Dag 24
Wie bedenkt toch elke keer dat die excursies zo vroeg moeten plaats vinden. Half zeven moeten we ons al melden bij Jamie’s. Voor deze excursie zijn we afhankelijk van de getijden. De beren komen naar het water om eten te zoeken als het laag tij is. Dat is vandaag dus heel vroeg. Om kwart voor zes zitten we aan een eenvoudig ontbijt in de hotelkamer. Het is verschrikkelijk slecht weer. We hadden al gezien dat de voorspellingen niet al te best waren, maar zijn gewend dat het meestal wel mee valt. Vandaag dus niet. Met dikke lagen kleding, waterdichte jassen, beschermhoezen voor de tassen, dikke schoenen en paraplu lopen we in het donker naar Jamie’s. Het is daar al druk en de man achter de balie werkt zich een slag in de rondte. Hij praat verschrikkelijk snel. Om kwart voor zeven stappen we aan boord van de boot. Het is een grote, overdekte boot waar 45 man op passen. De helft van de passagiers zijn Frans en met een groepsreis mee. Gelukkig kunnen we droog zitten, maar daardoor zien we vrij weinig. Ook al sta je buiten het zicht is gewoon beperkt. Het regent pijpenstelen. Het is 45 minuten varen naar het gebied waar de beren leven en we ze hopelijk gaan zien. Al vrij snel zien we een zwarte beer. Met z’n allen gaan we naar buiten in de stromende regen. Binnen korte tijd zijn we helemaal doorweekt. Het is eerst goed zoeken naar de beer. Het zwarte bolletje valt niet zo heel goed op. Van zo’n afstand lijkt de beer erg klein. Daarbij heeft die zich half verstopt achter een boomstam. Als de beer begint te lopen is hij/zij een stuk beter te zien. We krijgen alle tijd om de beer goed te bekijken. Langzaam komen we steeds dichter bij en is het ook te zien dat de beer eigenlijk best wel groot is. De beer stoort zich niet aan ons en gaat rustig verder met krabben zoeken tussen de rotsblokken. Heel eenvoudig rolt de beer de stenen om alsof het niks weegt. Door de stromende regen is het onmogelijk om het dier op foto vast te leggen. We moeten het doen met een foto op ons netvlies. Het is uitzonderlijk hoe dicht we bij de beer kunnen komen en hoe lang we hem kunnen observeren. We hebben maar één keer de kans om zo goed een beer op veilige afstand te spotten dat we ons niks aantrekken van de regen. De beer lijkt ook last te hebben van de regen en schudt zich flink uit. Je ziet een hele hoop water er van af komen. Jammer dat het bij ons niet werkt, want je kunt ons inmiddels uitwringen. De rest van de reis blijven we binnen zitten totdat we een nieuwe beer spotten. Helaas zit dat er niet in. Waarschijnlijk vanwege het slechte weer dat de beren ook een droger plekje zoeken in de bossen in plaats van eten zoeken langs de kant van het water. We zijn nat tot op het bot en krijgen het koud. De fleecedekentjes helpen niet zo heel best om ons warm te houden. We kletsen wat af met een Nederlands echtpaar en komen zo de tijd door. Erg jammer dat het zo slecht weer is en je niks kan zien van de omgeving. Met mooi weer zal alleen de tocht zelf al de moeite waard zijn.
Om tien uur zijn we terug in de haven en lopen naar het hotel. Daar gaat alle kleding uit en in de wasdroger. Wat komt dat goed uit dat we net hier een (gratis) wasdroger ter beschikking hebben. Ik ga mij opwarmen onder de douche en kruip daarna in bed en doe mijn ogen even dicht. Zo vroeg uit bed bevalt mij niet. Met 50 minuten is alle kleding droog en kunnen we ons aankleden om opnieuw de regen te trotseren. We gaan lunchen bij Rhino’s Coffee House. In het dorp merk je niks van de drukte, maar in alle restaurantjes is het vol. We zullen het eten mee moeten nemen naar de kamer, maar er komt net een tafeltje vrij zodat we toch lekker in het restaurant kunnen eten. De wraps smaken heerlijk. Het is gestopt met regenen en we maken nog een rondje door dorp. Het dorp is zoals ik al schreef niet groot, maar kent wel behoorlijk wat hoogteverschillen. We kopen nieuwe paraplu’s. Zoveel regen en wind konden ze niet aan. Bij de buurt super halen we nog wat boodschappen en lopen dan richting het water. Er staan genoeg bramenstruiken waar ik heerlijk van snoep. De weg terug naar het hotel lijkt eindeloos. De benen willen niet vooruit. In het hotel ploffen we op bed neer en doen een dutje.
Om vier uur stappen we in de auto om een paar stranden te bezoeken. Het is laag tij en we willen de getijdenpoelen bezoeken op Chesterman Beach. Het is een prachtig strand en de zon breekt bijna door. Zonder regen maken we een flinke strandwandeling. Het strand doet ons erg denken aan Marino Ballena in Costa Rica. Bij laag tij heeft het strand de vorm van een walvisstaart als je het van boven af kan bekijken. Als je richting “de staart” loop zie je aan weerszijde van het strand de zee. Ook in een totaal andere setting (regen, geen palmbomen, kou) is het een prachtig plaatje. Surfers leven zich uit op de grote golven. De tidepools hebben we helaas niet gevonden en dat terwijl we het hele zuidelijke gedeelte van het strand af zijn geweest. Het laatste stukje naar de auto begint het opnieuw te regenen.
We gaan nog een poging wagen bij McKenzie Beach. Volgens mijn informatie zou je hier honderden zeesterren kunnen zien. De regen houdt aan en we worden best wel nat. Er zijn genoeg rotsen voor tidepools, maar ook hier is het flink zoeken. Hoe langer je kijkt hoe meer je ziet. We vinden een heleboel anemonen. Papa en mama vinden het geweldig. Als je de tidepools in Oregon al bezocht hebt is het iets minder spectaculair. Al blijft het leuk om te zien. We vinden een paar zeesterren. Ze hangen half onder een rots en zijn slecht te zien. Ik vraag mij af waar alle zeesterren dan zijn. Kunnen ze zich zo makkelijk voort bewegen? Is het een bepaald seizoen dat ze hier zitten? Ik heb echt geen idee.
Enigszins teleurgesteld gaan we terug naar het dorp waar we aanschuiven bij Monster Noodle Bar. Ook vandaag smaakt het eten super. Om kwart over zes zijn we alweer terug in het hotel. Het is even droog en voor het eerst zien we een stukje blauwe lucht. Ik wil nog even bij de haven van het hotel kijken. Vaak is dat ook een goede plaats om zeesterren te spotten. We hadden beter het strand kunnen over slaan, want hier is veel meer te zien. Onder de steigers leeft van alles. Witte anemonen die er uit zien als grote champignons. Er groeien oranje planten of wat het ook maar voor moet stellen. Het is een prachtige onderwater tuin. Er valt zoveel te zien. Er zwemmen ook heel veel visjes. Bij de palen zitten heel veel grote krabben en ook de zeesterren zijn aanwezig. Een hele grote oranje zit vastgekleefd aan een paal. We zien er uiteindelijk meer dan op het strand. Dat was de moeite waard. Op de kamer drinken we nog wat koffie en dan ga ik terug naar mijn eigen kamer. Ondanks de regen hebben we toch een fijne dag gehad.
