6 augustus Port Angeles – Hurricane Ridge 20°
We doen nog een poging bij third Beach een parkeerplek te vinden. Alles vol en niet goed parkeren betekent dat de auto weggesleept kan worden. Een ranger is al druk bezig om iets te regelen voor een auto die best wel beroerd voor de ingang van de parkeerplaats staat. Wat zal je gek opkijken als je terugkomt van het strand en je auto staat er niet meer…
We gaan richting Port Angeles. Het is weekend en alle Amerikanen zijn naar het water toe. Ook bij Lake Cresent is er geen parkeerplaats meer te vinden. Hier had ik een mooie hike gepland….Misschien morgen als we geluk hebben. Dan maar vast naar het hotel om de koffers in onze kamer te zetten. Te vroeg… kamer is nog niet klaar.
Oké het is schitterend mooi weer, we kunnen van Port Angeles zo de bergweg oprijden. Wat is dit mooi. Alsof we opeens in Oostenrijk beland zijn. Toppen bedekt met sneeuw en gletsjers. We hebben zicht tot Canada richting Vancouver Island met Victoria. En de berg Mount Baker die best ver weg in Amerika ligt.
We gaan een korte hike doen. Edgar en Joran haken af als ze zien dat we een steile heuvel op moeten om de top te bereiken. Hans en ik willen toch nog even zien wat voor uitzicht er is. Nou dat was de inspanning meer dan waard. Hier kan ik elke keer van genieten als het lukt om op de top te komen. Tijdens de afdaling met de auto zien we allemaal dode bomen al vis hengelend boven het woud hangen (zijn niet mijn woorden hoor, Edgar verwoorde het zo mooi) Terug in Port Angeles, brengen we de koffers naar onze kamer en gaan Japanse sushi eten.
We verbazen ons deze reis hoe lang we elke keer moeten wachten tot ons eten komt. Wij dachten dat de Amerikanen van snel tafelen houden… Niet waar wij elke keer gaan eten. Ook nu zijn we 2 uur verder als we ons eten op hebben. Via de haven lopen we terug naar het hotel, even bijkomen van de dag en lekker slapen.
7 augustus Dungeness National Wildlife 23°
Nog een dagje om in de natuur te zijn, voor we naar Seattle gaan. Bijna elke ochtend als we net op stap gaan, zien we wel hertjes. Ik had nog geen punt achter deze gedachte gezet en ja hoor…Staan er gewoon 4 zwartstaarthertjes in een tuin lekker te eten van het gras.
We gaan naar een Wildlife gebied. Vanaf de auto naar de ingang van het park horen we opeens geritsel in de bosjes. Edgar schrikt zich helemaal rot… Joran denkt welke pokémon komt er hier uit de bosjes… stapt er een hert op een paar meter uit de bosjes en van schrik om ons op haar pad tegen te komen, gaat ze bijna net zo snel de bosjes weer in. De dame bij de ingang van het park, drukt ons op het hart om vooral links te blijven lopen om de vogels en andere dieren niet te verstoren. Dat beloofd wat…
Bij het hogere uitzichtpunt staat een verrekijker… wij zien totaal niets geen leven… Langs het water volgen wij netjes het advies op. Het enige wat we zien is een zeehond en een paar soorten eenden…. tja…
Op een boomstronk gaan we even zitten om te genieten van de omgeving en voor mij al een beetje afscheid nemen van de mooie natuur. En dan schrik ik mij rot, ligt daar achter de boomstam een man op een klein stukje groen uit te rusten…
Hans gaat ’s middags nog een poging doen om vis te vangen. Als het hem te heet wordt komt hij de koelte van de kamer opzoeken. We gaan eten bij een Aziatisch buffet restaurant. Wat dan opvalt is dat meer dan de helft van de bezoekers behoorlijk overgewicht hebben. Ze kunnen beter schotjes om hun bord bouwen zo vol laden ze hun bord..