5 maart 2023, 6 graden Veel te vroeg wakker, we gaan op reis naar IJsland om perfecte plaatjes te maken. Voor Joran de eerste keer om met een groep op pad te gaan. Hij zegt dat hij zich op de achtergrond gaat houden, haha hem kennende gaat dat zeker niet lukken.. Alles staat klaar, nu onze chauffeur nog.. Hans wil ons naar het station brengen, als je weet hoe moeilijk hij ‘s ochtends uit zijn bed kan komen dan is kwart voor acht best vroeg.. Op de afgesproken plaats op Schiphol ontmoeten we de reisleiding en de groep. Even wennen hoor dat je niet gelijk door gaat om een rustig plekje te zoeken. Samen bagage labelen, Samen door de security en dan vrij spelen tot we gaan boarden. Even rustig een kop koffie op een iets minder warme plek, heerlijk. Wel zorgen dat we ruim voor boardingtime bij de gate aanwezig zijn… Wij zitten in een speciale vlucht waar een Belgische filmploeg bezig is aan een aflevering “Sergio over de grens.” Je zou maar de acteur, in dit geval, Frank Lammers zijn, we zien heel wat drankjes voorbij komen. Verschillende scènes moeten herhaald worden leuk om te zien. Zo komen we de vlucht wel door.
Aankomst Keflavik, 5 graden Net zo als de vorige keer dat ik met Joran op IJsland aankwam, duurt het vreselijk lang voor we de twee busjes kunnen ophalen. Op een klein kwartiertje rijden staat het hotel aan de westkust in Garður. Rugtassen herindelen. En op naar de uitleg hoe we onze camera in kunnen stellen voor het Noorderlicht. Bij de vuurtoren gaan we eten. We hebben prachtig zicht over de zee met het laatste streepje licht. Het is nog steeds niet donker als we klaar zijn met het eten. Wij gaan terug naar het hotel om af te wachten of het Noorderlicht komt, het is zo verschrikkelijk koud met de wind. Even schakelen van het warme Schiphol, vliegtuig, Keflavik airport naar buiten waar het gevoelsmatig -7 is.
Garður Om 22 uur kunnen we onze ogen niet meer open houden en hopen we dat we door de app wakker worden. En ja hoor iets na 23 uur: Noorderlicht. Snel aankleden en naar de bus. Bij de vuurtoren kijk ik eerst goed in het rond naar het gave spektakel in de lucht. Een foto maken met de harde wind valt niet mee, maar oei wat is dit gaaf!!
6 februari – Haarlemmermeer We zijn het grauwe weer in Nederland zat en willen zonne-energie opdoen in Barcelona. Om 6:45 uur zitten we in de trein naar Schiphol. Op Schiphol lijkt het rustig, een korte rij voor de security, maar wat gaat het tergend langzaam. Tassen zijn goedgekeurd, ik tot op het bot gefouilleerd en we mogen door. Op een mooi plekje genieten we van de bedrijvigheid rondom Schiphol. Het wordt licht en hoe? Dit weer wilden we toch in Barcelona hebben.. Iets later dan gepland gaan we de lucht in. We kunnen Nederland van bovenaf goed bewonderen, dat gebeurt niet zo vaak.
Aankomst Barcelona – 10° Met hier en daar wat turbulentie komen we aan in Barcelona. Wat is het vliegveld groot, we zien alle hoeken en gaten als we naar de uitgang lopen. Onthouden voor de terugreis.. zijn we te vroeg dan kunnen we hier lekker iets eten en rondstruinen. Er staat een behoorlijke rij voor de aerobus. Binnen een half uur zitten wij in de bus, op naar het Centrum. Een halte voor Plaza Catalunya stappen we uit om lopend nog net iets meer van de stad te zien, lees: gewoon te vroeg uitgestapt om zo nog langer met onze bagage te zeulen. We kijken onze ogen uit naar alle leuke gevels en winkeltjes. Voor we bij het hotel komen hebben we de eerste inkopen al… en wij maar roepen… stedentrip en winkelen dat is niets voor ons…
H10 – 10° We zijn er! Of ik het reserveringsnummer heb! Ik? nee.. Ilse had dit hotel toch gereserveerd? We krijgen het allebei heel erg warm… Na lang zoeken kunnen ze onze gegevens vinden en mogen we naar onze kamer. Voor een stad best wel ruim. Op het dakterras is het heerlijk in het zonnetje en uit de wind. Prachtig uitzicht waar we niets extra voor hoeven te betalen. We gaan onze buurt verkennen. Komen door de meest leuke straatjes, zien de lekkerste gerechten, taartjes, broodjes en ijs…. En ‘s avonds nog een keer naar het dakterras om de stad te bewonderen. Wat een wind zeg, niet normaal, vlug terug naar onze warme kamer.
7 februari – Casa Battlo – 9° Om 8 uur gaan we ontbijten. Wat een feestje staat er voor ons klaar.. Hier gaan we uitgebreid van genieten. Het meest slechte weer wordt verwacht. Echt heel veel regen met windkracht 5. Gebouwen van binnen bekijken kan ook met regen. Hoop zo dat we niet al weggespoeld zijn als we onze tickets op gaan halen bij Plaza Catalunya. Het is nog droog als we naar buiten gaan. Tot Casa Battlo kunnen we droog genieten van de sprookjes gebouwen die we tegen komen. Tot onze verrassing is er geen wachtrij om bij Casa Battlo binnen te komen. We dompelen ons helemaal onder in het gave gebouw met alle ronde vormen. Boven op het dakterras is de wind en regen genadeloos. We vluchten zo snel mogelijk naar binnen. Aan het eind van onze zwerftocht door Casa Battlo krijgen we een toetje van een modern 3-D filmpje over Gaudi. Knap hoe ze dit in elkaar gezet hebben.
Casa Amattler – 9° Casa Amattler ligt naast Casa Battlo. Als we dicht langs de gevel lopen worden we niet zo nat. Dit gebouw mogen we niet op ons eigen tempo bezoeken. Als we een lang kwartiertje wachten mogen we mee met de rondwandeling. Beschermsloffen aan en daar gaan we door het deels ingerichte huis. Het mooist zijn alle bewerkte plafonds en hanglampen. Aan het eind komen we uit in de chocolade factory, waar we een klein bonbonnetje mogen proeven, heerlijk. Na een kopje ginger tea en koffie gaan we siësta houden op onze kamer.
Casa Vicens – 9° Bijgekomen van de siësta willen we nog graag wat van de stad zien. Redelijk droog komen we bij de metro. De 5 minuten naar Casa Vicens is een gevecht met de wind en regen om en niet te nat te worden en onze paraplu heel te houden. Het mooie gebouw staat tussen de meest lelijke gebouwen, probeer daar maar eens het mooiste plaatje van te maken… Binnen is het trappenhuis super modern, en witter dan wit. De kamers zijn nog in oorspronkelijke staat. Op het dakterras en in de tuin houden we het niet lang vol. We hebben geen zin om lang door de stad te dwalen met dit weer. Als we terug naar ons hotel gaan, nemen we nog een kijkje bij een overdekte markt waar we de meest vreemde stukken vlees tegen komen. Zal Ilse gaan dromen over de schapekop met de ogen er nog in? Het is echt slecht weer, hele takkenbossen liggen op straat, plantenbakken liggen ondersteboven. Als er nog zwerfvuil ligt, ligt het niet meer hier. Bij een lokaal tentje gaan we eten, hoeven we niet nog een keer de straat op.
8 februari – Casa Mila– 9° Voor acht uur zitten we aan het ontbijt. Man wat is dit heerlijk. Met de metro gaan we tot Casa Battlo, nu kunnen we met iets beter weer het gebouw op de foto zetten. Het is nog heel rustig in Casa Mila, niks geen wachtrij. We vergapen ons al helemaal bij de entree, wat een mooi gebouw. Voor we naar het dakterras gaan komen we in het appartement gedeelte. Tja een hoog museum gehalte, waar ik niet zo veel mee heb. Het dakterras vind ik wel heel gaaf met de mooie vormen van kunst die er staan. Om de juiste plaatjes te maken moeten we veel geduld hebben, iedereen neemt alle tijd om alles goed te bewonderen. Echt de moeite waard.
Sagrada Familia – 10° We stappen recht voor de Sagrada Familia uit het metrostation. Het is nu nog mooi weer, eigenlijk wil ik eerst foto’s maken. Mijn lijf schreeuwt om een rustpauze. Toch op zoek naar een koffietent. Ja laat nu die ene waar wij naartoe willen, gesloten zijn. Ondertussen al half rond de kerk gelopen en wat een mensen, zo druk hebben we het nog niet meegemaakt. Op een afstandje vinden wij de kerk mooier uitkomen dan zo dichtbij met alle lelijke hekken, en bijgebouwen. De tweede koffietent heeft alleen ijs. Gelukkig de derde heeft en koffie en broodjes en carrotcake. Met nieuwe energie gaan we een rondje om de kerk maken. In 15 jaar tijd hebben ze aan de buitenkant veel bijgebouwd. Oude en nieuwe delen vormen een bijzonder geheel. Via het park verlaten wij de drukte en hebben we een mooier zicht op de kerk.
Palau de la Musica – 10° Op naar Palau de la Musica. Eerst gaan we lunchen, wat een leuke plek om te eten zeg. Vooral locals komen hier, dan weet je dat je goed zit. En dan mogen we het gebouw bekijken. We worden er stil van, zo mooi en zoveel details. In de concertzaal gaan we op verschillende plaatsen zitten om te genieten. Stel dat je hier voor een concert komt wat tegenvalt kan je genoeg om je heen kijken… We dwalen door de straten en laten ons leiden door wat we tegenkomen. We kijken elkaar aan en hebben beiden geen been meer om op te staan. Nog even een t-shirt kopen voor Jos. Een broodje als avondeten en terug naar het hotel om de spieren bij te laten komen van deze dag.
9 februari – Parc Guell – 10° Zal echt de zon vandaag volop gaan schijnen? In de kelder is het ontbijt, we hebben nog geen idee. Terug op de kamer is het licht en ja hoor het lijkt goed te komen. Op naar Parc Guell. We zijn mooi op tijd, toch zijn er al veel bezoekers die in de meest gekke poses op de foto willen met de mooie slingerbankjes. Helaas werkt Ilse haar lijf vandaag niet mee. Stil zitten en mensen kijken is even de enige optie. Na een paar pogingen om rond te lopen gaan we terug naar het hotel. Op het dakterras is het nu echt genieten, geen wind en 100 % zon. Helaas wordt Ilse zieker en zieker en blijven we de rest van de dag op de kamer.
10 februari – Plaza Espana – 12° Na een redelijke nacht gaan we aan onze extra dag beginnen. Op het dakterras is het fris, we zien een prachtige zonsopkomst. Bij aankomst op Plaza Espana zijn we verrast door de grootsheid en hier staat niet alles hutjemutje op elkaar gebouwd. De arena is nu een modern winkelcentrum. Op het dakterras kunnen we een rondje lopen en genieten van het uitzicht. Om op de Montjuic te komen zijn er allemaal roltrappen naar boven, ideaal. We snappen er niets van, door watergebrek doet geen enkele fontein het in Barcelona. De sfeer is hierdoor wel heel anders… Oké in de zomer kunnen we dat voorstellen, maar nu…. Er staat toch een aardige laag water in de meeste fonteinen door de regen… Met de bus laten we ons terug brengen naar Plaza Catalyuna. Nog een klein stukje en we kunnen op het dakterras zitten….staat de wind totaal verkeerd… Niet mopperen we hebben een fijne ochtend gehad met volop zon.
11 februari Parc de la Ciutudella – 12° Nog een hele ochtend voor we naar het vliegveld gaan. Lopend komen we via Arc de Triomf bij een pareltje uit; Parc de la Ciutadella. Zo grappig, de eenden en duiven worden door een jongetje gevoerd. Lopen er drie koereigers tussen, niks niet bang. Ze komen zelfs tot een halve meter afstand naar je toe om brood te bedelen. Terug bij het hotel kunnen we nog een uurtje op het dakterras zitten voor we echt aan de terugreis gaan beginnen.
Schiphol – 10° Het ontbijt is blijkbaar niet lekker gevallen. Hierdoor lijkt de reis eindeloos te duren. Een half uur voor de landing is er opeens een behoorlijke onrust bij het cabinepersoneel. Druk heen en weer geloop. Om beurten gaan ze de cockpit in. Ik zie een scherm waarop staat dat er smoke detection is…. Wat duurt zo’n half uur dan enorm lang. Net voor de landing is alles onder controle en komen we veilig op Schiphol landen. Natuurlijk wel op de meest veraf gelegen plaats die je kunt bedenken. De aansluiting met de trein is perfect, de rit naar huis duurt giga lang. Door file op het spoor zijn we niet vooruit te branden. Stoppen voor een passerende trein… tja… Tegen 8 uur ben ik weer thuis na een enerverende week.
30 december 2022 – Op naar Bramberg am Wildkogel Om half 4 gaat de wekker. De laatste spullen worden ingepakt of zoals later blijkt vergeten in de auto te zetten. Hebben Jos en Ilse genoeg borrelhapjes. Ook Hans kan snel uit zijn bed komen en zo zijn we al om 4:45 uur in Hattem. Wel handig hoor dat we een bus met grote laadruimte hebben. Ook al stranden we ergens onderweg, verhongeren gaat niet lukken. Om Hans zijn rust te gunnen kruip ik achter het stuur. Het valt echt mee hoe druk het op de weg is. Bij de eerste stop is het nog steeds donker en heel erg koud. Snel een kop koffie, toilet bezoek en door. Na de tweede stop, ja de auto heeft ook wel dorst wil ik op de snelweg gas geven wat niet goed lukt… Nog een keer en ik hoor een sissend geluid bij de motor alsof er lucht ontsnapt en het lampje van epc gaat branden. Doortrekken lukt niet en zo verliezen we Jack en Klasina snel uit het oog. We stoppen bij de eerste parkeerplaats, helaas opnieuw opstarten geeft geen resultaat. Hans geeft aan dat we dat op de heenweg naar Limburg ook hadden en de volgende dag was het lampje weer uit… tja ik hou hier niet van. We gaan toch verder rijden en nemen contact op met onze garage. Advies auto een poosje stil laten staan en kijken op de melding weg gaat anders toch een garage opzoeken. De auto rijdt dan in de reserve modus. Opnieuw snel een autohof gevonden om de auto stil te zetten. Na 10 minuten is de melding weg, zodra ik meer gas geef komt de melding te voorschijn en merk je dat er geen vermogen is om door te trekken. Eigenlijk ben ik wel blij dat we veel stukken van werkzaamheden tegen komen waar we 80 mogen, dat vind de auto een hele fijne snelheid. Wat duren 50 km tot de garage dan lang en toch ook spannend. Maak ik hiermee niet onze auto verder stuk? Na voor mijn idee een eeuwigheid komen we bij de VW garage in Nurnberg. We worden snel en goed geholpen. Het luchtfilter zat niet goed vast waardoor er valse lucht werd aangezogen…. We kunnen weer veilig de weg op, wat rijdt dat fijn zeg. We komen nu in drukker gebied waar een aantal ongelukken gebeurd zijn. We nemen een binnendoor route om toch te kunnen blijven rijden, we komen door prachtige Duitse dorpjes, volop met winterverlichting. En dan kom je in Oostenrijk als het al donker wordt. Over de bergpas en het laatste stukje naar ons huis is misschien ook beter dat we niet zien waar we rijden, het gaat echt steil de berg op. Jack, Gonnemiek, Mathijs en Marian zijn al lang in het huis en zorgen dat alle spullen uitgepakt worden. De erwtensoep is nog bijna helemaal bevroren, alle tijd om eerst bij te komen voordat we kunnen eten. Mijn energie is helemaal op en wat ben ik blij dat de dames het eten opwarmen. Eerst lekker slapen en morgen kijken waar we terecht zijn gekomen.
31 december 2022 – Neukirchen Veel te vroeg wakker maar dat geeft niet, kan ik fijn in mijn eigen appartement de dag starten zonder dat de anderen last van mij hebben. Om half zeven wordt de rest langzaam wakker. Tijd om het ontbijt voor te bereiden. We zien het langzaam licht worden en ontdekken dat we op een schitterende locatie verblijven met uitzicht op het dal, hoe mooi is dit…
Na het ontbijt gaan we naar het dorp om de skiuitrusting op te halen. In het volgende dorp moeten we de voucher ophalen voor de skiles en de skilift pasjes. Jack en Jack jr. gaan het vast hoger op zoeken als ze de skiliftpasjes hebben. Na wat zoekwerk in het systeem kunnen Gonnemiek, Mathijs, Naomi en Joran om 13 uur een paar uur skiles krijgen. Iedereen is de berg op, nu is het ons moment om van een lekkere bak koffie met een koek te genieten.
We willen terug naar ons dorp, op dat moment krijgen we een bericht dat Jack sr. niet fit genoeg is om verder te skiën. Wij wachten geduldig in het zonnetje tot Jack beneden komt. De rest van de middag brengen we in alle rust door, we slapen allemaal een gat in de middag. Ik kan nog net de laatste kleuren van de zonsondergang zien.
Daarna komen de skiërs terug, toch best vermoeiend zo’n eerste middag op de latten. Als iedereen uitgerust is gaan we gourmetten. Het is erg gezellig, helaas krijg ik er weinig van mee, zo moe… Aan het eind van het gourmetten ben ik over mijn slaap heen.. is kijken of ik 0:00 uur wakker kan halen. Er worden spelletjes gespeeld, Marian krijgt Jack en Gonnemiek zo ver dat ze samen naar het dorpsfeest gaan. Zo nu en dan hoor je het vuurwerk. Het weerkaatst enorm tussen de bergen. Zo heb je weinig nodig voor een groot effect. Ik dacht slim te zijn: Vanuit mijn bed het vuurwerk bekijken. Ramen en gordijnen open. We zitten zo hoog op de berg dat we boven het vuurwerk zitten. Rond het nieuwe jaar ben ik even wakker geweest. Heb geen moeite gedaan om naar buiten te kijken. Lekker de oogjes weer dicht, het is 2023! Een gezond en gelukkig nieuwjaar.
1 januari 2023 Gelukkig Nieuwjaar Klop, klop, klop….kom mee naar buiten de zon komt heel mooi op.. Klasina komt enthousiast bij de deur om mij op te halen. Nevel in het dal en de zon die achter de bergen opkomt we worden stil van verwondering.
Na dit mooie moment stort ik mij op het toetje voor vanavond, panna cotta met bosvruchten coulis. Uitgebreid gaan we ontbijten. Het groepje skiërs is vandaag iets kleiner en ze gaan samen optrekken. Wij vinden het al weer tijd voor koffie. Hierna gaan Klasina, Hans en ik ook met de kabelbaan de berg op. Hoe hoger we komen hoe meer sneeuw er ligt. Boven genieten we van het uitzicht en alle klasjes die met skiles bezig zijn. We gaan aan de wandel via het enige winterwandelpad. Prachtig, en op sommige plaatsen is het steil of ijzig. Regelmatig stoppen we om bij te komen van de klimmetjes, afdalingen of gewoon om van het uitzicht te genieten. De boterhammen smaken in de sneeuw met uitzicht echt lekkerder dan aan de keukentafel. De terugweg gaat veel sneller. Het licht is heel anders en de schaduwen worden al langer. Moe komen we terug bij ons huis, wat een geweldig mooie dag.. Na een lange powernap is het tijd om het avondeten klaar te maken. Wat past boerenkool met gehaktbal dan goed na zo’n winterse wandeling. Het smaakt allemaal weer heerlijk. Na een spelletje is het mooi geweest voor de eerste dag van het nieuwe jaar.
2 januari Krimmler Wasserfall Precies op tijd kom ik beneden om de mooie kleuren van de zonsopkomst te zien.
Na het hele riedeltje van ontbijten en koffie drinken gaan we richting de Krimmler waterval. De vorige keer was die helemaal bevroren, hoe zullen we de waterval nu zien? En ja hoor bij de parkeerplaats zien we het geweld van de waterval, niks bevroren. Ook de toegangsweg naar het onderste uitkijkpunt is niet zo glibberig als de vorige keer. Het lijkt ons nu een mooi plan om naar de bovenste uitkijkpunten te lopen. Leuk plan, maar helaas; weg afgesloten. We zien mensen ondanks het bord een poging wagen. Twijfel, twijfel… het bord staat er niet voor niets, we besluiten om terug te gaan.
Toch vinden we dat we na deze (korte) wandeling een kop koffie met apfelstrudel met vanillesaus verdiend hebben. Vanuit het restaurant kunnen we de waterval blijven bewonderen. Bij de toerist informatie in Wald gaan we op zoek naar winterwandelingen. In het dorp is een route langs diverse houtsnijwerken. Het beginpunt wordt duidelijk aangegeven de rest geeft de dame aan als een grote omtrekkende beweging rond het dorp. Check beginpunt met eerste houtsnijwerk in de vorm van kerststal gevonden. We lopen wat heen en weer door het dorp. Een mooi dorpje, geen aanwijzing om de rest van de kunstwerken te vinden.
We gaan terug naar ons huis. Op het balkon genieten we van onze lunch in het zonnetje. Wat vervelend zeg… Opeens overvalt mij de moeheid, tijd voor mijn powernap. Oeps en zo is mijn middag zo maar weer om. Ondertussen zijn Jack en Marian naar St. johann in Tirol geweest om te zwemmen en de jongeren hebben het best wel lang volgehouden op de piste. Plannen voor de volgende dag zijn er nog niet, iedereen verwacht dat ze de spieren zullen voelen. Misschien voor de meesten een rustdag….?!
3 januari Shoppen Elke dag een nieuwe creatie in de lucht, hier krijg je nooit genoeg van.
We splitsen ons op in drie groepen Hans gaat met drie vrouwen naar Salzburg. Jack, Gonnemiek en Mathijs gaan skiën en ik blijf met Joran en Jack sr. thuis. We gaan nog even naar het dorp om te shoppen. Beetje jammer voor Jack dat ik bij de tweede winkel al slaag voor een nieuwe rugtas.. Ik en boodschappen doen is ook al niet zo spannend. Gewoon functioneel boodschappen doen en klaar. Oké ben wel een voorstander om dit zware leven te belonen met een kop koffie met echt Oostenrijks gebak. De rest van de dag heerlijk relaxed in ons huis, dat is ook vakantie.
4 januari Bergtoppen Samen met Joran ga ik op stap. Bij het huis is nog wat bewolking. Zodra we bij de bergpas aankomen zien we het eerste zonlicht op de bergtoppen. Het is goed opletten, de weg is smal, toch wel fijn dat er niet veel tegenliggers zijn. Ach als we in de parkeergarage zijn valt de smalle bergpas weer mee. Nog nooit zulke smalle parkeerplaatsen gezien met allemaal beton palen. We staan en daar ging het om. In Konigsleiten gaan we de eerste berg op. De wereld op de top is prachtig wit. Ergens is een kleine rondwandeling. Wij hebben die niet gevonden. Alleen te steile afdalingen waar je niet wilt wandelen. Met een kop koffie en apfelstrudel in het zonnetje is het genieten.
Terug naar het dal hebben wij het rijk alleen in de skilift.
Met wat heen en weer steken komen we uit de parkeergarage. De route naar Gerlos is mooi. Het stuwmeer is bevroren. Nu nog geen weerspiegeling in het water.
In Gerlos is het zoeken naar een parkeerplaats. Zonder ski uitrusting is het niet erg om verder te moeten lopen. Op de top van de berg hebben we als wandelaar niet veel mogelijkheden. Het uitzicht is prachtig.
De tweede lift in Gerlos brengt ons naar een heel ander gebied. Hier zijn de bergen bedekt met nog veel meer sneeuw. Voor het eerst voelen we een stevige koude wind. Ook hier heb je als wandelaar geen mogelijkheden om op pad te gaan. Het uitzicht vanaf het platform is echt geweldig gaaf..
Terug in Gerlos heeft Joran zin in een goulash soep. Die hebben ze niet de hamburger viel wel in de smaak. De energie raakt op, tijd om via een andere route terug te gaan. Opnieuw stoppen we bij het stuwmeer. Het dunne laagje ijs is nu grotendeels gesmolten. De Krimmler Waterval kunnen we op verschillende uitzichtpunten bekijken. Een mooie dag met weinig lichamelijke inspanning.
5 januari Neukirchen om Grossvenediger Bij de skilift in Neukirchen is het druk, mega druk. De weersvoorspelling was slecht. Op het laatste moment hebben de skischolen besloten om boven les te geven. Nu moeten al deze mensen tegelijk naar boven. Met geduld komen we vanzelf aan de beurt om naar boven te gaan. Wat een schouwspel in de lucht. Wolken komen en gaan, met de zon die er tussendoor prikt. Hier en daar een vlokje sneeuw en een stevige wind. Dit is echt winter. Er is een klein beetje nieuwe sneeuw gevallen. Het wandelen gaat een stuk makkelijker. Op de steile stukken heb je nu veel meer grip, toch blijven de stukken steil.. Regelmatig blijven we stilstaan om van de omgeving te genieten. Joran vind een plek waar hij kan drone vliegen. Ben heel benieuwd hoe zijn plaatjes eruit zien. Bij ons eindpunt komt er een wolk naar beneden vallen met een hele koude wind. Haha ik moet oppassen dat mijn broodje niet uit mijn handen waait. En dan komt het zicht weer terug, prachtig.
De terugweg voelt zwaarder aan. Bij het eerste restaurant is het nog rustig. Hier vinden we goulash soep, waar Joran de hele vakantie naar uit heeft gekeken. Op het juiste moment trekken we verder, nu is het de beurt aan de skiërs om te lunchen.
Nog even een kuitenbijter na de stop en dan komen we weer bij de lift. We genieten van het uitzicht en net op het punt dat we de diepte in gaan valt de lift stil. Wiebel de wiebel, nou of ik dit zo leuk vind… alsof je in een achtbaan zit… Even verderop komt de lift weer stil te staan precies bij een paal. Je zet je schrap voor het schommelen en dan gebeurt dat gewoon niet.. Beneden in het dorp is de wind verdwenen en voelt het niet meer koud aan. De rest van de middag brengen we relaxed door in ons vakantiehuis.
6 januari Bramberg am Wildkogel Marian gaat vandaag tandemvlucht paragliden. Jack en ik gaan haar wegbrengen. Jack blijft beneden en ik ga mee naar boven. Tussen alle skiërs is het wel maneuvreren om bij de lift te komen met twee grote zakken op je buik en rug. Boven vinden we een plek buiten de piste waar Marian van de berg af kan rennen. Om er te komen zakken we soms tot onze knieën in de sneeuw. Ze wordt aan een soort stoel vastgekoppeld. Het scherm wordt uitgelegd Zodra de instructeur vast zit aan Marian en de touwtjes in handen heeft zie je hoeveel kracht de wind heeft. Stil blijven staan om het scherm boven je te krijgen is een hele uitdaging. Na een paar pogingen lukt dit. En dan rennen maar… Wat een super gaaf gezicht, daar gaan ze..
Nog even blijf ik boven om van het uitzicht te genieten en dan ga ik met de lift naar beneden. Tot het midden station kan ik ze blijven volgen. Na de overstap op de volgende lift zijn ze al geland. Beneden ga ik bij een sportzaak kijken voor schoenen die Joran wil hebben. Met hulp weten ze me te vertellen dat ik in Neukirchen moet zijn. Jack pikt me op en zo zijn we voor de middag terug bij ons onderkomen. Met koffie een boek en de zon is het genieten op het balkon, wat wil een mens nog meer… Ondertussen is Hans met Klasina gaan wandelen. Ze hebben veel hoogtemeters gemaakt en genoten van de pittige wandeling. Als Joran terug komt van het skiën rijd ik hem tegemoet zodat we kunnen shoppen. De schoenen passen, zit lekker en klaar zijn we. Kunnen zijn Ameland-drone-drama-verhaal-wandelschoenen vervangen worden. En weer hoef ik niet te koken, wat een luxe is dat, zo fijn. Het is oudejaarsdag voor Mathijs, warme oliebollen passen daar helemaal bij. De koek is al weer vroeg op, lekker slapen, tot morgen.
7 januari Bramberg am Wildkogel
Jack en ik brengen Klasina, Marian en Joran naar Bramberg waar ze sleetje gaan rijden. Wat had ik graag mee willen doen. Ik had me hier zo op verheugd maar als je niet meer zelfstandig op en van het sleetje af kunt komen, moet je besluiten dat dit niet meer kan.
Hans zijn motto: kijken wat je wel kunt doen, gaan Jack en ik omzetten in een kop koffie met iets lekkers. Op Mathijs zijn verjaardag! Iedereen lummelt een beetje aan de laatste dag. Alle restjes mogen opgemaakt worden, wat iedereen heel vervelend vindt. Natuurlijk moeten we Mathijs zijn verjaardag vieren. Kadootjes en Oostenrijks gebak mogen niet ontbreken. In de volle zon met een boek vermaak ik mij prima. Na mijn powernap moet er eerst een toetje gemaakt worden, creme brulee. Onze gastvrouw gaat vanavond het hoofdgerecht voor ons koken. Kasespatzle en wildstoof met aardappelpuree en rode kool, wat smaakte het allemaal goed. Zoveel als mogelijk pakken we de spullen al in, morgen vroeg om 7 uur willen we terugrijden.
8 januari Weer thuis Dank je wel vrienden dat we samen zo hebben genoten
