Dag 7 woensdag 25 juli
Volgens de voorspellingen zou het vandaag goed weer worden om de Preikestolen te bewandelen/beklimmen. Wanneer we wakker worden kijken we dan ook direct uit het raam in de hoop dat de zon ons vriendelijk begroet. Het tegendeel is waar, het is bewolkt en de berg is niet zichtbaar en het regent. In de loop van de middag zou het beter worden dus wij wachten en wachten, en dat wachten wordt beloont. Het wordt steeds helderder en we besluiten naar het beginpunt te gaan van de wandeling.
We hadden al gehoord dat het druk zou zijn maar zo druk hadden we niet verwacht. Om half 11 konden we met de camper nog net een plaatsje bemachtigen op de parkeerplaats. Er zijn meerderen die hebben gewacht op beter weer. De wandeling begint direct al heuveltje op en al snel gaat de fleecetrui en de jas uit. Toch best wel warm als je eenmaal aan het wandelen bent. Het pad is goed 
begaanbaar, er zijn stenen en keien geplaatst om een pad te vormen dat ons langzaam maar zeker naar de Preikestolen leidt. Het heeft heel wat geregent dus de watervallen stromen extra veel over de paden heen. Voor ons als kleine mensjes is het handig dat er twee heren in het gezelschap zijn die ons kunnen helpen bij het beklimmen van grote rotsblokken. Het pad wordt na
melijk steiler en de stappen en sprongen worden steeds groter. Het is zoeken naar een weg naar boven. Het voordeel is dat we niet de enige zijn die dit pad lopen en we dus de kunst kunnen afkijken bij onze voorgangers. We hebben het idee alsof we een pelgrimstocht lopen, zoveel mensen zijn er. Normaal gesproken zie je niet eens zoveel mensen tijdens je hele reis door Noorwegen heen. En dat eigenlijk in de middle of nowhere. Daarbij is het ook nog eens een stoet aan Nederlanders die massaal net als ons als berggeiten die berg op proberen te komen wat dan best nog wel tegen valt als je uit een klein plat land komt. De Noren halen ons dan ook massaal in en oefenen alvast voor de volgende wedstrijd wie als snelste boven komt. Die laten we dan ook graag passeren.
Ondertussen wordt het steeds beter weer. Het wordt droog en de zon begint door te breken. Na bijna 3 uur ploeteren komen we bij de Preikestolen waar je eerst even in de rij moet wachten om een smal riggeltje over te steken. Het is druk op de preekstoel en we hebben schitterend weer en kunnen
genieten van het prachtige z
icht op de fjord die 600 meter onder ons ligt. Ilse durft het aan 
om op haar buik te gaan liggen om zo over het randje te kijken, wat een diepte zeg. Even zitten met de benen over de rand, dat hoort er natuurlijk ook bij. Maar niet te lang naar beneden kijken want dan is het toch best wel eng en gaat het bijna duizelen. Al lijken de foto’s die wij vooraf gezien hebben enger dan het in werkelijkheid is. Ondertussen wordt het wat rustiger en genieten wij van het prachtige weer en kunnen we vervolgens met de nodige adrenaline in ons lijf terug lopen.
Berg af gaat toch iets beter totdat we op een steill stuk komen en de vermoeidheid toe begint te slaan. Met trillende beentjes van steen naar steen lopen valt dan niet mee. De foto’s geven een idee van hoe het er aantoe gaat! Hoe verd
er we beneden komen hoe warmer het ook wordt. De laatste kilometers zijn zwaar, erg zwaar voor de dames. Gelukkig zijn daar onze mannen weer die ons naar beneden begeleiden. Maar we hebben het gehaald en het was een prachtige dag. In de camper snel de schoenen uit en de beentjes omhoog. En dan op zoek naar een camping en wat zullen wij slapen!!