Dag 19
Na zo’n lange reisdag is het heerlijk om weer uit te slapen en geen strakke planning te hebben. We hebben lekker lang geslapen en gaan uitgebreid ontbijten. Vanaf het appartement hebben we zicht op de bergen. Het lijkt niet zo heel mooi weer, maar het is wel helder. Tegen een uur of elf gaan we met de auto naar het dorp om daar met de kabelbaan de berg op te gaan. Er is een evenement in het dorp met wielrenners waardoor het halve dorp onbegaanbaar is en de helft van de parkeerplaatsen afgesloten zijn. Het is onmogelijk om onze auto ergens te parkeren. Zo druk als het hier is hebben we het gelukkig nog maar weinig meegemaakt. We bewaren ons plan voor morgen en gaan terug naar het appartement om een nieuw plan te bedenken. Het is namelijk ook onmogelijk om in de buurt van het bezoekerscentrum te komen. Gisteren zijn we langs Green Lake gereden en daar willen we nog een keer naar toe. Edgar en Joran hebben daar geen zin in en blijven in het appartement. We rijden naar een golf resort waar we de auto kunnen parkeren en lopen naar het vliegveld. Geen gewoon vliegveld, maar één voor watervliegtuigen. We lopen via de Valley Trail naar Fitzsimmons Fan Park. Een park waar je goed vogels kan spotten en bij het water kan komen. Het is kort lopen, maar we hebben het bloed heet. We ploffen neer op een soort van zandstrandje en genieten van het uitzicht en de watervliegtuigjes die langs komen. De zon breekt bijna door en we bakken weg. Het is vandaag “slechts” 22 graden, maar de gevoelstemperatuur ligt veel hoger. In een rustig tempo lopen we nog de andere kant op langs het meer en spotten nog een paar leuke vogeltjes en heel veel kleine visjes. Ze vallen goed op in het groene water.
Vandaag zit er niet veel energie in ons en we gaan lekker terug naar het appartement waar ik nog even met Jos kan skypen. Daarna ga ik lekker in bad waar ik even geniet van de rust en mijn eigen plekje. Met mijn boek installeer ik mij op het balkon waar het heerlijk zitten is. Dit appartement is zo warm dat het buiten veel aangenamer is. We vermaken ons prima in het appartement. Op tijd gaan we koken en eten. Het is mooi weer en ik heb nu wel zin om nog even naar buiten te gaan. Samen met mama gaan we naar het dorp lopen. In een paar stappen zijn we al bij het dalstation van de Blackcomb Gondola. Dat dit zo dicht bij was wisten wij ook niet. Een paar stappen verder zijn we al in het centrum van Whistler. Als we dit geweten hadden dan konden we gewoon lopend vanaf het appartement naar de kabelbaan gaan. We lopen door het centrum en bekijken een aantal winkels. Het is er heel druk. Alle terrassen, barren en restaurants zijn goed gevuld. Overal komt muziek vandaan en mensen hebben zich flink opgedoft voor hun avondje uit. Wij zoeken een koffiezaakje, maar dat is nog niet zo makkelijk te vinden. Het is uiteindelijk gelukt en we scoren een cappuccino. De supermarkt is om de hoek waar we ook nog even binnen wandelen. Het wordt al een beetje donker. Tijd om terug te lopen naar het appartement. Het was fijn om even naar buiten te gaan met z’n tweeën. De rest van de avond kunnen we genieten van het feestgedruis afkomstig van het Fairmont hotel. Van onze onderbuurman vernemen we dat het bijna elke dag wel feest is. Het bruidspaar heeft een goede muzieksmaak. Om tien uur is het al stil en kunnen we lekker slapen
Dag 20
Vandaag gaan we een nieuwe poging doen om de berg op te gaan. Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Het is een echt feestmaal met Amerikaanse pannenkoeken, croissantjes, aardbeien en gele watermeloen. Wat is het toch fijn om zo’n grote keuken te hebben en zelf te bepalen wat je eet. Rond tien uur gaan we aan de wandel naar de kabelbaan. Helaas werkt het weer niet zo goed mee. Het is niet koud, maar de bergen zijn verstopt in de wolken. Via internet hebben we de webcams bekeken en boven op de berg zou je boven de wolken uit moeten komen. Het is ook nu de liften net open zijn al druk in het dorp met mountainbikers. We kopen onze dagkaart en kunnen ons de hele dag uitleven op de berg. De rit naar boven duurt 25 minuten. We gaan door de wolken heen en komen inderdaad boven de wolken uit. Bij het bergstation hangen de wolken hoger.
Er staat een sneeuwschuiver en daar moet ik heen. Het is mijn droom om nog een keer mee te mogen met een sneeuwschuiver (voor op de piste). De sneeuwschuiver is open en je mag er in zitten. Wat zit je schuin op je stoel. Dat moet ook wel als je op de zwarte piste rijdt. Er zitten een heleboel knopjes waarvan ik geen idee heb wat het allemaal doet. Ondertussen begint het te regenen. We gaan snel naar binnen en spelen een spelletje in het self-service restaurant. Lekker warm met zicht op de gondels. Als de regen opgehouden is gaan we naar buiten. Het trekt net een beetje open en hebben zicht op de Peak Express stoeltjeslift en de hangbrug boven op de berg. Het is 10 minuten berg af wandelen naar het beginpunt van de skilift.
Samen met mama ga ik omhoog. Ik geniet van het ritje. Mama iets minder. Het is een super leuke lift waarbij je over een gletsjer heen gaat en zicht hebt op bergwanden. Super tof. Als je hoogtevrees hebt niet. Ze maakt heel wat leuke geluidjes. Al lachend komen we boven op de berg aan samen met een wolk. Dat is dan een beetje jammer. We hopen dat de uitspraak van de Canadezen vandaag ook van toepassing is en het over vijf minuten weer heel ander weer kan zijn. In de wolk met regen en wind is het echt verschrikkelijk koud. Bij een klein, houten hutje halen we een kop koffie/thee om ons op te warmen. Een jongeman die de berg is komen oprennen wil nieuw water halen, maar stromend water is er niet op de berg. Helaas heeft hij niet de juiste kaart om mee te betalen. Hij is wanhopig en wij maken zijn dag meer dan goed door ons flesje water aan te bieden. Ook al is het koud. Als je hard genoeg rent krijg je het vanzelf warm en word je dorstig.
Als het iets beter weer wordt gaan we over de hangbrug lopen. De brug wiebelt aardig. Onder ons is een kleine gletsjer. Er is nog een uitzichtpunt dat over de berg heen hangt. Helaas is het zicht vrij beperkt en moeten we het doen met een grijze massa. Je ziet de wolken heel hard over de bergen heen trekken. Dan is het zicht nihil en dan trekt het weer een beetje open. We hebben heel even geluk en kunnen de omliggende bergen en het dalstation zien. De zon doet zo hard haar best om door de wolken te schijnen, maar kan de wolken niet wegtoveren. Als we het te koud hebben gekregen gaan mama en ik naar beneden. De mannen waren het al eerder zat en zijn verwarming op gaan zoeken in het restaurant. De klim naar boven is best pittig en zorgt dat de ergste kou weer verdwenen is. Wij warmen ons aan een kopje soep. We hebben zicht op de peak2peak Gondola en het zicht lijkt wat beter. Af en toe zien we zelfs een stukje blauwe lucht. In 15 minuten gaan we van Mount Whistler naar de Blackcomb Mountain. Het is zelfs met dit mistige weer een prachtige rit waarbij we weer door de wolken heen gaan.
Papa spot vanuit de gondel zelfs een beer. Met zijn aanwijzing “daar bij die bomen” kwamen we niet heel ver. Het is één groot dennenbos. Als we aan de overkant zijn staan we precies op de juiste berg. Wij hebben zicht en de andere berg zit verstopt in de wolken. We gaan de makkelijke alpine loop wandelen van 30 minuten. Binnen een paar minuten ligt onze tong als op de grond en hebben we het bloedheet. We zijn nog maar net onderweg en ik zie een grote pluizebol over de weg rennen. Het is een marmot. We hebben ze al één keer eerder gezien vanaf een grote afstand. Nu kunnen we het dier allemaal goed zien. Het blijft niet bij één. Het wandelpad gaat berg op over allemaal rotsblokken waar deze dieren blijkbaar leven. Het is ook de woonplek van de pika. Het diertje piept heel hard en rent razendsnel over de rotsblokken. Soms stopt het diertje even om te eten van een verdwaald grassprietje. Net lang genoeg om goed vast te leggen. Het is zo’n leuk beest. Het rent snel langs onze voeten voorbij en verdwijnt tussen de rotsblokken. Papa en ik lopen vooruit en staan oog in oog met een marmot. De marmot had het eerder door dan ons en hield zich zo stil in de hoop dat wij hem niet zouden zien. Wat een goede schutkleur heeft het. We kunnen hem bijna aaien. Het was een leuke wandeling en dan vooral vanwege alle dieren die we gezien hebben.
We willen nog één keer heen en weer met de peak2peak gondel. Dit keer wachten we op een bakje met glazen bodem. Een klein stukje van de bodem is vervangen door een glazen plaat. Een toegevoegde waarde heeft het eigenlijk niet. Ik geniet veel meer van de overtrekkende wolken en de regenboog die zichtbaar wordt in het dal. We houden onze ogen goed open op zoek naar de zwarte beer die papa heeft gezien. We hebben geluk en zien inderdaad een zwarte beer in de verte. Dat waren 15 mooie minuten. We stappen uit en stappen direct over op de gewone gondel terug. Het zicht is nu heel anders. Beter gezegd, er is geen zicht meer. Het veranderd inderdaad elke vijf minuten. We lopen direct door naar de Blackcomb gondel. Het is al vier uur geweest en moeten nog weer 25 minuten naar beneden. Ondanks het slechte weer was het een hele mooie dag op de berg en hebben we alles er uit gehaald wat er in zat.
