Woensdag 11 maart
Om 5 uur sta ik gedoucht buiten te genieten van de zonsopkomst
Tegen 6 uur krijgen we een Packed breakfast. Een zoete, kaneel, rozijnenbagel met zoute kaas, ei en spek. Selma krijgt 4 toastbroodjes met spek en ei
Onze chauffeur brengt ons naar het vliegveld van Manilla, waar we met Cebu Pasific naar Bohol vliegen.
Ik heb nog nooit zo’n snelle incheck gehad. Alleen de reserveringscode scannen en daar komen de boardingspassen
Bagage afgeven en door de security. Niks fouilleren of bagage controleren en dan je tijd uitzitten tot je mag boarden.
We worden met een bus naar het vliegtuig gebracht die een heel stuk verderop staat.
Het lijkt erop dat we niemand bij het raam krijgen te zitten. Gaat Selma daar zitten komt op het allerlaatste moment nog iemand het vliegtuig binnen en ja hoor die persoon hoort op die plek bij het raam. Zodra we op hoogte zitten gaat ze naar een andere plek, wat wij niet erg vinden zo hebben wij beter uitzicht. Selma heeft de chocolate hills al kunnen bewonderen.
Binnen 1,5 uur zijn we op Bohol. We moeten nog wel verklaren dat we niet in een risicogebied zijn geweest. Op naar de bagage. Bij de bagageband staan allemaal kofferkarretjes netjes naast elkaar op gesteld, dit heb ik nog nooit gezien.
Wij worden welkom geheten als Mr Anita Mark & Co
Binnen een kwartier zijn we bij onze bestemming Momo Beach hotel. We krijgen een prachtige hoekkamer met zicht op het zwembad en de zee.
Ik wil graag naar buiten op het strand kijken. Zee egels spoelen hier aan en grote schelpen.
Rond 15 uur staat er heerlijke gebakken banaan en vruchtensappen klaar.
We maken onze keuze voor het diner dat we om half zes willen gebruiken.
Ook met Selma ga ik nog een rondje over het strand maken, in korte tijd is het behoorlijk eb aan het worden. We vinden een hele gave schelp. (later zien we die bij Cebu op de menukaart: saang)
Op weg naar het diner zien we de zon ondergaan, even goed onthouden voor de volgende dagen dat we na half 7 moeten eten. Tijdens het eten zien we een mooie lucht door de bomen heen.
We blijven in en om het hotel.
Als ik mijn bed bekijk, krijg ik het bloedheet. Ik heb geen laken maar alleen een deken. Als Selma om een andere laken vraagt krijgt ze nog een deken. Nou koud krijg ik het niet…
Donderdag 12 maart
Helaas werd ik vanmorgen wakker met migraine en dat terwijl we op een schitterende locatie zitten.
Vanaf 10 uur kan ik telkens een paar stapjes lopen en daar maak ik zeker gebruik van om rond het hotel vogels en vlinders te spotten.
Selma heeft het zwembad ontdekt om haar baantjes te trekken. We trekken er om beurten op uit om de omgeving te verkennen.
Rond 15 uur is het snacktijd en vandaag is het gefrituurde banaan.
Heb de lekkerste en heetste Thaise Curry ooit gegeten.
Op tijd wil ik slapen zodat we vrijdag er samen op uit kunnen trekken.
En toen liep alles anders.
Ik sliep net toen Robert berichtte dat Manilla mogelijk vanaf zondag op slot gaat.
Dit bericht zal vrijdag middag officieel bekend gemaakt worden met verdere details.
Via het protocol van calamiteiten moet je dit via verzekering laten lopen, helaas loopt dat op een gegeven moment toch vast en doen we een poging om onze terugvlucht om te boeken bij Emirates. Ook dit lukt niet via de tablet, door mogelijke overbelasting van het net.
Laatste hulplijn is Ilse, zij krijgt wel een vlucht voor elkaar, maar dan moeten we opnieuw het volle pond betalen. Telkens bij de laatste stap loopt de site vast om de vlucht gratis om te boeken.
Ze volgt het advies op van onze tussenpersoon om vrijdagmorgen zo vroeg mogelijk het kantoor van Emirates te bellen voor assistentie. Ook krijg ik via de mail het bericht om rechtstreeks contact op te nemen met Emirates om te wijzigen.
Dit lukt en we kunnen maandag op z’n vroegst weg vanuit de Filipijnen. Er is één route die we kunnen volgen. Van Cebu naar Clark en vandaaruit naar Dubai en door naar Nederland.
Vrijdag 13 maart.
Na het ontbijt ga ik een rondje wandelen op zoek naar vogels, yes gelukt.
We kunnen wel wachten tot Ilse contact heeft gehad met Emirates, maar dat heeft weinig zin.
We besluiten om 14.00 uur met een tricycle naar Alona Beach te gaan.
Dan verneem je gelijk het verschil met waar wij verblijven in het rustige Momo Beach. Het is hier veel drukker. Hier zijn meer tourverkopers die achter je aanlopen. Op het strand is het behoorlijk warm, zodat we snel terug gaan naar de schaduw. Hier zijn souvenirwinkeltjes waar we leuke spulletjes kunnen kopen voor de familie.
Bij Skaka The Healthy Alternative willen we gaan lunchen, we krijgen allemaal berichtjes binnen en het blijkt dat het gelukt is om een terug vlucht te krijgen voor maandag. We moeten nog wel regelen dat we van Bohol naar Cebu kunnen. Onze Filipijnse tussenpersoon regelt ondertussen een ferry van Bohol naar Cebu met overnachting in het Bluewater Maribago Beach Resort.
Als we weten dat alles geregeld is gaan we lekker lunchen en gaan we voor een fruitbowl en de lekkerste koffie die we tot nu toe hebben gehad. Dit hebben we wel verdiend na een hectische avond, nacht en ochtend.
Bij het resort kijk ik later wel hoe de puzzel helemaal in elkaar zit, alle onderdelen zijn geboekt dat is het belangrijkste. Als ik terug in ons hotel zie, waar wij de laatste nacht verblijven word ik zeker blij, wat een plaatje.
Ik ga vroeg naar bed, want het was een intensieve dag en kan wel wat slaap inhalen.
Zaterdag 14 maart
Wij kunnen toch onze tour over het eiland Bohol gaan maken.
Helaas kreeg Selma net voor we weg gingen een migraine aanval en dan rijd je over een achtbaan weg richting de Chocolate hills, dat is niet bepaald helpend.
We komen langs dragon fruit, het lijkt op een cactus op stam, er zaten nog geen vruchten aan de struik.
Gelukkig wilde de chauffeur de snelheid aanpassen. Bij een rijstveld kregen we de gelegenheid om uit te stappen en het proces van oogsten van dichtbij te zien. Wat een werk voor deze mensen in de brandende zon. Aan de andere kant van de weg konden we al één van de chocolate hills zien.
Rond Carmen zijn 1000 kegelvormige heuvels van kalksteen met een hoogte tussen de 30 en 50 meter. De heuvels zijn begroeid met gras en in het droge seizoen worden de heuvels bruin.
Bij één van de Chocolate Hills is een stenen trap gemaakt zodat je boven op de heuvel een mooi uitzichtplatvorm hebt. Wat gaaf om zoveel Chocolate hills bij elkaar te zien.
Verschillende mensen gesproken die allemaal de Filipijnen willen verlaten en naar Thailand willen, een van de weinige landen waar je nog naar toe kan.
Op weg naar de Loboc River komen we door het Bilar Man-made Forest. Een mahonie bos gemaakt door de mens. Je rijdt hier tussen rijen bomen door die als het ware een soort tunnel vormen.
Bij de Loboc rivier gaan we voor een lunch op de rivier. We stappen op de boot, zodra de boot vol is vaart die over de rivier door de jungle heen. We zien hutjes van de locals en schrikken ons een hoedje als iemand vanuit een hoge boom zo het water in springt net naast het drijvende restaurant.
Na de lekkere lunch op het water gaan we naar Tracier Sanctuary op zoek naar het spookdiertje.
Het is eigenlijk een afgesloten territorium waar er 8 zitten. Rondom het territorium is wel het gebied waar ze leven. Spookdiertjes zijn 12 cm grote zoogdieren met opvallend grote ogen. Spookdiertjes zijn met uitsterven bedreigd en leven nog maar op een paar plekken van de wereld.
We hebben er 4 van de 8 gezien 😊
Wat ben ik blij dat we deze tour gedaan hebben, zo hebben we toch een aantal mooie dingen op Bohol kunnen zien.
We mogen nog één keer genieten van de zonsondergang op Bohol voordat we gaan eten.
