Hardangervidda

Dag 12 maandag 30 juli

Vandaag gaan we weer verder rondtrekken. We trekken over de Hardangervidda een hoge vlakte, al moet je dat vlakte wat ruim zien. Vanaf Lofthus rijden we langs de fjord richting Eidfjord waar Jos en Ilse een panoramafilm kijken. Je hebt het idee alsof je in een helikopter zit en over de Hardangervidda vliegt. Een prachtig gezicht wat we ook direct in het echt willen zien, nadat we onze wafel hebben gegeten.

De volgende stop is bij de Vøringfossen een waterval met een vrije val van 180 meter. Ilse wil eigenlijk helemaal naar beneden lopen maar dat doen we toch niet gezien er ook nog een wandeling mogelijk is op de Hardangervidda. De waterval hadden we al eens eerder gezien maar nog niet vanaf het Fossli Hotel. Toch leuk dat je elke keer weer nieuwe dingen ontdekt want vanaf daar heb je het beste zicht op de waterval. De zon doet ondertussen haar best om te stralen zodat wij een regenboog zien bij de waterval.

Op de Hardangervidda blijft het prachtig weer en genieten we van de vergezichten en de veelkleurige vlakte. We stoppen verschillende keren voor het adembenemende uitzicht. Helaas kun je met de auto niet ver komen op deze vlakte en hebben we een wandeling op het programma staan. Aangezien een lichte wandeling meestal al zwaar genoeg is, vooral met nog wat vermoeide spieren van de vorige wandeling besluiten we die te lopen. Het is een wandeling over vlak terrein langs een meer heen. Het is een prachtige wandeling met over het algemeen een goed pad waar je af en toe met hink stap sprong wat riviertjes moet oversteken. Variërend van klein tot groot, wat het alleen maar leuk maakt. Na anderhalf uur wandelen begint het vlak lopen toch wat tegen te vallen wanneer we een aantal keren flink moeten stijgen en zelfs wat sneeuwvlaktes over steken, die spekglad zijn. Het is een beste klim maar het uitzicht wat je dan hebt is het ook wel waard. Halverwege staat een hytte waar wandelaars overnachten dit een week lang over de vidda heen trekken. Wij lopen weer verder terug langs het meer met een brandende zon in de nek. De wandeling is toch wat groter dan gedacht en de warmte zorgt ervoor dat het best zwaar begint te worden. Het ergste zijn nog wel de muggen die links en rechts om je oren heen vliegen en zoemen. Continu lopen we met onze handen om ons heen te slaan om die vervelende beesten van ons af te krijgen. Hans en Ilse zijn lekkernijen voor de muggen en worden lek gestoken en we proberen dan ook zo min mogelijk de stoppen en vooral stevig door te lopen. Na ruim vier uur komen we vermoeid aan bij de camper. Het koken laten we aan iemand anders over en we genieten van een Noorse maaltijd. We kunnen hier niet overnachten en rijden door naar Geilo waar we een camping voor de komende nacht vinden.