Maandag 24 januari 2022 Amsterdam – San Jose
Op vakantie gaan is leuk, maar dat de wekker daarvoor zo vroeg af moet gaan vind ik toch niet zo aangenaam. Om half vijf ga ik uit de veren en maak mij klaar om rond half 6 te worden opgehaald door mama en Edgar. Op naar station Zwolle waar we de trein nemen naar Schiphol. Het is op dit tijdstip heerlijk rustig in de trein. Het is aardedonker wat het een hele saaie treinreis maakt. We verbazen ons over de hoeveelheid mensen die toch nog instappen in Lelystad en Almere. Netjes volgens planning komen we om zeven uur aan op Schiphol. In de trein kregen we toch het gevoel raar aangekeken te worden met onze bagage. Welke gekken gaan er nu op reis? Als je op Schiphol aan komt verdwijnt dat gevoel gelijk. Gezien Corona en het belachelijk vroege tijdstip is het echt al wel druk op het vliegveld.
Wij hebben het geluk dat we gebruik mogen maken van de priority incheckbalies en zijn al snel aan de beurt. Al onze papierwerk hebben we digitaal aan kunnen leveren waardoor we zo klaar zijn. Op naar de douane waar het ook lekker rustig is. Tegenwoordig hoef je niet meer alle zooi uit je tas te halen. Wel zo makkelijk. Met mijn favoriete reisbroek aan wordt ik natuurlijk wel weer gefouilleerd. Een nieuwe reisbroek zonder ritjes zou wel een hoop gedoe schelen. Na grondig betast te zijn mag ik verder. Geen gevaar gevonden in mijn broek. De tijd vliegt voorbij. Het is inmiddels al tijd om naar de gate te gaan. We moeten daar nog even wachten voordat we mogen instappen. Helaas kunnen we niet naast elkaar zitten, maar wel achter elkaar. Ook helemaal goed. We vliegen over de Dominicaanse Republiek en zien een klein tropisch eiland met surrealistisch blauw water. Echt prachtig. Daar zou ik wel willen zwemmen. We krijgen Costa Rica ook goed te zien vanaf boven. We maken een aantal rondjes voordat we op San Jose Airport landen.
We staan de trappelen om het vliegtuig te verlaten. Wij mogen als één van de eersten van boord. Dat is wel zo prettig en dat scheelt ons hopelijk een enorme wachtrij bij de douane. De moed zakt ons in de schoenen als we de enorme rij zien. Blijkbaar is er net ook een ander vliegtuig geland. Het is bloedheet in de hal. Personeel loopt door de rijen door met tablets om te controleren of we de Health Pass hebben. Een QR code die ons toestemming geeft om het land in te mogen. De Pura Vida mentaliteit zorg ervoor dat de douaniers totaal geen druk voelen om te haasten. Het ene mannetje gaat weg en de volgende heeft een kwartier nodig om zich klaar te maken om weer mensen te helpen. Vanwege Corona willen ze mijn halve leven weten en duurt het extra lang. Wij hebben ook altijd pech om net in de verkeerde rij te staan met de moeilijkste gevallen voor ons. Inmiddels werkt het op de zenuwen. Wij hebben een shuttle naar ons hotel geboekt en die zou maximaal 3 kwartier wachten nadat we geland zijn. Die tijd zit er inmiddels wel op en we moeten ook nog onze koffer ophalen en we willen geld pinnen. Zodra we door de douane zijn lopen we zo snel mogelijk naar de bagage band. Alle bagage ligt al naast de band. Het is even zoeken, maar onze bagage is gelukkig goed aangekomen. Hop, snel door naar de uitgang. Oeps, onze bagage moet nog handmatig door de scanner heen. Alles zo snel mogelijk er op en door. Nee hè, er zit een appel in mijn tas. Levensgevaarlijk. Dat ding moet er uit. Waarom ligt die dan ook helemaal onderop? Een appel lichter verlaten we het vliegveld.
Nu maar hopen dat er nog een mannetje staat met een bordje met onze naam er op. Er staan zoveel mannetjes met zoveel bordjes dat we nog even aan het zoeken zijn. We hebben geluk. Deze aardige man heeft al die tijd hier staan wachten. In de warmte lopen we naar een bus. Volgens mij hadden ze een hele groep verwacht. Er passen zeker wel 9 mensen in de bus. Het zou 10 minuten rijden zijn naar het hotel. Costa Ricaanse minuten duren alleen wat langer dan Hollandse minuten. Voor ons gevoel duurt de rit eindeloos. Het is een heel doolhof naar het hotel toe. Na elke afslag hopen we ons hotel te zien. Rond een uur of 4 (CR tijd) zijn we aangekomen bij het hotel. Eindelijk zijn we er. Helemaal moe van de reis. We ploffen neer en genieten van onze eerste kop Costa Ricaanse koffie op eigen kamer. Wat smaakt dat goed na een lange reis. We ruilen onze dichte schoenen om voor slippers en maken nog een rondwandeling door de enorme tuin. De eerste kolibrie is al gespot. Op onze kamer maken we nog een bakje met noedels klaar. Voor een hele maaltijd hebben wij geen puf en trek meer. Daarna is het vechten tegen de vermoeidheid. Het is ons gelukt om tot half 8 wakker te blijven.
Dinsdag 26 januari 2022 – San Jose – Bougainvillea Hotel
Ik dacht er al een hele nacht op te hebben en we waren nog maar 2 uur verder. Om de paar uur zijn we wakker. Om drie uur geven we het op. We gaan een kopje thee maken en eten een koekje. Dat doet wonderen, want daarna vallen we weer in slaap. Als we wakker worden zien we dat het al licht is. Dat is een goed teken, want dan is het een uur of zes. Tijd om uit de veren te gaan. Gek genoeg voelen we ons nu best uitgeslapen. We willen onze dag beginnen met een rondje door de tuin. Het is nog best fris buiten. Met kippenvel op de armen lopen we te speuren naar vogels. Helaas is het nogal stil en zien we vrij weinig. Als we het te koud krijgen gaan we naar binnen om te ontbijten. Ik ben helemaal blij als ik zie dat er een buffet staat. Kunnen we lekker zelf kiezen wat we eten. We beginnen met een groot bord fruit gevolgd door rijst met bonen, bakbanaan en een bijzonder goedje bestaande uit aardappels. Het ziet er niet smakelijk uit, maar dat is het zeker wel. De koffie smaakt hier bijzonder sterk. Dat zou ons wel wakker moeten houden. Met een veel te volle buik gaan we terug naar de kamer. De zon schijnt op balkon. Kunnen we weer even opwarmen.
We verzamelen onze spullen en gaan naar het zwembad om lekker te lezen. We hebben het zwembad zo goed als voor onszelf. Het is er heerlijk rustig totdat de eekhoorns komen. Wat kunnen ze een hoop kabaal produceren. Ik zit verdiept in mijn boek en mama loopt nog een rondje door de tuin. De energie is nu al weer op. Het is tijd voor een middagdutje. We vallen om en toch kunnen we de slaap niet vatten. Na lang stil blijven liggen is het toch gelukt en voelen we ons weer fris en fruitig. Tijd om de tuin in te gaan. Er zijn zoveel bloemen die de meest prachtige vlinders aan trekken. We hebben echt het gevoel dat we in een vlindertuin van een dierentuin rondlopen. Het vastleggen van de vlinders gaat ons nog niet zo best af. Ze willen niet stil zitten. Dat is toch vrij essentieel om ze vast te leggen. Zo vermaken wij ons prima met een goed boek en regelmatig een ommetje door de tuin.
Voordat we gaan eten gaan we nog een keer de tuin in op zoek naar kikkers. Die laten zich rond de schemering goed zien. We hebben één vijvertje gevonden waar heel veel luipaard kikkers zitten. Ze zijn best groot en lijken veel op de Hollandse kikker. Het soort waar ik normaal behoorlijk hard van ga gillen. Ik heb mij heel netjes gedragen en geen gekke kikkersprongen gemaakt terwijl ik oogcontact had gemaakt met deze wezens. Na deze bijzondere ontmoeting mogen we gaan eten. We lusten ook wel wat. Het eten smaakt echt goed. Na het eten moeten we nog even ons best doen om wakker te blijven. Het doel is om tot acht uur op te blijven.
