Dag 23
Voor de tweede keer schuiven we aan bij het ontbijt dat echt niet te eten is. Dit keer krijgen we toast aangeboden met de keuze voor multigrain. Dat klinkt voedzaam. Een paar sneetjes geroosterd brood zorgt er voor dat we toch wat vulling in onze maag hebben. Om tien uur vertrekken we naar Tofino. Dat is een lange rit van bijna vier uur. We moeten eerst 100 kilometer over highway 19 rijden wat niks aan is. Het zorgt er alleen voor dat we snel van A naar B gaan. Om de route iets leuker te maken slaan we bij Comox af naar Highway 19A. Deze route gaat langs de zee. Ook deze route is niet heel bijzonder. Als we één keer echt dicht langs de zee rijden maken we een korte stop. Ik hoor de zeeleeuwen in de verte. Er liggen vlonders in het water voor de oester kwekerijen en de zeeleeuwen vinden dit ook een mooie plaats om te liggen. Voor een kustroute hebben we verrassend weinig zicht op de zee en al vrij snel is de weg afgesloten en moeten we highway 19 op. Na ruim een uur rijden mogen we afslaan naar highway 4. De naam highway is wel erg bijzonder. Het is een zeer smalle weg waarop we niet harder mogen rijden dan 60 en heel soms 80. Harder gaat je ook echt niet lukken vanwege alle bochten. We kronkelen door de bergen heen, maar veel zicht hebben we niet. Het is erg slecht weer en veel valt er niet te zien. Of er met mooi weer wel iets te zien is weet ik ook niet. Het is lekker rustig op de weg totdat we bij het MacMillan Park aankomen. De weg is er heel smal en je rijdt tussen enorme bomen door. Het doet wat denken aan Sequoia NP. We hebben mazzel en vinden nog een plekje op de parkeerplaats van waar we twee korte wandeling maken door Cathedral Grove. Wat een prachtig bos is dit. Het is droog in het regenwoud, maar wat is het hier verschrikkelijk vochtig. Zelfs het houten hekwerk is begroeid met mos. Alle bomen zitten onder het mos. Het is net een spookbos. Dikke oude bomen, varens, mossen het is zo verschrikkelijk mooi.
Aan de andere kant van de weg zijn de bomen iets minder mooi, maar zien we wel veel omgevallen bomen. De wortels vormen prachtige kunstwerken. Deze bomen zijn zo hoog dat je de toppen niet eens kan zien. Ondanks de volle parkeerplaats kwamen we amper mensen tegen in het bos.
Als we in Port Alberni aankomen is het al lunch tijd. Voor het eerst deze vakantie gaan we naar Tim Hortons. Een bekende keten in Canada wat mij een beetje doet denken aan Dunkin. Ze verkopen veel soorten koffie, donuts en belegde broodjes. Ik neem een pumpkin spice latte en een broodje met kalkoenfilet en kaas. Het smaakt erg goed. Deze keten is door ons goedgekeurd. Voordat we weg gaan bestellen we via een scherm onze donuts. Ik ga natuurlijk voor de pumpkin donut. Zo jammer dat we die smaak in Nederland niet kennen/gebruiken. Uren hobbelen we door de bergen. Het wegdek is er slecht aan toe. ’s Nachts zijn ze ook hard aan het werk. Af en toe moeten we even stoppen in verband met werkzaamheden en kunnen dan weer doorrijden. De weg wordt steeds smaller, steeds steiler met percentages van 19% en hele scherpe bochten. Met grote regelmaat heb je het achtbaan gevoel in je buik. Als we lange tijd moeten wachten voor werkzaamheden begint het enorm te regenen. Het houdt de rest van de reis niet meer op. Om kwart over vier zijn we dan eindelijk in Tofino. Dat was een lange reis. De route was niet zo saai als de snelweg naar Campbell River, maar valt toch tegen met wat we er van verwacht hadden. Tofino is een kleiner dorpje, maar wel erg toeristisch. We zijn wel toe aan een kopje koffie en genieten van onze donut. Daarna gaan we op zoek naar mijn slaapplek. In dit hotel was geen beschikbaarheid meer dat we zijn uitgeweken naar een AirBnB. Het is op 5 minuten lopen van Tofino Resort en Marin waar de rest verblijft. Je moet alleen flink de bult op en dat valt vies tegen. Ik moet maar niet te vaak heen en weer lopen. Daarna gaan we lopend naar het dorp waar we gaan eten bij Monster Noodle Bar. Dit restaurant sluit om half zeven. Wie bedenkt dat nou! We mogen wel eten meenemen, maar kunnen er het niet meer ter plekke opeten. In handige doosjes krijgen we ons eten mee. We vinden een overdekt bankje waar we smullen van onze maaltijd. Het is verschrikkelijk lekker dat we ons er nu al op verheugen om er morgen weer te gaan eten. Dan wel op tijd! Na het eten gaan we lekker naar de kamer en op tijd slapen, want morgen moeten we heel vroeg op.