20 November 2022 – 22°
Kolibrie tuin – Jardin Encantado
We verlaten het koele Guasca. Om 7 uur staan we allemaal te popelen om verder te trekken… Onze chauffeur slaapt niet in het zelfde hotel en wordt opgehouden door een gekantelde melkwagen.
We rijden terug naar Bogota het is erg druk met wielrenners. Ze gaan massaal de berg op. Het lijkt alsof we met de bus door de Tour de France rijden. Onderweg zijn allemaal kraampjes waar de wielrenners iets kunnen eten en drinken. Het is hier heel normaal dat de wielrenners de helft van de snelweg/tolweg in beslag nemen.
Het landschap verandert langzaam. We dalen flink af en de bomen en planten worden sub tropisch. De uitzichten zijn prachtig wat is de Andes mooi. Na een paar uur rijden door het mooie landschap komen we bij Jardin Encantado, een tuin vol hummingbird feeders. Je weet niet wat je ziet, zoveel mooie kolibries en door het licht lijken ze telkens anders. Ook veel andere soorten vogels weten deze tuin te vinden.
Hierna is het tijd voor de lunch.. Het eten is fantastisch. Je denkt een kippen soep te bestellen.. je krijgt een grote kom soep met de meest bijzondere ingrediënten en nog een bord met een kippen poot, rijst en groente. Het weer slaat ineens om en we zitten midden in een tropische regenbui. De parasol bied niet voldoende bescherming tegen de regen. We verplaatsen naar een droog plekje. Met een parasol word je naar de bus gebracht. Afrekenen is een dingetje Ik wil afrekenen maar de cashier kan de letters en cijfers op het toetsenbord niet vinden….een lesje geduld hebben.
20 November 2022 – 22°
Op naar Honda
Nog een paar uur genieten van het landschap voor we in Honda zijn En dan wordt de middag anders ingevuld. Na een hard geluid alsof er iets tegen de bus aan knalt, gaat de chauffeur op onderzoek uit. Hij kijkt bedenkelijk en gaat toch een stukje verder de berg op rijden. Op een plek waar een grote ruimte naast de weg is begeeft de bus het. Er komt rook uit de motorkap.. Er is even lichte paniek in verband met de rook en mogelijke gevaar op ontploffing. We worden snel gerust gesteld. De bus staat midden op een verschrikkelijke drukke weg stil.
De temperatuur in de bus loopt op, we besluiten om uit de bus te gaan en naar de overkant op het veilige stuk te gaan staan, wat een geluk dat we hier staan. Midden op een berg bij een groot gravel terrein met voldoende bomen die ons schaduw geven. Dit gaat uren duren… We zijn al goed aangepast op de Colombiaanse leefwijze. Rustig aan, alles op z’n tijd en onderweg kan er van alles gebeuren. Dat is in deze paar dagen wel duidelijk geworden.
Geef een groep vogelaars een stukje natuur en ze zijn drie uur zoet. De sfeer is goed en niemand vind het erg. We zien de meest mooie vogels. Ondertussen probeert de buschauffeur de oorzaak op te sporen. Resultaat deze bus kan niet zo snel gerepareerd worden zodat er een andere bus vanuit Bogota moet komen. De politie komt checken wat er aan de hand is, wij krijgen een duim dat we veilig op afstand van de weg staan. De Colombiaanse wegenwacht sleept de bus naar onze veilige staanplaats, zodat de weg niet geblokkeerd wordt.
Onze jonge, super goede chauffeur Carlo zal bij de bus blijven en wij krijgen een nieuwe chauffeur Francisco.
Na ruim drie uur vogelen, het echt vervelend vinden voor de chauffeur kunnen we onze reis in het donker vervolgen in een nog luxere bus. Om half 9 zijn we bij het hotel. Het is een oud klooster, morgen bij daglicht bekijken hoe mooi het is.
21 November 2022 – 31°
Hacienda El Tríunfo
Half vijf opstaan is geen probleem. Het ontbijt met vers fruit staat al klaar. Naast de eieren krijgen we ook heerlijk, vers brood met pitjes, wat kan je daar naar verlangen. Om half zes zitten we in de bus. We gaan naar een Hacienda toe. Het beeld wat ik erbij had blijkt niet echt te kloppen. Ik dacht dat het een soort hotel zou zijn met een mooi aangelegde tuin waar we gaan wandelen. Het blijkt een hele grote boerderij te zijn. Een luxe variant waar tig werknemers in dienst zijn om de boerderij draaiende te houden.
Het is een groot natuurgebied zonder echte wandelpaden. Er is nog een lokale gids mee met een machete om de weg vrij te maken. Die blijkt niet nodig te zijn. We lopen wel door hoog gras en andere planten. Er zijn veel vogelsoorten waar te nemen, maar alles is op een grote afstand. Met de telescoop kunnen we ze wat beter zien. Het landschap waar we doorheen lopen is echt prachtig. Er zijn heel veel soorten parkieten. Ze vliegen met tientallen over. Als ze in een boom landen verdwijnen ze in het groen en kun je ze haast niet meer terug vinden.
Het pad eindigt bij een rivier met hoge kliffen die begroeit zijn. Wauw wat is dit een schitterende plek. De bomen en het water maken het een aangename plek waar het iets minder heet is. Via een ander pad met meer begroeiing lopen we terug. De vlinders genieten van de hitte en komen tot leven. De mooiste soorten komen voorbij. Jammer dat ze niet stil gaan zitten.
21 November 2022 – 31°
Honda – Posada Las Trampas
In het hotel komen we bij met een kopje koffie en zien we pas waar we overnachten. Tijd voor siësta. Al die trappen naar de kamer van Ilse blijken een heel mooi uitzicht te geven op Honda met de bergen, rivier en een brug. Wat een plaatje.
We bestellen een lekkere salade met fruitsap en laten ons bedienen bij het zwembad. We zijn de enige gasten en toch duurt het een eeuwigheid voordat we de salade krijgen. Het wachten bleek de moeite waard. Het is erg lekker. Daarna gaan we even snel het dorp in om water te kopen. Hans en Ilse gaan met de groep mee om het stadje te bekijken en te vogelen. Ze lopen door een paar typisch Latijns Amerikaanse straatjes. Kleine winkeltjes en restaurantjes waar oude mannetjes hun dag slijten. Vanaf de brug hebben ze mooi uitzicht. Een houten boot/kano moet flink peddelen tegen de stroming in. Ze zien een aantal watervogels. Daarna lopen ze een stuk de berg op naar een andere brug die gesloten is, de brug staat op instorten. Voor de inwoners geen reden om niet over de brug te gaan. Je gooit gewoon je fiets over het hek en springt over de gaten heen. De groep gaat netjes terug. Het is een klein stadje met de drukte van een wereldstad. Fietsers, brommers, voetganger, auto’s en vrachtwagens. Er komt van alles voorbij. Je moet goed timen wanneer je oversteekt en meebewegen met het verkeer. Bij een andere brug gaan ze vogelen. Er is veel te zien, helaas wordt het al te donker. Een aalscholver is begonnen aan het avondeten. Hij heeft een visje gevangen en is die aan het oppeuzelen. Hap, slik, weg.
Samen met Ilse ga ik naar een visrestaurant om de hoek bij het hotel. Ons geduld wordt flink op de proef gesteld. Volgens mij moeten ze de vis nog vangen. We krijgen een enorme portie met vis en salade. Op een apart bord krijgen we nog rijst een patat. Dat hadden ze best achterwege mogen laten.
