30 November 2022 – 27°
Koffiestop Mountain House
Geen idee wat er vannacht heeft rond gespookt, er waren allemaal enge geluiden om de kamer. Om vier uur was er luide muziek. En om kwart over vier ging de wekker alweer. Er staan vier gigantische jeeps op ons te wachten. Een trapje om in te stappen zou niet gek zijn. In het donker rijden we de eerste kilometers.
De groep gaat op zoek naar de uil. Ik blijf zitten en ga van mijn boek genieten. In het donker zie je toch weinig. De reisleider komt Hans en Ilse ophalen, want ze gaan nog verder lopen met kans op mooie waarnemingen. Er zijn prachtige uitzichten. Ze zien nog een hele mooie warbler en wat ander klein grut.
Je merkt dat we een nieuwe gids hebben die nog vol energie is en er enthousiast op uit gaat. De groep is moe waardoor het enthousiasme afneemt. We stappen in de jeeps en gaan naar iets grotere hoogte. Daar maken we kans op andere soorten. Het valt erg tegen. Alles is klein of ver weg. Wij willen gewoon door naar de lodge.
Het enthousiasme wordt aangewakkerd als we horen dat we een koffiestop gaan maken, hier zijn ook feeders. We lopen een stuk langs koffieplantages, mannen en jongens van een jaar of 16 plukken hier koffie. Wat een zwaar werk. Om hun middel hangt een emmer waar ze de koffiebessen in gooien. Daarna gaat het in een zak die wel 30 kilo kan wegen.
De weg was tot nu toe erg goed. Zelfs de bus had die makkelijk kunnen rijden. We zijn al zoveel gewend. Daar komt nu verandering in. We verlaten de hoofdweg. Nu begrijp ik waarom we in jeeps zitten. Dit is geen weg meer te noemen. Het is maar goed dat het geen open voertuig is. Anders had ik al lang buiten de auto gelegen. Zo hard schudden we in de auto. Tergend langzaam rijden we de berg op. De chauffeur weet precies hoe hij moet rijden. We komen geen één keer vast te zitten.
De natuur is zo mooi. Het is intens groen. Bomen vol met bromelia’s en mos. Watervallen steken de weg over. We komen vast weer uit bij een pareltje. Voor ons rijdt een motor die in de slip raakt. Daar kijken ze hier niet raar van op. Gek genoeg is de weg druk en komen we behoorlijk wat tegenliggers tegen. Het is elke keer een uitdaging om elkaar te passeren. Je moet er wat voor over hebben voor een lekker bakje koffie. We komen uit op een prachtplek met schitterend uitzicht tot aan zee.
Vanaf het balkon kijken we uit op een tuin met feeders. Er zitten heel veel nieuwe soorten. Knalgroene vogels die ik dolgraag wil zien, zitten hier met tientallen. Een endemische hummingbird laat zich prachtig zien. De vogel heeft paarse “oren”. Geweldig als die zichtbaar worden. Iedereen leeft op. Vooral als de Santa Marta Woodstar langs komt vliegen. Een endemische kolibrie van 5 cm met een knalroze keel. We vermaken ons hier meer dan prima. Gelukkig krijgen we ook alle tijd om te genieten van dit spektakel.
30 November 2022 – 22°
El Dorado
Om twaalf uur gaan we nog een half uur hobbelen naar de lodge. Er zijn groepsgenoten die het presteren om tijdens al het geschud in slaap te vallen. De chauffeur kijkt verbaasd opzij of alles wel goed gaat. Na deze heftige massage komen we uit bij een lodge waar het enorm druk is. Dat verwacht je toch niet. We kijken onze ogen uit. Vanaf het restaurant hebben we panorama uitzicht. Al zien we niet veel vanwege de mist. Er is een tuin met voederplaats waar we direct een nieuwe soort spotten.
We moeten nog even wachten totdat er een groep weg is zodat wij kunnen eten. Het eten smaakt heerlijk en is net wat anders dan de traditionele maaltijd. Een welkome afwisseling. Het toetje is zo lekker dat ik nog een tweede van een groepsgenoot opeet.
Iedereen is moe. Uitrusten op de kamer gaat nog niet. Die zijn nog niet schoon. Om half drie zitten we eindelijk op onze kamer.
Om vier uur gaan we met de groep vogelen rondom de lodge. Het terrein is erg groot met verschillende wandelpaden. We hopen de White tipped quetzal te zien. De wandeling gaat door een prachtig bos. Al snel zien we een endemische vliegenvanger. Dat is gaaf. Helaas is het bos te donker om goede foto’s te maken. De nieuwe gids is een bijzondere vogel en heeft er flink de vaart in. Onze Nederlandse gids heeft meer vogel kennis. Een aantal groepsgenoten hebben weinig vertrouwen in de man. Hij hoort de quetzal, maar we zien hem niet. Een boomkruiper zit pal voor onze neus. Na lang zoeken vang ik toch een glimp op van een overvliegende quetzal. Het bewijs dat ze hier toch zitten.
We krijgen nog een aantal leuke weetjes te horen over de natuur. De reisleider vertelt daar graag over. Een bromelia is uit de boom gevallen. Ik mag hem even vasthouden om te kijken hoe zwaar die is. Die weegt nogal wat. Als een boom te veel bromelia’s heeft en het hard geregend heeft kan de boom daardoor zelfs omvallen. Ik loop iets verder achteraan en ontmoet een hele vreemde vogel op de weg. Een vogelspin. Ik vind het erg dapper dat ik er omheen loop en zelfs een foto maak. De vogelspin blijkt later dood te zijn. De reisleider pakt hem op en zet hem op een steentje neer om mee te nemen. De spin is dan wel dood, toch vind ik hem wel erg eng met die harige poten. Ik krijg er de rillingen van. Aan het eind komen we uit bij een uitzichtpunt. Veel uitzicht is er niet. We kijken tegen de wolken aan.
Op de terugweg verbaas ik mij over de afstand die is afgelegd. In het bos is het ook al behoorlijk donker. Snel terug voordat alle enge beestjes tot leven komen. Voor het eerst deze reis zitten we vroeg aan tafel en staat het eten gelijk voor ons klaar. Voor mijn gevoel heb ik net mijn lunch op.
De vogelspin komt op tafel. Ik schrik me toch dood. Snel zoek ik een ander plekje op wat verder bij de spin vandaan.
Er blijken ook endemische nacht apen te leven. Naast het restaurant is een voederplaats waar een familie van 4 apen leeft. Wat een ontzettend leuke ervaring. Wat is het fijn om na het eten nog wat tijd te hebben om te douchen en te ontspannen voordat we gaan slapen.
1 December 2022 – 23°
Nog een dagje El Dorado
In de kamer is het vreselijk koud. Onder de dikke dekens is het aangenaam warm. Om zes uur staan we klaar om op zoek te gaan naar de quetzal. We hebben weinig informatie over waar die precies zit dus lopen we dezelfde route als gistermiddag. Het is koud en helder. De zon komt langzaam maar zeker boven de bergen uit. Heel rustig lopen we naar boven. Het zijn toch weer 60 hoogtemeters. Het is rustig. Je hoort bijna geen vogels. Ik speur alle hoge bomen af. De quetzal laat zich niet zien. Aan het eind van de wandeling worden we beloond met een adembenemend uitzicht. Wij zitten op 2000 meter hoogte. Links van ons zien we nog hogere bergen waar de wolken net overheen vallen. Rechts kijken we tot op zeeniveau. Het ochtendlicht is echt schitterend. De vogels lieten het afweten, maar dit maakt het zeker goed. Via een andere route lopen we terug naar het hotel. Op de terugweg zien we nog een trogon. Dat is een mooie afsluiter.
Om half acht zijn we verhongerd en kijken we uit naar het ontbijt. Wat is het dan jammer dat het tegenvalt.
De hummingbird feeders worden druk bezocht. Ik vind een aangenaam plekje op een bankje in de zon met zicht op de feeders. De eekhoorntjes zijn net zo leuk als de vogels om naar te kijken. Ik zit met smart te wachten op de guans. Die laten het afweten.
Ik houd mij oren goed open als de gidsen informatie geven aan andere gasten. Ik kom te weten waar we de quetzal kunnen zien. Helaas komt die info net te laat. Die is vooral in de ochtend om 6 uur te zien. Een groepsgenoot vangt op dat er een toucanet te zien is. Ik kom gelijk in actie. De gids is vriendelijk en legt uit waar we hem kunnen zien. Heel even konden we een glimp opvangen van deze speciale Santa Marta Toucanet.
De zon warmt ons goed op. We vermaken ons prima met een kopje koffie, wat wandelen en vogelen. Wat een heerlijke, rustige ochtend.
Een groepsgenoot laat haar huisdier zien. Een prachtige slang op het balkon.
Bij een feeder met zaden loopt een uit de kluiten gewassen agouti rond.
De uitzichten vanaf de lodge zijn fenomenaal. Net voordat de groep terug komt spotten we nog een hele bijzondere kolibrie met een witte staart. Een Amerikaanse vrouw heeft er twee uur op moeten wachten. Dat wordt beloond. De kolibrie blijft tijden op een takje zitten. We kunnen het vogeltje prachtig observeren. De reisleider is een tikje jaloers.
De lunch bestaat uit een warme kom soep en rijst met wat groente. Met als afsluiter een lekker toetje. Tijd voor siësta.
Samen met Ilse ga ik nog een korte wandeling maken. We zijn nog niet vertrokken of er komt van alles voorbij vliegen. Een groepje jays en oropendulas. Schitterend. We lopen steil de berg af en zien wat kleurrijke vogels. Tussen de groene bladeren zie ik een net zo groene vogel. Ik weet gelijk waar ik oog in oog mee sta. Dit moet een fruit eater zijn. Een bijzondere waarneming. De uren vliegen voorbij op deze fijne plek. Eindelijk zie ik de guans mooi en kan ik ze vastleggen. Er vliegt een hoop klein grut rond. Die gaan altijd veel te snel om vast te leggen.
Langs de weg zie ik nog een foliage cleaner. Een vogel met een oranje staart die hem spreidt als een waaier. De naam is goed uitgekozen. De vogel pikt allemaal eten van de blaadjes waarmee hij dus het blad schoonmaakt.
De quetzal laat zich niet zien. Het kleinere broertje wel, de trogon. Die blijft mooi. Op een rustige dag als vandaag wordt er toch heel wat gelopen met de nodige hoogtemeters. De temperstuur verschilt per vijf minuten. Je kunt je er bijna niet op kleden. Het ene moment is het bloedheet. Als de mist opkomt met de nodige wind is een winterjas geen slecht idee. De zonsondergang is zo mooi. Vanaf de lodge kunnen we het zien. Elke minuut is het uitzicht anders. Wat een spektakel met mooie kleuren. Op tijd gaan we dineren. Het smaakt heerlijk.
2 December 2022 – 24°
Nog één ochtend El Dorado
Om zes uur staan we paraat voor de vogelexcursie. We gaan op zoek naar de quetzal. Een andere variant dan die in Costa Rica voorkomt. We maken grapjes dat de gids de quetzal voor ons gereserveerd heeft. De deur gaat open en voor ons in de boom zit de quetzal. Wat gaaf. De vogel heeft zich aan de afspraak gehouden. De quetzal is druk bezig met heen en weer vliegen om kleine avocado’s te vinden. Na een paar minuten is de vogel weg.
Met de groep gaan we een stuk over de weg wandelen. De natuur is prachtig, maar wederom weinig vogels. Net als gisteren. De gids heeft er aardig de vaart in. Ik snap niet waarom we zo ver de berg op moeten. Als je geduld hebt kun je al heel veel zien rondom de lodge.
De groep gaat verder en ik ga met Ilse terug. De quetzal laat zich helaas niet nog eens zien. Het is een erg koude ochtend. Een verwarming kennen ze hier niet waardoor je ook niet kunt opwarmen in het restaurant. We drinken veel koffie en thee om ons warm te houden.
Na het ontbijt hebben we nog een aantal vrije uren om te vogelen. Heel leuk, maar mijn benen doen het echt niet meer. Er is geen vierkante centimeter vlak. Buiten staat één bankje in de zon die ik in pik. Kan ik zowel uitrusten als opwarmen. Hier en daar loop ik toch wat heen en weer. Ik zie weinig nieuwe soorten. Het lukt me wel om een aantal soorten beter vast te leggen.
