27 November 2022 – 22°
Met een omweg naar Jardín
Om half 9 vertrekken we naar Jardín. Hemelsbreed slechts 50 kilometer verderop. Door onbegaanbare wegen is het wel 150 kilometer rijden. Volgens Google is het 5 uur rijden. Plak daar gerust wat uren aan vast.
Zodra we Salamina verlaten is het wegdek heel slecht. Het is nog bijna slechter dan gisteren met de jeep. De weg is heel smal met diepe ravijnen naast de bus. Wat spannend is deze weg….pppfff… We houden vaak maar een paar centimeter over. We komen vast te staan op de berg. De chauffeur geeft niet zomaar op. Het lukt hem om toch weer omhoog te komen. De bus zit dan wel een stuk comfortabeler dan de jeep, ontspannen zitten lukt niet goed. Het is echt vreselijk eng om kilometers lang naast afgronden te rijden. De bus schudt zo hard en staat soms zo schuin dat wij de andere kant op leunen in de hoop dat de bus overeind blijft staan. Als we 10 km per uur rijden is het al veel. Over het eerste stuk doen we ruim 4 uur.
Het landschap is en blijft heel mooi. De eerste kilometers gaan langs koffieplantages. Daarna dalen we af richting de Arma rivier. Het is opeens bloedheet.
Er zijn veel vogels te zien vanuit de bus. We stoppen een paar keer voor de uitzichten en vogels. Er ligt een magere koe in de wei met wonden die levend wordt opgegeten. Heel luguber, maar wel interessant voor ons vogelaars.
Om twee uur gaan we lunchen in een stadje. Na bijna twee weken hebben we onder de knie hoe we moeten bestellen. Het menu is bijna altijd hetzelfde. Dat maakt het kiezen een stuk makkelijker. Het eten komt snel en toch ben je zo een uur verder.
Nog honderd kilometer te gaan naar Jardín. Als dat net zo langzaam gaat als het eerste stuk dan zijn we er nog lang niet. Het eerste gedeelte is een tolweg die verrassend goed en recht is. Kunnen we even bijkomen van de spannende rit. Zo gaan de kilometers een stuk sneller.
We zien weer genoeg bijzondere borden. Pas op voor krokodillen, leguanen, vossen, slangen en miereneters.
Het laatste stuk is een slingerweg die van zeer goede kwaliteit is. Om vijf uur komen we eindelijk aan in Jardín. We overnachten in een kleinschalig hotel aan het centrale plein. Er staan allemaal kleine eetkraampjes met terrasjes. Er rijdt een toeristentreintje rond gevuld met Colombianen. Het plein is sfeervol verlicht.
Het avondeten slaan we over. De late lunch was voldoende. Met een paar mensen gaan we nog een drankje doen op het plein. We kijken onze ogen uit. Er komen allemaal paarden voorbij die hun kunsten laten zien. Ze rijden dressuur. Heel bijzonder om mee te maken.
28 November 2022 – 21°
Cock of the Rock
We gaan niet met de groep mee. Op het programma staat een lange jeeptocht. De dagen zijn lang en vermoeiend. We willen graag op onze eigen manier vogelen en de hele dag buiten spelen.
We weten waar de cock of the rock moet zitten. Een hele bijzondere vogel met een knalrode kop. De weg gaat steil de berg af. Daarna slaan we af en wordt de weg nog steiler. Zulke percentages kennen wij in Europa niet. Het wegdek is glad en vol met algen. Al glibberend proberen we beneden te komen. Dat is een hele opgave. Stapje voor stapje zetten we ons schrap. Het lukt ons om zonder te vallen beneden te komen. We willen nog iets verder lopen en steken de brug over. De hele brug staat onder water met modder. Je zakt tot je enkels weg. Hans en Ilse gaan via de betonnen reling naar de overkant. Daarna doe ik een poging… Tientallen meters onder mij kolkt een rivier waar ik recht in kijk. Met een reling die onder mijn knieën komt haak ik af. Dat was mijn portie avontuur wel weer.
Het natuurpark waar we naar toe willen is gesloten. De vogels houden natuurlijk geen rekening met hekken. Die vliegen er overheen. Al snel horen we veel kabaal en zien we iets groots vliegen. Het is de cock of the rock. Dat de vogel zo groot is wisten we niet. We turen door de takjes heen om een glimp op te vangen. Het lukt ons een keer om de vogel goed te zien en te fotograferen. Er vliegen ook nog een aantal andere soorten rond waaronder een endemische Tangare. Dat is extra leuk.
Heel langzaam lopen we de berg op. Jardín ligt op zo’n 2000 meter. Dat vernemen we. Wat een pittige wandeling. We wandelen verder over de brug. Het uitzicht is prachtig. Om de hoek van de stad ben je midden in de natuur. Het stikt hier van de vogels. We weten niet waar we moeten kijken. Het zijn zoveel nieuwe soorten in alle kleuren en maten.
We zijn dolenthousiast en hebben geen spijt dat we een dagje rust hebben genomen. Alhoewel, de hele afdaling was nou niet erg rustig. Elke vijf minuten roepen we dat we terug gaan naar het hotel. De vogels denken daar anders over. We blijven nieuwe soorten waarnemen. We lopen een paar groepsgenoten tegen het lijf en zien samen the cock of the rock. Wat was dat genieten.
Het begint te regenen. De paraplu wordt tevoorschijn gehaald. De locals lopen gewoon rustig door zonder paraplu. We gaan naar een van de vele koffiezaakjes. Het is een open restaurant op de twee verdieping met schitterend uitzicht op het centrale plein. Na deze ochtend hebben we koffie verdiend met een stuk taart om deze mooie waarnemingen te vieren. Onder het genot van een bak koffie gaan we de vogels determineren. We hebben zeker twintig soorten gezien. Als het bijna droog is gaan we opnieuw naar buiten. Tijd om Jardín te verkennen. Het stadje is nog mooier dan Salamina. Het heeft een hele andere sfeer. De gebouwen zijn net zo kleurrijk met eveneens mooie balkonnetjes. Er rijden allemaal tuctucs door de smalle straatjes. Voor het eerst deze reis zien we toeristen. Het stikt er van de leuke eettentjes. Jammer dat we zo weinig tijd hebben om alles te proeven.
Bij een koffiezaakjes ruikt het heerlijk naar vers gebakken broodjes. We nemen er een paar mee. Dat komt goed van pas. We ontdekken een voederplaats aan de rand van de stad. Een prachtige plek om te vogelen met uitzicht op de bananenplantages. We staan net droog waardoor we met de miezer regen toch wat foto’s kunnen maken. We eten snel het broodje op dat we gekocht hebben.
Op een gegeven moment moeten we ons echt wegslepen bij de plek. Rust houden vandaag komt er niet van. We hebben een uur de tijd om bij te komen voordat we terug gaan naar de cock of the rock (rotshanen). Het natuurpark is nu geopend. Ondanks de regen van vanmorgen is het toch iets minder glad geworden. De zon en warmte doen het water snel verdampen. We zijn de eerste gasten en al snel wordt het druk. Er vliegen zeker 10 rotshanen rond op hele korte afstand. Wat zijn ze indrukwekkend. Ze zijn aan het baltsen. Om de vrouwtjes te imponeren maken ze gekke bewegingen en fladderen met hun vleugels. Ze krijsen er behoorlijk op los. Gek genoeg zien we geen één vrouwtje. Zij zijn goed verstopt tussen de bladeren waar ze het spektakel van de mannetjes aanschouwen. Onze dag kan niet meer stuk. Toch was de eerste rotshaan in de morgen waar we zoveel moeite voor gedaan hebben het mooist.
De klim terug naar het dorp valt tegen. We gaan lekker vroeg eten bij een Mexicaans restaurantje. Even wat anders dan kip met rijst. We krijgen het lekkerste fruitsapje van de hele reis dat vers voor onze neus gemaakt wordt. We delen een portie nachos met kaas en verse ananas. De burrito en quesadille gaan schoon op. Wat kun je intens genieten van een beetje afwisseling qua eten. We gaan met de kippen op stok.
