Dag 4 Tortuguero – Sarapiquí
Vannacht hebben we helaas niet goed kunnen slapen. Om half drie werd ik weer wakker met enorme buikpijn. Vanwege de pijn heb ik helaas niet meer kunnen slapen. Wat duurt het dan lang voordat het licht is. Het eten wil net als gisteravond niet lukken. Ik voel mij steeds slechter worden en moet uiteindelijk zelfs overgeven, al komt er niks. Mijn maag is leeg, want er komt niks in. ik ben moe, slap en uitgeput. Toch moeten we verder en stap ik de boot in, weer terug naar La Pavona. De boottocht overleef ik net. Op het eind zijn zoveel bochten en daardoor veel golfslag, dat ik behoorlijk misselijk wordt.
Bij de aanlegplaats is hef wachten op de bus die op zich laat wachten. Gelukkig zit er een restaurantje bij waar we kunnen wachten. Als de bus er eindelijk is blijkt dat we met drie man te veel zijn. Maar in Costa Rica is dat geen probleem. De reisleidsters zitten gewoon op de grond of leunen ergens tegenaan. De weg is hetzelfde als de heenweg, maar voelt toch een stuk ellendiger aan met buikpijn en misselijkheid. Er lijkt geen einde aan te komen. Wat ben ik blij als we weer over het asfalt kunnen rijden. Na anderhalf uur rijden/hobbelen komen we weer aan bij Guápiles waar we lunchen. Verrassend genoeg krijg ik wat groenten naar binnen. Daarna maken we een stop bij de supermarkt op zoek naar vezels. Al het eten is hier vezelarm. Wit brood, zoet brood, geen volkoren pasta en rijst. Met behulp van de reisleidster weten we precies wat we moeten kopen. De muesli-noten reep eet ik direct op.
Het laatste uur gaat een stuk beter en ik krijg weer praatjes. Door het wachten op de bus zijn we helaas wat later dan verwacht op bestemming; Sarapiquís Rainforest Lodge.
We gaan naar onze kamer en maken ons klaar om nog snel de Tirimbina jungle in te gaan. We hebben slechts een uurtje, maar genieten enorm. We lopen over de langste hangbrug van Costa Rica, geweldig. Zo steken we de rivier over met prachtig uitzicht. Het begint opeens behoorlijk te regenen en zelfs te onweren , maar dat mag de pret niet drukken. We zien zelfs toekans voorbij komen. We vinden nog een hangbrug op behoorlijke hoogte, waardoor we de jungle van bovenaf bekijken. Wat intens groen en dat wordt door de regen nog eens benadrukt. Precies om vijf uur als het park sluit lopen wij er weer uit.
Drie stappen later zijn we weer bij onze lodge. We vragen nog even of ze weten waar de blue jeans kikkers zitten. Na wat doorvragen wordt ons de plek gewezen, en ja hoor we zien er direct één. Wat zijn ze verschrikkelijk klein en mooi. Zo sluiten we deze deels vervelende dag toch nog mooi af. Hopelijk slaap ik vanacht goed en voel ik mij morgen topfit.
Dag 5 Sarapiqui – La Fortuna
Vanochtend zijn we weer veel te vroeg wakker. Om vier uur begint mijn hele lijf weer pijn te doen. Het eten lukt niet, maar ik ga wel proberen om mee te gaan naar Tirimbina. Daar krijgen we uitleg over hoe chocolade verbouwt wordt en verwerkt wordt tot chocolade. Cacaobomen blijken helemaal niet zo groot te zijn. De vruchten zijn daarentegen wel erg groot.
Op een leuke manier wordt ons het proces uitgelegd met ondertussen het nodige proeven. Al valt dat proeven niet bij iedereen in de smaak. Eerst kauwen we op droge cacaobonen die behoorlijk bitter van smaak zijn. Daarna krijgen we cacaonibs te proeven. Dit is tegenwoordig erg populair als superfood. Bij chocolade denk je ook aan chocolademelk en dat kregen we dan ook. Niet zoals wij dat kennen, maar cacaonibs opgelost met water. Daar kon je zelf nog smaken aan toe voegen zoals vanille en chili. Tja, wat zal ik er over zeggen? Het is anders! Vol enthousiasme zaten we te wachten op het eindproduct, de chocolade. We hebben het weg moeten spoelen met een pepermuntje. De structuur is heel anders en de melk variant was mier en mierzoet. Ook al was het niet te eten we hebben wel plezier gehad.
We hadden nog wat tijd over om weer door het reservaat te lopen. We liepen dezelfde route, maar dan met zon. Wat een verschil is dat. Het lopen over hangbruggen blijft leuk!
Daarna pakken we snel onze spullen om weer verder te reizen. We zijn nog maar net de bus in en het begint toch te plenzen. Wat hebben wij een geluk gehad met het weer.
Lees verder bij oudere berichten deel 2 Costa Rica