Vrijdag:
Onze laatste dag in Rome. Hoe gaan we die doorbrengen? We hebben al veel gezien, maar ons lijstje met dingen die we willen doen is nog lang niet leeg. We moeten keuzes maken. Wat willen we het allerliefste zien? We hebben een plan, maar laten ons vooral leiden door waar we zin aan hebben en hoeveel energie we nog over hebben.
Als eerste gaan we naar het Colosseum toe. Als we naar buiten gaan is het nog donker. We willen de zonsopkomst zien. Dat geeft prachtig licht op het gebouw en het is nu rustiger dan gisteren.
Vandaag is het een stuk minder warm dan gisteren. Net als ik heb gesloten om toch mijn zomerjurkje aan te doen. Vanaf het Colosseum lopen we terug naar het Piazza Venezia. Om de hoek van het monument is nog een mooi stukje Rome. Het ligt precies op een heuvel gebouwd waardoor we de nodige trappen moeten beklimmen. We komen uit bij Cordonato een prachtig plein met enorme standbeelden, fonteinen met grote, statige gebouwen met zuilengangen. Het is compleet uitgestorven op dit tijdstip van de dag. Als we door een steegje lopen hebben we vanaf een andere kant weer uitzicht op het Forum Romano met prachtig ochtendlicht. Via een paar kleine straatjes dalen we de heuvel af en lopen richting de Mond der Waarheid. Een bezienswaardigheid die ook op ons lijstje stond. Het is gelegen in een gebouw met een prachtige toren. De toren doet ons erg denken aan één die in het Forum Romano staat. Helaas zit deze bezienswaardigheid achter een hek dat nog niet geopend is. Dat is het nadeel van vroeg op pad gaan. We kunnen het toch een klein beetje zien. Toch zijn wij een beetje teleurgesteld. Over de Via del Teatro de Marcello lopen we weer terug naar het Piazza Venezia. Dat is wel een favoriet punt geworden om naar toe te wandelen. Gisteren hebben we vanaf het monument gezien dat er nog een bouwwerk is dat lijkt op het Colosseum en dat is het Teatro de Marcello. Het is gelegen aan een hele brede weg met allemaal imposante gebouwen. Het oogt heel statig en ik zie hier al paarden en wagens rijden. Ik zie het helemaal voor me hoe het er vroeger aan toe ging. Wij vinden dit theater bijna net zo mooi als het Colosseum. Er is hier gek genoeg niemand. Het wordt nauwelijks beschreven in de boekjes en het is zo mooi. Dit is weer een verborgen parel die wij ontdekt hebben. Het lijkt mij prachtig om dit gebouw verder te bekijken en omheen te lopen, maar ook hier zijn we veel te vroeg. Het hek is nog gesloten. Wij vinden het zonde om onze kostbare tijd verloren te laten gaan door te wachten. Wij lopen daarom verder en ploffen neer op een terrasje nabij het Piazza Venezia. Even opwarmen aan een bakje koffie. We proberen een nieuwe Italiaanse specialiteit. Een variant op de bekende cornetti. Het is een soort hoorntje van filodeeg gevuld met ricotta en gekonfijte sinaasappel. Het deeg is enorm taai. De vulling is echt heerlijk. Er is genoeg te kijken. Wat een chaos van verkeer is het hier. Ik ben blij dat ik er niet hoef te rijden. Agenten proberen met fluitjes het verkeer in goede banen te leiden. Vanaf deze plek kunnen we zien welke bussen er voorbij rijden en met wat hulp van Google er bij lukt het ons om uit te zoeken hoe we op onze volgende bestemming komen.
In de buurt van Ponte Vittorio Emanuele II stappen we uit. Dat was een spontane actie bij het zien van deze mooie brug. Een hele goede keuze. Vanaf deze plek kijken we prachtig uit over rivier de Tiber met op de achtergrond de koepel van de St. Pieter waar we een paar dagen geleden bovenop stonden. De brug zelf is al een bezienswaardigheid evenals de volgende brug waar we naar toe lopen. De Engelenbrug heeft zoals de naam al doet vermoeden allemaal beelden van engelen op de burg staan met daarachter gelegen de Engelenburcht. Een prachtig plaatje is dit. We lopen een rondje om de Engelenburcht. Een bezoekje aan de burcht zelf slaan we over. Rondom het gebouw is een mooi park aangelegd dat zwerver vriendelijk is. Overal staan bankje vol met tassen en matrassen. Waar de eigenaren zijn weten we niet. Voor je gevoel kunnen ze elk moment tevoorschijn komen onder de zooi die er ligt. In één van de fonteinen is eenn man bezig om zijn kleding inclusief slaapzak te wassen. Het is een nette man waaraan niet af te zien is dat dit een zwerver is. Wij vinden een mooi plekje in de zon en genieten van ons snackpakket. Even genieten van een moment zonder mondkapje. Als we bijna een rondje er omheen gelopen hebben krijgen we een prachtig zicht op de St. Pieter. Nu we zo dichtbij zijn willen we toch ook even de St. Pieter met zon en strakblauwe lucht bewonderen. Het is er aanzienlijk drukker dan op de regenachtige dag, maar er is nog steeds geen rij voor de kerk. Dat geeft ons de mogelijkheid om nog een keer naar de deuren te lopen van de kerk en vanaf daar het grote plein vast te leggen. Als wij ooit nog terug zouden komen in Rome dan wordt het nog een grote teleurstelling. Zo rustig als het er nu is ga je nooit meer meemaken
Mama wil nog heel graag naar Villa Borghese, een groot park midden in de stad. Voordat we het park in gaan moeten we wel een lunch regelen. Ik heb een broodjeszaak op mijn lijstje staan waar we naar toe gaan en een typisch Italiaans broodje bestellen met ham, pesto, mozzarella en tomaten. Het ruikt al zo lekker dat het moeilijk is om niet gelijk aan te vallen. We stappen weer op de bus en stappen uit bij Metrostation Flaminio. Dit is de ingang naar het park en op deze manier pakken we ook nog een mooi plein mee, Piazza del Popolo met daarop de bekende tweelingkerk. Het is echt een prachtig plein. Helaas is het hier heel druk vanwege demonstraties en staat de zon totaal verkeerd om dit prachtige plein mooi vast te leggen. Om het park binnen te lopen moeten we weer flink wat trappen op. Alle kou is inmiddels wel verdwenen. Het is weer heerlijk warm geworden en het mondkapje zorgt ervoor dat het nog veel warmer aan voelt. Eenmaal boven hebben we vanaf het Terrazza del Pincio prachtig zicht op het Piazza del Popolo. Nu snel op zoek naar een bankje in het park, want we hebben trek. Het broodje is zo fantastisch lekker dat ik spijt heb dat we niet nog een broodje gekocht hebben. Ze gebruiken hier echt goede ingrediënten. De parkieten vliegen af en aan in het park. Wij blijven zo lang mogelijk zitten om uit te rusten en te genieten van de frisse lucht zonder het mondkapje. Met een volle buik maken we een rondje door het park, maar eigenlijk is de energie op. We vinden een klein restaurantje in het park waar we nog een kopje koffie gaan drinken om vervolgens terug te gaan naar het hotel.
Tijd om even uit te rusten op de kamer. Tegen zonsondergang gaan we toch weer even naar buiten. We willen nog één keer die heerlijke koffie drinken waarvan we niet weten hoe het heet. Dan kunnen we het beste terug gaan naar de plek waar we dat gedronken hebben. Dat is op slechts 7 minuten afstand van ons hotel. Dat kunnen wij nog wel aan. Helaas is de koffie uitverkocht. We wagen een poging bij Sant’ Eustachio II Caffè, de concurrent volgens mijn reisgids. We vinden er inderdaad de koffie die wij bedoelen. Deze vinden wij toch iets minder lekker smaken. Nu we om de hoek van het Pantheon zijn lopen we daar ook nog even naar toe. De lucht kleurt al een beetje roze van de ondergaande zon en de lampen verlichten het gebouw al mooi. Als we dan toch al buiten zijn kunnen we net zo goed ook nog even door naar het Colosseum. We nemen de bus en stappen uit pal naast het Colosseum. Dat scheelt weer een paar kilometer lopen. Het bouw is prachtig verlicht. We lopen terug naar het hotel via het Foro Traiano en Colonna Traiana en natuurlijk weer het Piazza Venezia die nu ook in de schijnwerpers staat. Nu hebben we wel een maaltijd verdient. We gaan we weer eten bij het restaurant met de paraplu’s. De eerste avond had mama Gnocchi met tomatensaus. Ik had het nog nooit eerder gegeten. Gelukkig heb ik nu ontdekt hoe lekker het is dat ik het nu zelf bestel. Ons toetje halen we weer bij de ijssalon waar we gisteren ook een ijsje gehaald hebben. Nu zijn we zo verstandig om samen een bakje te delen. De berg met ijs is vandaag nog groter dan gisteren. We gaan voor een nieuwe smaak. Ricotta ijs met gekonfijt fruit en pistache. Wauw, dit weer zo’n heerlijke nieuwe smaak. Dat we het maximale uit onze laatste dag hebben gehaald moge duidelijk zijn.
Aan al het leuks komt een einde en zo ook aan deze geweldige citytrip. Reizen in Corona tijd is echt wel anders. Je moet je aanpassen aan de situatie. Alles gaat net even anders, maar dan zie ervaar je de stad wel zonder massatoerisme. Wij vliegen vanmiddag pas terug naar Nederland waardoor we eerst nog uitgebreid kunnen ontbijten in het hotel. Vanwege de aangepast dienstregelen moeten we toch al veel te vroeg naar station Termini om daar op de bus testappen naar het vliegveld. We weten precies met welke bus we naar station Termini moeten, maar deze komt natuurlijk niet opdagen. We hadden alles ruim genomen, maar nu moet de bus toch echt wel komen. Het station is gigantisch en wij moeten net aan de andere kant zij voor de bus naar het vliegveld. Hoe komen we daar? Je kunt nergens tussendoor vanwege hekken. In een flink tempo lopen we door het station. Het is even zoeken welke kant we uit moeten en de navigatie op de telefoon werkt nu ook even niet mee. Gelukkig zijn we op tijd voor de bus. Nu we de weg een beetje in Rome kennen is het busritje een stuk leuker. We herkennen de plekken waar we langs rijden. Blijkbaar reden we op de heenweg al bijna langs de St. Pieter, maar dat wisten we toen nog niet. We rijden ook langs de Engelenburcht en zien dat de zwerver nog steeds bezig is met zijn wasgoed. We werpen nog een keer een snelle blik op de St. Pieter en rijden daarna de stad uit.
Veel te vroeg arriveren we op het vliegveld. Binnen korte tijd zijn we door alle controles. De Italianen zullen wel blij zijn dat wij het land verlaten. Nederlanders zijn namelijk niet meer welkom in Italië. We hadden echt geen week later moeten vertrekken, want dan was deze hele mooi reis niet doorgegaan. Bij een boekenwinkel halen we flesjes water, want het kraanwater smaakt hier niet zo lekker. Mama vindt daar een prachtig boekje over Rome. Het is een plaatjesboek waarin te zien is hoe Rome er nu uit ziet en hoe het er vroeger uitgezien moet hebben. Echt een fantastische vondst. Dat was precies wat we zochten. Bij de foodcourt gaan we wat drinken en bladeren ons nieuwe boekje door. En wat hebben wij een geluk. Hier op het vliegveld verkopen ze mama’s favoriete koffie en die smaakt hier ook heel goed. Zolang we hier blijven zitten mag ons mondkapje af dus je begrijpt wel dat we al onze tijd doorbrengen aan dit tafeltje totdat onze gate bekend is. Bij het boarden blijkt dat wij op een andere rij moeten gaan zitten. Het vliegtuig is te leeg en vanwege een goede balans moet iedereen op een andere plek in het vliegtuig zitten. Wij hadden stoelen met extra beenruimte bijgeboekt en nu zitten we op een standaard stoel. Net één rij voor ons zijn de ruimere plekken. In overleg met de stewardess mogen we toch een rijtje naar boven. Het is echt bizar hoe leeg het vliegtuig is. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Als er totaal 50 mensen in het vliegtuig zitten is het veel. Voor het opstijgen moet al het gewicht zo ver mogelijk achterin zitten dus wij zitten als één van de weinigen helemaal voorin. Wij zitten op rij 9. Op de rijen voor ons zit niemand. Aan de andere kant van de gang zit ook niemand. Zelfs in het vliegtuig kunnen wij anderhalf meter afstand houden tot alle mensen. De vlucht verloopt prima en in Nederland kunnen we overal doorlopen. Snel naar de wc en dan rennen we snel naar het station toe. Met een beetje geluk kunnen we de trein nog net halen. Het was even zweten, maar we zitten in de trein. Nog geen kwartier geleden zaten we nog in het vliegtuig. Nieuw record. Ons reis zit er weer op en wat hopen wij snel weer op reis te mogen.