Dag 9 – Rincón de la Vieja – Monteverde
Gisteren was zo’n mooie dag dat we besluiten om vroeg op te staan zoda
t we nog een keer over de hangbruggen kunnen lopen. Dat doen we samen met een paar groepsgenoten (Helma, Marleen en Annemiek) Nog voordat we op de bruggen zijn zien we een mot mot.
Eenmaal op de brug zien we in de eerste grote boom guans en apen. We lopen nog een stukje verder en zien een toekan. We doen er best weer lang over en moeten helaas terug. Het duurt gewoon te lang om over alle bruggen te lopen. Helma is al iets eerder terug gelopen en staat te wachten op de brug. Op een paar meter afstand steken wel ruim 20 apen over. Ze lopen over de hangbrug heen. Wij mogen het spektakel ook meemaken en zijn er helemaal stil van.
Vol enthousiasme haasten wij ons naar het ontbijt. Op tijd staan we klaar voor de bus maar onze chauffeur Manuel laat op zich wachten. Hij zou al om zeven uur de koffers en tassen op het dak laden, maar om acht uur is hij er nog niet. Hij heeft zich verslapen. Ik loop nog een rondje over het park en zie nog een toekan en twee mot mots vliegen. Natuurlijk ook wel wat andere vogels, maar die zijn hier net zo gewoon als voor ons de merel een huismus.
Driekwartier later dan gepland vertrekken we naar Rincón de la Vieja NP. De route er naar toe is ook veel langer dan gezegd. Om tien uur stappen we uit de bus. We lopen de Pailas trail. Een route van drie kilometer waar we een paar uur over mogen doen. Dat is wel prettig, want de warmte en vele traptreden zorgen ervoor dat mijn buik bepaald dat ik niet te hard kan lopen. In een rustig tempo komen we er ook. Onderweg zien we modderpoelen en vooral veel stoom van geisers. Vele vlinders vliegen langs ons heen en we hebben het geluk om de morpho vlinder vast te leggen. De waterval die op de route ligt is enorm groot. Ondanks het droge seizoen is er toch genoeg regen gevallen.
Daarna stappen we de bus weer in. In Liberia stoppen we weer voor de lunch en kunnen we weer een lading medicijnen inslaan bij de apotheek. We genieten enorm van een broodje bij de subway. Zelfs voor een niet brood eter is dat even enorm genieten. Dan moeten we nog drie uur rijden naar Monteverde met onderweg een plaspauze bij een café waar veel ara’s voorkomen. Als we aankomen lopen is het alsof ze al aan het wachten zijn op ons. Helaas heeft niet de hele groep ze kunnen bewonderen. Het is immers geen dierentuin. Even later komt er nog een toekan aangevlogen. Snel de bus weer in en verder hobbelen.
Het laatste gedeelte van de route gaat flink heuvel op. Het is jammer dat ik nergens percentages zie staan, want de hellingen gaan hier wel heel schuin. Dat zie je niet vaak in Noorwegen of Oostenrijk. De uitzichten onderweg worden enorm mooi. We maken een fotostop en kunnen zelf de golf van Nicoye zien.
Doordat het al richting zonsondegang is zijn de kleuren extra mooi. We overnachten in het centrum van Santa Elena in een klein hotel, Claro de Luna. Er zijn net genoeg kamers voor de hele groep. Het ziet er een beetje uit als villa kakelbont. Ondanks de vertraging van vanochtend zijn we toch nog voor het donker bij het hotel.
Dag 10 – Monteverde
Vandaag is de dag waar ik al lang naar uit kijk. We brengen een bezoek aan het nevelwoud. Nu hebben wij net de pech dat het al een paar dagen mooi weer is in het nevelwoud en dus weinig nevel te vinden is. Daar waar het normaal mooi weer is hebben wij regen gehad. Beetje omgekeerde wereld.
Wij hebben ervoor gekozen om over hangbruggen te gaan lopen. De canopy tour lijkt mij geweldig, maar we hebben slechts 1 dag. Om meer te kunnen genieten van flora en fauna kiezen wij dus voor de hangbruggen. Nog voor de eerste hangbrug zien we veel kleine mooie vogeltjes waar we de tijd voor nemen om ze vast te leggen.
We laten de groep passeren en lopen weer samen met Marleen, Annemiek en Helma op ons eigen tempo door het nevelwoud. Gelukkig wordt het slechter weer met wat nevel en mogen de poncho’s aan. Dat maakt het wel tot een ultieme beleving.
Uren vermaken wij ons op de hangbruggen. Het is niet vast te leggen en ook niet te beschrijven hoe mooi het nevelwoud is. Toch ga ik het proberen. Elke boom is begroeid met weer tientallen andere soorten planten. Alle planten zijn hier groot. Er groe
ien hier heuse parasol varens. Gigantisch zijn ze. Alles is begroeid met mos, bloementjes en andere groenigheden. We zijn zo intens aan het genieten dat we amper vooruit komen. Na een paar uur zijn we moe en verzadigd en lopen we even door. Drie uur later komen we uit het bos en mogen de benen even tot rust komen. Voor het eerst deze vakantie durf ik een kop koffie te nemen met een gebakje. Ik krijg het nog niet zo heel goed naar binnen, maar geniet enorm. Terwijl wij koffie drinken lopen er neusbeertjes achter het restaurant langs.
Het valt niet mee om stil te blijven zitten. De zon schijnt weer vol op en we willen naar buiten. We kopen een kaartje voor de kolibrietuin. Dat is een open plek in het bos waar allemaal voederbakken hangen. De kolibrie is mijn favoriete vogel dus ik kan mijn geluk niet op! De beestjes vliegen af en aan in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn zo enorm prachtig. Ze scheren langs je hoofd en zijn absoluut niet bang. Het geluid van het gefladder van de vleugels is enorm hard en ze verplaatsen behoorlijk wat lucht. Als je je vinger voor het voederbakje houdt blijven ze op je vinger zitten. Wauw, wat is dit tof! Uren vermaken wij ons met het bewonderen en fotograferen van de vogeltjes. Wij zijn niet weg te slaan, maar moeten toch echt mee met de shuttlebus van drie uur. We worden afgezet in het dorp en eten een kop soep op een terras in het zonnetje. Even bijkomen voordat we op avond excursie gaan.
Om half zes moeten we alweer paraat staan voor de avondexcursie. Het is nog net licht als we het bos in gaan. Ik ben enigszins gespannen, want bij alle avondwandelingen kom je een vogelspin tegen. Die hoef ik echt niet te zien. Gelukkig stelt onze gids mij een beetje gerust. Als ze de vogelspin gaan lokken uit het hol kan ik ver weg gaan staan. De gidsen communiceren met elkaar via portofoons om door te geven wat ze zien. We krijgen te horen dat een andere groep een slang heeft gezien. Als wij aankomen kronkelt er een gele slang over de boom. Ongeveer 1 meter lang en de op twee na gevaarlijkste slang van CR. Het is vandaag volle maan waardoor de dieren naar hogere gebieden trekken en het een stuk moeilijker is om ze te spotten. We zien uiteindelijk nog een paar dieren: luiaard, gordeldier (heb ik en Anita als enige gezien van de groep), slapende vogel, schorpioen (op grote afstand) en een neushoornsprinkhaan. De rest van de groep kan een glimp opvangen van een vogelspin. Na de toer worden we afgezet in het dorp om te eten. Wij gaan onze eigen weg. Als je net denkt de tour overleefd te hebben zonder spin kom je een gigantische spin op de weg tegen. Ik schrik mij kapot. Hopelijk krijg ik vannacht geen nachtmerries over spinnen.
Lees verder bij oudere berichten deel Deel 3 Costa Rica
