4 November 2022 – 10°
Hoofddorp
Na alle checks worden we door Jos naar v.d. Valk bij Schiphol gebracht. Het openbaar vervoer is zo onbetrouwbaar dat we die gok niet nemen om uren onderweg te zijn. Heerlijk de reis gaat beginnen, wat hebben we er zin in… Relaxen … vogels spotten…Zuid-Amerikaanse cultuur. We zitten in de nieuwe toren bij v.d. Valk. Ilse heeft gewoon een aparte kamer die aan onze kamer verbonden is. Zo jammer dat Jos zijn werkspullen niet mee heeft, hij had hier gewoon kunnen blijven. We gaan een poging doen om op tijd te slapen.
15 November 2022 – 13°
Schiphol
Ruim voor de wekker ben ik klaar wakker, alle tijd om rustig op te starten.. Om 6 uur nemen we de shuttlebus naar Schiphol, het is gelukkig heel rustig en binnen 3 kwartier zijn we door alle controles heen. Energiecrisis lijkt zowel bij vd Valk als op Schiphol geen issue te zijn, we smoren uit onze kleren. We zoeken een rustig plekje om te ontbijten en af te koelen.( wat niet zo goed lukt, haha.. Bij het boarden staat er een security hond, die hoog tegen mij op springt. Deze hond zoekt geld! Ja wat wil je met 1,1 miljoen peso’s op zak. Als de beveiliger mijn 10 euro in de portemonnee ziet mag ik toch aan boord…. Ppffff…
15 November 2022 – 20°
Bogotá
Personeelsgebrek bij de security hebben ze in Colombia geen last van. De lange rij lost zich snel op. Een paar korte vragen, stempeltje halen en we mogen door. We hebben alleen handbagage, wachten op bagage die wel of niet aankomt hoeft niet, pinnen nog wat geld en gaan op zoek naar onze chauffeur. Niet veel later zitten we in een klein busje om naar Guasca te gaan, wat zo’n twee uur rijden is. Gelukkig wisten we toen nog niet dat deze reis een wereldreis werd. We hebben onze ogen uitgekeken. Bogota is een reusachtige stad en vooral vreselijk lelijk. We kronkelen door de stad met een slakkengang van 30 km per uur. De doorgaande weg is vaak smal. Je mag zelf bepalen hoeveel voertuigen er naast elkaar passen. Er rijden veel motoren rond die zich overal tussen drukken. Naast vervallen gebouwen zijn er ook moderne wolkenkrabbers. De lelijke gebouwen worden opgevrolijkt met mooie muurschilderingen. We zien zwerversplekken onder viaducten, welkom in Zuid-Amerika.
Op elk stukje grond staat 1 koe. Al slingerend gaan we de berg op. We kunnen de grote stad goed overzien. Onze chauffeur spreekt geen Engels, maar de hele weg blijft hij zijn best doen om uit te leggen wat we zien. Het is heel groen en ook heel nat. Als we eindelijk de stad uit zijn komen we bij een wegafsluiting. Er is zoveel regen gevallen dat de weg niet begaanbaar is. We moeten daardoor een giga eind omrijden. Voor ons rijdt een bergingsauto met een auto helemaal onder de modder en aan alle kanten in elkaar… Opnieuw doorkruisen we de hele stad. We zien op de berg een dorp met allemaal gekleurde huizen. Vanaf de snelweg kun je zien dat het dorp op een vlinder lijkt. Echt prachtig! Op sommige plaatsen heb je opeens dat het water over de weg heen stroomt, of enorm grote plassen. Het landschap is heel bergachtig en maakt plaats voor het landleven met veel boerderijen en tuinbouw. Het is echt schitterend.
Het laatste stuk gaat over een onverharde weg. Hobbel de bobbel. De geasfalteerde weg geeft hier een massage. Wat een gatenkaas. Zo blijven we wel wakker. Het is nog een paar minuten rijden, helaas de weg is afgesloten. De chauffeur is nu ook wel klaar met deze eindeloze reis en belt het hotel om te vragen hoe we er kunnen komen. Het is nu nog een kwartier rijden. Het laatste oponthoud wordt veroorzaak door koeien op de weg. Om zes uur zijn we eindelijk bij het hotel. We kunnen nog net een glimp van het hotel opvangen voor het donker is. Met een houtkachel op de kamer kunnen we het warm stoken, eerst afwachten hoe koud het gaat worden. De openhaard in het restaurant staat aan. We zijn de enige gasten en we zitten bijna in het donker te eten. De salade gaat er goed in. We vallen om en duiken om acht uur ons bed in, morgen zien we wel waar we terecht zijn gekomen.
16 November 2022 – 16°
Guasca – Cafe la Huerta
Dat we moe waren wisten we, dat we zelfs uitslapen tot 4:45 uur en Hans tot 5:30 uur is een aangename verrassing. Oh wat is het fris boven de dekens. Zodra het licht is ga ik het terrein verkennen. Allemaal leuke zitplekjes en zicht op de bergen. Het is nog niet gelijk een vogel concert, een winterkoninkje doet goed zijn best. Na een kopje koffie gaan we met z’n drieën op stap, en zien we wat meer leven rond het hotel. De zon doet ook haar best, heerlijk.
Wat duurt het lang voor we om 8 uur mogen ontbijten. In het restaurant is het net zo koud als buiten. De openhaard had best aan gemogen. We krijgen gietijzeren pannetjes met roerei, ui en tomaat, man wat was ik uitgehongerd.. Zodra de zon een beetje schijnt is het heerlijk in ons overdekt terras. De ideale plek om een groot deel van onze dag door te brengen. We maken vandaag verschillende rondjes bij het hotel en zien niet veel maar toch telkens nieuwe vogels. Buiten het hotel lopen we een stukje langs de onverharde weg op het platteland, wat een verkeer komt er langs, het is flink zandhappen. In de middag kunnen we ons avondeten doorgeven. De drankjes staan al klaar als wij het restaurant in komen. Er hangt een typische lekkere lucht van op hout gestookte oven. Het maisbrood wordt in gietijzeren pannetjes gebakken. Gedoopt in een champignonsaus is het best lekker. Vanuit onze serre ziet Ilse iets in de boom….. is het een schreeuwuil. Hij volgt de langslopende hond met zijn mooie grote ogen, wat een afsluiter van de dag. Wij vinden het gezellig dat de kachel in onze kamer aan gaat. Na 2 pogingen en een kamer vol blauwe rook vinden wij het goed. We hebben nog een extra gast op onze kamer, een Colombiaanse spin, hij is groot en eng, gelukkig durft Hans het aan om de spin te verwijderen. Een lekkere warme douche voor het slapen gaan is ook prima om je op te warmen…. De douche ziet er heel luxe uit. Je moet wel minstens 2 meter zijn om de massage stralen op je lijf te krijgen, haha. En de regendouche? is een miezer regenbuitje.
17 November 2022 – 16°
Rondom het hotel
Vannacht een paar uur wakker geweest en ik kreeg het steenkoud, niet normaal. Gelukkig daarna tot bijna 6 uur geslapen. Buiten voelt het iets minder koud aan. Gelijk zien we een paar nieuwe vogelsoorten. Tijdens ons rondje zien we vruchten aan de bomen die op kikkererwten lijken. Met smart wachten we op het ontbijt. Het ontbijt wacht alleen niet op ons. Het hele hotel is hermetisch afgesloten. Alle toegangspoorten zijn dicht. Alle deuren van de gebouwen zijn dicht. Er is geen personeel. We wachten en we wachten en alles blijft gesloten. Bijna een uur later is het gelukt om iemand te vinden en duidelijk te maken dat we willen ontbijten. De vrouw die Ilse aansprak is opeens ook serveerster geworden. Het ontbijt is opnieuw eieren met ham uit een gietijzeren pannetje, denk dat dit de komende dagen de standaard is. Aan het eind van de middag horen we bij het hotel het geluid van een kolibrie. Met moeite lukt het om de vogel te zien. Het is zo klein en net zo groen als de struik. Deze kolibrie heeft een hele lange staart. Wat een prachtig exemplaar. Het wordt al een beetje donker. Toch lukt het om een paar redelijke foto’s te maken. Wat is het koud in het restaurant, wij zijn de enige gasten daar ga je blijkbaar geen openhaard voor aanmaken. Na het eten gauw terug naar ons optrekje, waar het warmer is. De uil is weer wakker. We horen hem voorbij vliegen. Het geluid van een uil blijft bijzonder.
18 November 2022 – 15°
Aankomst groep
Onze laatste dag samen. Alle energie verzamelen om het grote avontuur aan te gaan in Colombia. De dag begint met miezerregen. De spaarzame momenten dat het droog is gaan we gelijk naar buiten. Er is geen zon die vandaag de serre verwarmt, bbrr best wel fris… Het lukt ons om een heel klein soort kolibrie te spotten, wat is die snel, alleen een bewijsfoto hebben we om te kunnen determineren. We kijken er naar uit wanneer de groep gaat komen. Het wordt zes uur en wij gaan vast eten. Tegen acht uur komt de groep aan. We maken kennis en gaan voor de gezelligheid bij ze aan tafel zitten. Door het enthousiasme ben ik over mijn slaap heen en kan ik goed wakker blijven, toch snel slapen de wekker gaat morgen echt vroeg…
19 November 2022 – 16°
Chingaza National Park
5 uur mogen we ontbijten om daarna naar de op ruim 3400 meter hoogte gelegen ingang van het Chingaza National Park te gaan. In Guasca zien we veel dagloners op het plein staan. Mensen die geen werk hebben en op deze manier proberen of ze door iemand voor een klus ingehuurd kunnen worden. We wandelen in de adembenemende wereld van de paramo. Hoe hoger we komen hoe meer we de pilaren van de frailejones (dikke monniken), bizarre cactusachtige planten zien. Op deze hoogte zien we veel soorten planten, waaronder prachtige bloeiende orchideeën.
In Calera lunchen we bij een typisch Colombiaans cafe. Voor 2 euro, een kom soep, rijst, kip, erwten en salade met 2 glazen vruchtensap… niet normaal en lekker…. Het hele dorp is aanwezig inclusief het hele politiekorps. Vlak bij het hotel maken we nog een stop bij La Capilla de Siecha.
