25 juli Mono Lake 31°
In de verte zie ik de tufa’s al bij Mono Lake. Wat lijken ze klein…. Als we dichtbij zijn valt het reuze mee. Mineralen en zout zijn vanuit de omringende bergen het water ingestroomd. Door verdamping verdwijnt het water en de mineralen en het zout blijven achter. Onder de bodem van het meer zitten zoetwaterbronnen, het zoete water bevat veel calcium. Dit vermengd zich met het zoute water in het meer. Deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen, en zo groeit een tufa, ben je wel 200 tot 900 jaar verder.. In het water zien we allemaal onderwater vliegen, nog nooit van gehoord. Dit is een lekker hapje voor de vogels.
Mammoth Lakes – Juniper Springs Resort 24°
Vanaf Mono Lake zien we Yosemite Park in de rook. Binnen een half uurtje zijn we bij ons appartement in Mammoth Lakes. Wat een sfeervol wintersport dorp, waar we bij de Mexicaan lekker gaan eten. Wat een prachtige dag hebben we gehad.
26 juli Bodie 18°
We wilden vandaag naar Devils Postpile met de Rainbow Falls, helaas de weg ernaar toe is aan vervanging toe.. We besluiten rustig aan te doen en gaan alleen naar spookstad Bodie. De rit er naar toe is al heel mooi. We zien 2 bambi hertjes met hun moeder. De eekhoorntjes schieten over de weg, ook zijn er best wel veel plat gereden. We vinden het totaal niet vervelend dat er bewolking is, even een dagje minder warm kunnen wij wel waarderen. In Bodie leest Hans de verhalen voor van de gebouwen die we zien. Beetje jammer dat de jongens na een stuk of 10 gebouwen afhaken. We gaan ieder onze eigen rondje maken, wat natuurlijk ook prima is. Na een paar uur hebben we het vervallen stadje van alle kanten bewonderd en vast gelegd. Bij de auto gaan we picknicken. Op de terugweg zien we opnieuw twee hertjes (we is zonder Edgar die zijn lenzen niet in heeft, tja dan wordt het wel een zoekplaatje in al het groen) Via een mooie route langs Grant Lake, Silver en June Lake (dit meer is zó groen…) gaan we terug naar ons appartement. Rustig aan doen is ook vakantie.
27 juli Lake Tahoe 25°
We zijn nog maar net onderweg, zien we bij Lee Vining op de bergpas een coyote netjes naar links en rechts kijken voor hij een sprintje trekt om voor onze auto over te steken. De route is mooi door de valleien met veeteelt. Net voor Lake Tahoe gaan we de bergen in. Het is heel erg rustig op de weg tot we bij Lake Tahoe komen. Waar komen al die mensen vandaan?! Met een beetje geluk kunnen we een parkeerplekje krijgen bij Emerald Bay. Het is echt een plaatje van een meer met zicht op Finnette Island. Het landschap is zeker niet saai ook al rijden we uren door het bos of door de vallei. We zagen verschillende kneuterige dorpjes zoals Graeagle. Helaas kwamen we ook langs verschillende plekken waar enorme bosbranden zijn gewest. Het vuur heeft hier tientallen kilometers bos vernietigd. Heftig om te zien dat van een dorpje bijna niets meer over is Het laatste stuk voor Mineral is een prachtig bos. We verblijven bij een general Store, met een restaurant. Het is er druk, meestal betekent dat het eten dan goed is. Ach je hebt uitzonderingen en dit is er een van. Of zoals Edgar zegt: je kunt niet altijd zes gooien..
