Dag 5
Mama wordt onderweg steeds misselijk en de emmer onder haar stoel (die waarschijnlijk voor mij bedoelt was) komt goed van pas. De groep stapt uit om te lunchen en wij gaan door naar de dokter. Hopelijk kan die iets voor mij betekenen Dit is een privékliniek waar niet elke Tico komt. Dat zou betekenen dat we zo klaar kunnen zijn. Die vlieger gaat toch niet op. Eerst volgt een lang gesprek met de alarmcentrale, dan het wachten en vervolgens het gesprek met de dokter. We zijn blij met onze reisleidster die als tolk fungeert. Na wat onderzoek krijg ik te horen dat ik aan het infuus mag.
Met mijn dokter-ziekenhuis-naalden vrees moet ik dan ook even slikken, maar ik heb er veel voor over om mij weer goed te voelen. Als ik op de behandeltafel lig en krijg te horen dat het een uur duurt is het voor de dokter wel duidelijk ik hier erg van schrik. Mijn reactie was niet bepaald neutraal en we moeten allebei erg hard lachen. De tafel ligt prima en dat gedruppel van het infuus is rustgevend om naar te kijken. Het uur vliegt verrassend snel voorbij, maar dan zijn we er nog niet. Dan moet er nog iemand komen om mij te bevrijden, eerst rustig zitten, papierwerk, medicijnen. Driekwartier doen we er nog weer over om de deur uit te stappen en zijn we nog niet compleet. Nog even langs een andere apotheek en dan kunnen we (twee en een half uur later) weer terug naar ons hotel.
Ik voel mij direct een stuk beter en geniet van de thermale baden. Mama is zich helaas slechter gaan voelen en blijft op de kamer. Vanaf onze kamer hebben we prachtig zicht op de vulkaan El Arenal. Met de minuut wordt die steeds zichtbaarder. In combinatie met de zonsondergang is het een prachtige afsluiting van de dag.
Dag 6 La Fortuna
De nacht v
erliep weer net zo slecht als alle anderen. We hebben daarom besloten om niet mee te gaan met de groep. De groep gaat vandaag naar Caño Negro. Een natuurgebied waar heel veel watervogels leven. Wij hadden ons daar erg op verheugd, maar besluiten dat het beter is om een dagje “thuis” te blijven.
Na de nodige uren slaap gaan we naar de voederplaats voor de vogels bij de receptie. Groene, blauwe, rode en gele vogels in alle soorten en maten. Tussen de vele buien door en de nodige rustpauzes zien we enorm veel. Wij vragen ons af of de groep wel net zoveel heeft gezien.
Na onze lunch lopen we nog een klein rondje door het natuurgebied dat bij het resort zit. Een prachtige route door de jungle. Het pad is behoorlijk glibberig en smal. Een echte avontuurlijke route. We doen rustig aan en kunnen daarna bijkomen met een zonnetje op het terras bij ons huisje.
Als de groep terug komt om half zes zijn we blij dat we niet mee zijn geweest. Dat was een veel te lange dag voor ons geweest. De reacties zijn wisselend. Ze hebben zeker mooie vogels gezien, maar het was eigenlijk te ver reizen. Wij hebben er dus goed aan gedaan om lekker een dagje op het resort te genieten.
