Engelberg

Het belooft vandaag een regenachtige dag te worden in heel Zwitserland. We besluiten daaorm om een ander plekje op te zoeken waar het volgens de voorspellingen zo snel mogelijk droog hoopt te worden. Die bestemming heet Engelberg. Wat niet al te ver van Luzern is gelegen.

We komen aan op een leuke camping waar geen kip te bekennen is. Wat vinden wij het toch vervelend dat we alle ruimte voor onszelf hebben en nu net het mooiste plaatsje van de camping hebben met bergzicht :).

Nadat we goed en wel staan begint het inderdaad te regenen. Ilse moet nog leren voor de tentamens dus we doen eens lekker rustig aan en blijven vandaag lekker op de camping. Wat voor een keer ook niet heel erg is, vooral niet als het regent. Als we de regen al bijna zat zijn zien we langzaam maar zeker sneeuwvlokjes uit te lucht komen die na enige tijd zelfs blijven liggen. Als een kind zo blij moeten we (voornamelijk Ilse) dan ook gelijk naar buiten.

‘s Avonds nemen we nog een duik in het zwembad in het hotel dat bij de camping hoort. Heerlijk dat warme water en een dampgrot 🙂 De dampgrot bevatte zoveel pepermunt lucht dat we de komende 25 jaar nog steeds die lucht in ons neus hebben hangen. Als we schoon gebadderd zijn gaan we terug naar de camper waar we verrast worden met een laagje sneeuw van inmiddels zo’n 2 a 3 centimeter. Wat zullen wij lekker slapen, en helemaal spannend. Hoe zal de wereld er morgen uitzien???

Goedemorgen witte wereld 🙂 ja het is nog steeds wit! Het dooit wel wat maar het ligt er nog. Helaas is de lucht niet strak blauw. We moeten het doen met bewolking, onzichtbare bergen en hier en daar een spatje regen/sneeuw.

We gaan de omgeving verkennen. Het lijkt ons een leuk idee om met de bus naar het dorp te gaan. Helaas, de bus is net geweest. Dat wordt dus toch lopen, wat ook niet heel erg is. De eerste tussenstop vind plaats bij de Schaukäserei waar het niet eens zo heel erg stinkt naar kaas!!! Vervolgens lopen we door het dorp heen die niet zo gezellig is als het lijkt, maar ze hebben er wel lekker gebak! 🙂

Laten we terug gaan naar de camping met de BUS. Zo’n tijdschema schijnt best moeilijk te bekijken zijn, want we hebben de bus alweer gemist op een paar minuten. Toch maar weer lopen? Ja, de benen doen het werk weer. We hebben een leuke route terug gevonden… maar toen was de weg weg! De weg was weggespoelt in de rivier. Een alternatieve route is er niet dus toch maar weer dezelfde weg terug.

Na een tijdje besluiten we dat we toch nog naar de andere kant van het dal willen gaan. We besluiten nog één keer te proberen met de bus te gaan. Drie maal scheepsrecht toch! En ja hoor, deze keer is het zowaar gelukt. De bus rijd niet zo vaak en aangezien de benen weer tot rust zijn gekomen lopen we terug naar de camping.

Vandaag schijnt de zon 🙂 het is prachtig weer, we zien zowaar een keer de bergen helemaal! Dat wordt de berg op gaan!! We gaan op tijd op pad met de bus (ja nu weten we hoe het moet) Op het eerste gezicht lijkt het enorm koud, we bibberen bijna de gondel uit. Boven aangekomen komen we in een enorme witte wereld terecht. Er ligt toch zeker een laag van 30 centimeter. We hebben de pech dat de stoeltjeslift alleen in het weekend geopend is, dus besluiten we als echte bikkels naar boven te lopen. We overbruggen een hoogteverschil van 300 meter. Al snel hebben we het ook echt niet meer koud met de zon die vol op ons schijnt. Na een vermoeiende tocht die het zeker waard is komen we bij een leuke berghut aan. Het lijkt alsof het voor ons gemaakt is, een prachtige bank midden in de zon met geweldig zicht op de bergen. Wij houden het hier wel even vol 🙂 We zijn ook net op tijd want al snel volgen er veel meer wandelaars. Na uitgebreid te hebben genoten van de omgeving en de zon gaan we weer eens richting beneden. De nevel komt langzaam maar zeker naar boven. De wandeling gaat over een besneeuwd smal pad langs de rand van de berg. De benen vernemen het wel dat we naar beneden gaan. Moe maar voldaan komen we aan bij de gondel die ons naar beneden brengt.

Beneden aangekomen gaan we met de welbekende bus naar de volgende gondel. Het is wel een bus die via tig omwegen en rondjes door het dorp eindelijk op de plaats van bestemming komt. Het is een lange rit met de gondel naar boven. Boven aangekomen genieten we achter het glas van de zon om vervolgens weer naar beneden te gaan. De andere berg was stiekem net iets mooier (en lag in de zon). We hebben allemaal een mooie rode kleur gekregen op onze wangen, de zon is toch wel erg krachtig.

Foto’s volgens zo snel mogelijk