Woensdag:
Dat in Rome niet altijd de zon schijnt wordt vandaag wel duidelijk. Er was regen voorspelt en het komt ook even met bakken uit de lucht. Gelukkig zijn we goed voorbereid en worden de paraplu’s tevoorschijn gehaald. Door een beetje water laten wij ons niet tegen houden. We passen onze planning er wel op aan. Als het toch niet zo mooi weer is kunnen we het beste naar de St. Pietersbasiliek gaan. We starten de dag met een bij elkaar gesprokkeld ontbijt. We hebben yoghurt en fruit gekocht bij de supermarkt en nog wat roggebrood, suiker en boter gehamsterd bij het ontbijt zodat we in ieder geval een kleine bodem hebben voordat we op pad gaan. We lopen naar de bushalte en stappen uit in de buurt van Vaticaanstad. Het regent en het is vroeg en er is geen mens op straat. Heel Vaticaanstad is verlaten en geeft ons prachtige mogelijkheden om foto’s te maken. Het zonnetje moeten we er even bij denken. Er is geen eens een wachtrij voor de St. Pietersbasiliek. Dat is echt heel uniek. Normaal gesproken moet je hier uren wachten om naar binnen te mogen tenzij je een dure skip-the-line ticket koopt.
Nu zijn we gratis naar binnen. We lopen door naar het loket waar we een kaartje kunnen kopen om de koepel te beklimmen. We gaan wel voor de eenvoudige manier. Een deel van de klim gaan wij vervangen door een ritje met de lift. Daarna moeten we nog een paar honderd treden beklimmen om uit te komen op de koepel. Met een mondkapje op traplopen is zwaar kan ik je vertellen. Wij zijn de enige mensen die hier lopen dus spelen vaak even vals door het kapje af te doen of in ieder geval onze neus wat verse lucht te gunnen. Hoe hoger we komen hoe smaller de trappen worden. Als je twee meter lang bent wordt het nog een uitdaging om op sommige stukken te lopen. Eenmaal boven is het gestopt met regenen. Wij hebben prachtig uitzicht over Vaticaanstad en dat helemaal alleen. Er zijn een paar zitplaatsen op de koepel waar we rustig de tijd nemen om van dit mooie uitzicht te genieten en te beseffen hoe bijzonder het is dat wij hier nu helemaal alleen zijn. Voordat we naar beneden lopen moeten we eerst weer even wat eten, want van al die trappen krijg je spaghettibenen. Naar beneden loop je een andere route en kom je uit in de kerk.
In de kerk lopen een tiental mensen rond en dat is het. De kerk is echt gigantisch groot en heel indrukwekkend. Er zijn zoveel details dat je niet weet waar je kijken moet. Uren later stappen we de kerk uit. Er staan wel 8 bruidsparen foto’s te maken op het plein. Blijkbaar houden de strenge regels de bruidsparen niet tegen om te trouwen.
Wij zijn moe en hongerig en gaan op zoek naar een caffetaria voor een typisch Italiaans ontbijt. Een cappuccino met een corentti. We zitten net onder het zonnescherm dat ervoor zorgt dat we toch droog buiten kunnen zitten. Het hele terras zit vol met Italianen die net als ons hun ochtend beginnen met een eenvoudig ontbijtje. De koffie smaakt voortreffelijk en we blijven lekker een tijd zitten om uit te rusten. Daarna gaan we nog één keer terug naar de St. Pieter om nog wat foto’s te maken. Het is nu iets drukker op het plein waardoor we af en toe wat geduld moeten hebben om foto’s te kunnen maken zonder mensen er bij op. Dat we daar op kunnen wachten is vrij uitzonderlijk. Dat hier normaal honderden of wel duizenden mensen rondlopen is onvoorstelbaar.
Het is nog maar dag 2 in Rome en we hebben er nog een paar te gaan. Het lijkt ons daarom beter om terug te gaan naar het hotel en daar de rest van de middag door te brengen. We gaan wel met een omweg terug, want we pakken een stuk mee van de wijk Prati. Een wijk met veel luxe winkels en wederom de wereld aan plekjes waar je de meest lekkere dingen kan halen. Onze eerste stop is bij een delicatessenwinkel. Het ziet er zo mooi uit en lijkt wel een beetje op een Engelse winkel. De volgende (eet)stop is bij Pompi. Volgens de boekjes is dit dé plek om je tiramisu te halen. We delen samen een bakje met pistache tiramisu. Zelfs mama die normaal niet zo van tiramisu houdt vindt dit heerlijk smaken. Voordat we de metro instappen gaan we naar Mondo Arancina. Het is duidelijk lunchtijd en erg druk in dit kleine winkeltje met stapleken om je lunch op te eten. Wij gaan de Arancina, een Siciliaanse specialiteit uitproberen. Het is net een gigantische bitterbal. Een krokantje laagje met daaronder risotto met een vulling van kaas, tomaat en in dit geval ook aubergine. Het is zeer smakelijk! Met een gevulde buik gaan we terug naar het hotel. We zijn net op tijd terug, want het begint echt te plenzen. De rest van de middag blijft het regenen en zitten wij lekker droog op de kamer. Verplicht uitrusten. Bij het winkeltje halen we weer koffie/thee met dit keer een hoorntje gevuld met pistache. In Italië kun je zoveel producten vinden met pistache en laten wij daar nou net gek op zijn. Hier geen chemische troep zoals in Nederland. Alles smaak écht naar pistache.
Aan het eind van de middag is de zon doorgebroken en kunnen wij het niet later om naar buiten te gaan. We lopen nog een keer naar de Spaanse Trappen waar het nu een stuk drukker is. Tegen de avond wordt het hier pas druk op straat, zo ook bij de Trevi fontein.
Het eten gisteren smaakte zo goed dat we er nog een keer gaan eten. Als ik ergens twee dagen achter elkaar wil eten dan zegt dat wat. Normaal is mijn regel dat ik elke keer ergens anders wil eten. Zeker in zo’n grote stad waar het stikt van de restaurantjes. Deze reis maak ik een uitzondering, want veel restaurantjes in de buurt zijn gesloten vanwege Corona. Daarnaast zijn we ook veel te moe om nog een stuk te lopen om ergens uit eten te gaan. Vanavond kies ik voor een pizza en wat is dat een goede keuze geweest. Ik heb nog nooit zo’n lekkere pizza gegeten. Een pizza met een hele dunne bodem. Niet tig toppings, maar dat wat op de pizza zit is van hele goede kwaliteit. Volgens mij proef ik voor het eerst in mijn leven echt Mozzarella en dat is me toch lekker. Ik begrijp nu beter waarom je hier als voorgerecht een bol Mozzarella kan bestellen. De tafeltjes staan ondanks de 1,5 meter afstand dicht op elkaar. Zo kunnen wij bij onze buren spieken of de toetjes er ook goed uit zien. Ik zit best vol, maar samen een dessert delen gaat wel lukken. Wij gaan voor pannacotta met bosbessen en ook dit is zo lekker. Ik had van te voren niet verwacht dat ik Italiaans eten zo lekker zou vinden. Ik kijk nu alweer uit naar alles wat we morgen gaan eten.