervolgen in een nog luxere bus. Om half 9 zijn we bij het hotel. Het is een oud klooster, morgen bij daglicht bekijken hoe mooi het is.

Streak-headed Woodcreeper – Streepkopmuisspecht – Buspech

Blue-necked Tanager – Azuurkoptangare – Nacaima – Buspech

21 November 2022 – 31°
Hacienda El Tríunfo
Half vijf opstaan is geen probleem. Het ontbijt met vers fruit staat al klaar. Naast de eieren krijgen we ook heerlijk, vers brood met pitjes, wat kan je daar naar verlangen. Om half zes zitten we in de bus. We gaan naar een Hacienda toe. Het beeld wat ik erbij had blijkt niet echt te kloppen. Ik dacht dat het een soort hotel zou zijn met een mooi aangelegde tuin waar we gaan wandelen. Het blijkt een hele grote boerderij te zijn. Een luxe variant waar tig werknemers in dienst zijn om de boerderij draaiende te houden.
Het is een groot natuurgebied zonder echte wandelpaden. Er is nog een lokale gids mee met een machete om de weg vrij te maken. Die blijkt niet nodig te zijn. We lopen wel door hoog gras en andere planten. Er zijn veel vogelsoorten waar te nemen, maar alles is op een grote afstand. Met de telescoop kunnen we ze wat beter zien. Het landschap waar we doorheen lopen is echt prachtig. Er zijn heel veel soorten parkieten. Ze vliegen met tientallen over. Als ze in een boom landen verdwijnen ze in het groen en kun je ze haast niet meer terug vinden.
Het pad eindigt bij een rivier met hoge kliffen die begroeit zijn. Wauw wat is dit een schitterende plek. De bomen en het water maken het een aangename plek waar het iets minder heet is. Via een ander pad met meer begroeiing lopen we terug. De vlinders genieten van de hitte en komen tot leven. De mooiste soorten komen voorbij. Jammer dat ze niet stil gaan zitten.

Russet-throated Puffbird – Roestkeelbaardkoekoek – Honda – Hacienda El Triunfo

Spectacled Parrotlet – Gebrilde muspapegaai – Honda – Hacienda El Triunfo

Apical Flycatcher – Zoomstaarttiran – Honda – Hacienda El Triunfo

Yellow-headed Caracara – Geelkopcaracara – Honda – Hacienda El Triunfo

21 November 2022 – 31°
Honda – Posada Las Trampas
In het hotel komen we bij met een kopje koffie en zien we pas waar we overnachten. Tijd voor siësta. Al die trappen naar de kamer van Ilse blijken een heel mooi uitzicht te geven op Honda met de bergen, rivier en een brug. Wat een plaatje.
We bestellen een lekkere salade met fruitsap en laten ons bedienen bij het zwembad. We zijn de enige gasten en toch duurt het een eeuwigheid voordat we de salade krijgen. Het wachten bleek de moeite waard. Het is erg lekker. Daarna gaan we even snel het dorp in om water te kopen. Hans en Ilse gaan met de groep mee om het stadje te bekijken en te vogelen. Ze lopen door een paar typisch Latijns Amerikaanse straatjes. Kleine winkeltjes en restaurantjes waar oude mannetjes hun dag slijten. Vanaf de brug hebben ze mooi uitzicht. Een houten boot/kano moet flink peddelen tegen de stroming in. Ze zien een aantal watervogels. Daarna lopen ze een stuk de berg op naar een andere brug die gesloten is, de brug staat op instorten. Voor de inwoners geen reden om niet over de brug te gaan. Je gooit gewoon je fiets over het hek en springt over de gaten heen. De groep gaat netjes terug. Het is een klein stadje met de drukte van een wereldstad. Fietsers, brommers, voetganger, auto’s en vrachtwagens. Er komt van alles voorbij. Je moet goed timen wanneer je oversteekt en meebewegen met het verkeer. Bij een andere brug gaan ze vogelen. Er is veel te zien, helaas wordt het al te donker. Een aalscholver is begonnen aan het avondeten. Hij heeft een visje gevangen en is die aan het oppeuzelen. Hap, slik, weg.
Samen met Ilse ga ik naar een visrestaurant om de hoek bij het hotel. Ons geduld wordt flink op de proef gesteld. Volgens mij moeten ze de vis nog vangen. We krijgen een enorme portie met vis en salade. Op een apart bord krijgen we nog rijst een patat. Dat hadden ze best achterwege mogen laten.