Als we vertrekken bij ons hotel, komt er iemand in de bus die zijn schilderijtjes wil laten zien om te verkopen. Het is gemaakt op schapenhuid waar je de wol op de achterkant nog kunt zien. Nella kent deze man en wil hem graag steunen, dat is gelukt we zijn gevallen voor een klein schilderijtje.
We staan al om 9 uur bij de evenaar. Nella weet van het bouwwerk met de wereldbol een mooi plaatje te maken. In het naast gelegen park krijgen we een aantal proefjes te doen. Waar stroomt het water naartoe op de evenaar én ten noorden én ten zuiden van de evenaar. Lopen over de evenaar met je ogen dicht, is best lastig, je voelt het gelijk in je hoofd. Een vers ei op een spijker zetten is niemand gelukt van onze groep. Dit zou wel moeten kunnen.
Tijdens een plaspauze worden we getrakteerd door Nella op een paar specialiteiten. Een koekje met een soort mozarella kaas. En een Dolce de leche toetje. Erg lekker.
Vlak bij Otavalo gaan we met de locale bus (lees kleine vrachtwagen met open laadbak waarin je kunt staan) naar onze lunch bij een kunstenaar die Nella kent in Mochoto. Lekkere soep, tosti’s en opnieuw koekjes gaan er goed in. De mooie sieraden die de kunstenaar maakt, doen het goed bij de vrouwen.
met dezelfde lokale bus gaan we terug naar het dorp Otavalo, waar allemaal lederen spullen verkocht worden. Winkels vol.
En dan gaan we logeren bij de lokale bevolking. We komen bij mensen die naast hun eigen huis een klein huisje gebouwd hebben voor de gasten met een douche. We maken een kleine wandeling in de buurt. De varkens zitten hier aan een touw vast, bewegingsruimte is ongeveer 3 meter in de omtrek.
En dan mogen we eten bij ons gastgezin.
Wat vinden de mensen het spannend dat ze bezoek hebben. Alleen oma, dochter, schoondochter met 1 zoon eten met ons mee. Een heerlijke maissoep, 3 kleine aardappeltjes, bonen, tomaten met heel veel koriander en zelfgemaakte thee na. Het communiceren is best wel lastig, na het eten zijn we naar ons eigen kamer gegaan en lagen al om 8 uur te slapen. Nadat wij naar onze eigen plek gingen, werd het heel levendig bij ons gastgezin. De honden sloegen aan, muziek… en wij zijn lekker gaan slapen
De volgende ochtend kregen we bij het ontbijt scramble eggs met ondefinieerbare ingrediënten, ronde broodjes die super droog waren en een batido van boomtomaten die er heel geel eruit zag, wel erg lekker.
Om half 8 werden we bij de gastgezinnen opgehaald. Iedereen wil van elkaar weten hoe de avond bij de indianen was. Iedereen vond het leuk, maar moeilijk om echt met de mensen in contact te komen.
We gaan een lekker kop koffie in het dorp drinken waarna we gaan wandelen bij het kratermeer Cuicocha. Het begint met een pittige klim. Laag tempo, regelmatig stoppen je voelt dit echt in je lijf. Wat is het gaaf als we het kratermeer zien. Het uitzicht wisselt in rap tempo. Zoveel mooie bloemen met de meest bijzondere kleuren. We hebben 2 gidsen mee. Voorop de gids die verteld over de planten, en een gids als hekkensluiter zodat niemand achter blijft. De groep gaat nog een honderd meter verder klimmen. Wij besluiten om langzaam terug te lopen, wie weet wat we allemaal nog zien.
Na de prachtige wandeling gaan we lunchen in het dorp. Nou zeg maar gerust een complete avondmaaltijd.
We bezoeken een paar dorpjes. Het eerste dorp is bekend om de matten die gemaakt worden. Deze matten gebruiken ze overal voor. Op de vloer, als afscheiding tussen 2 ruimtes. Mooi om te zien hoe dit gemaakt wordt.
Het tweede dorp staat bekend om de hoeden die gemaakt worden. Wat een werk om een hoed te maken zeg.
Het derde dorp staat bekend om de heupwevers. Nog een ambacht waar je veel geduld voor moet hebben. Het eindproduct is heel erg mooi en ik ben een paarse sjaal rijker.
Dan komen we bij ons hotel in het hartje van Otavalo. Schitterend met een binnenplein met bomen en kolibries. Wij besluiten om niet nog een keertje te gaan eten. Om 8 uur kunnen we onze ogen niet meer open houden en gaan lekker slapen.
