Oostenrijk Pertisau dag 1 en 2

Dag 1

Omdat Anita de mensen uit het midden en zuiden van het land voor wil zijn, gaan we om 4.45 uur op weg naar Oostenrijk. Wat een vroegte zeg. Gelukkig volgen de Nederlanders hun tomtom zodat bij Oberhausen de meeste mensen de Westkant van het Ruhrgebied nemen. Wij blijven de Noordkant volgen tot Kassel om dan naar het Zuiden af te zakken. Helemaal goed tot zo’n 100 km voor Munchen waar we de rest van de Nederlands weer tegen komen. Wij besluiten dat we net zo goed de toeristische weg kunnen nemen dan stapvoets over de snelweg bumper aan bumper te rijden.

Een goed besluit de zon begint te schijnen zodra we van de snelweg afgaan. De wegen zijn helemaal schoon en de sneeuw word steeds meer. Jos kijkt zijn ogen uit als hij in de verte de echte bergen ziet met de witte toppen. Wat wij heuvels noemen, noemt hij bergen. Met 20 centimeter is hij al gelukkig, maar het wordt steeds meer en meer. Het is ook een sprookje om ons heen. We rijden tussen muren van sneeuw door. Eigenlijk zou je wel in die witte velden willen rondbanjeren, maar dan komen we nooit in Pertisau.

Om 17.00 uur zijn we bij Hotel Bergland!! Midden in de sneeuw met uitzicht op de Achensee en Maurach. Gebrek aan sneeuw is er niet! Als alles uitegepakt is hebben we toch zin aan koffie en eten. Dit duurt nog even maar dan heb je ook wat.

Moe en al helemaal blij van de mooie omgeving gaan we vroeg naar bed om bij te slapen.

Dag 2

Na een lange reis hebben wij het wel verdient om uit te slapen (lees: 8 uur). Daarna genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet om vervolgens mee te luisteren met de kerkdienst. Langzaam maar zeker begint het te sneeuwen, hele kleine vlokjes. Hoe meer het gaat sneeuwen des te enthousiaster wij worden om naar buiten te gaan. Als de kerkdienst afgelopen is trekken we gauw onze dikke wintersportkleding aan. En daar staan we dan buiten, met twee stappen hebben we het al snik heet en gaan de handschoenen alweer uit. Als het sneeuwt is het meestal rond het vriespunt. Met je dikke kleding aan bruis je de pan uit!

We gaan een wandeling maken. Nu je een stukje loopt besef je pas echt hoeveel sneeuw er ligt. De muren van sneeuw zijn zo hoog dat je er niet eens over heen kunt kijken. Je hebt daardoor een kleine wereld. Het is alsof je door een doolhof loopt. Dus alle gelegenheid om door de sneeuw te rollebollen. De wandeling gaat verder door het bos, langs riviertjes gevuld met sneeuw, en vogelspothutjes. Als we in het dorp terugkomen, krijgen we een mini sneeuwstorm, de wind en sneeuw slaan in het gezicht.

Terug in het hotel houden we een siësta, we voelen dat we spieren hebben na zo’n eerste wandeling. Na het eten gaan Jos en Ilse in het donker sleetje rijden, zo te merken vonden ze het leuk