Iets na 7.00 uur vertrekken we richting de Chimborazo vulkaan. Zuurstokken worden ingekocht. Zodra we gaan klimmen gaan de dakramen iets open voor frisse lucht. Het flesje water is in de buurt, we doen er alles aan om geen hoogte ziekte te krijgen
Van Banos naar de Chimborazo vulkaan
Op 4300 meter mogen we uitstappen bij een controlepost. Voelen wat ons lijf met deze hoogte doet. Rustig lopen en vaak blijven drinken. Op 4800 meter hebben we opnieuw de test wat ons lijf van deze hoogte vind.
Hans trekt gelijk grauw weg. Voor hem is het duidelijk dat deze hoogte genoeg is.
Na een kopje cocathee met suiker ga ik met de groep mee een poging wagen om tot 5000 meter te lopen. We worden door twee gidsen begeleid die goed op ons blijven letten.
Stapje voor stapje en na elke 20 meter een korte pauze. Wolken komen en gaan. Er gaat zelfs hagel vallen. De adrealine giert door je lijf als de hut dichterbij komt. Je hebt de neiging om de laatste meters te rennen, dan na een uur haal je de 5000 meter. Wat gaaf en dan met applaus binnen gehaald worden door je groepsgenoten, zo bijzonder dat dit gelukt is.
Na een hele fotoshoot gaan we rustig de berg af. Ook beneden worden we met groot applaus verwelkomt. En dan volgt er bij mij wel een emotionele ontlading dat ik deze tocht heb kunnen maken.
Hans heeft zich al die tijd prima vermaakt met een mooie bergnimf
Een viertal zijn hierna met de mountainbike naar beneden gegaan tot het restaurant op 3300 meter waar we konden lunchen. Wij genieten onderweg van een aantal mooie uitzichten
In Colta stoppen we bij de eerste stenen kerk van Ecuador. Een echte acapalca sjaal voor 5 dollar kan ik niet laten liggen. Hier worden de cavia’s aan het spit gebraden. Het werd alleen niet op prijs gesteld om daar een foto van te maken.
Colt
