De nacht is niet zo goed verlopen als we gehoopt hadden. We worden wakker om half 3 en komen daarna moeilijk in slaap. Mijn buik is het niet eens met het tijdsverschil waardoor ik goed bevriend raak met het toilet. Gelukkig kan ik daarna toch nog even slapen. Om kwart voor vier vind ik het wel mooi geweest en besluit ik mij er op te gaan richten om “beter” te worden. Inmiddels ben ik kotsmisselijk en kan ik niet wachten om alles er uit te gooien. Dat lukt helaas niet, maar na een douche en een paracetamol knap ik toch iets op. Het gaat mij nu toch lukken om in de bus te zitten.
Om zeven uur vertrekken we met de bus naar Guápiles waar we stoppen voor een ontbijt. De route er naar toe is al prachtig. We rijden door een Braulio Carillo Nationaal Park met nevelwouden. Een combinatie van regen en zon geeft ons een prachtige regenboog. Onderweg krijgen we direct te maken met de Costa Ricaanse manier van rijden. Het is een spel van voorrang krijgen en geven. We staan in de file vanwege een verkeersongeval. Tja dat gaat echt iets anders dan bij ons. Alles blijft op z’n plek staan totdat de politie en verzekering komt om uit te zoeken wie de schuldige is. Dit kan zo maar uren gaan duren. Het valt gelukkig voor ons mee.
Bij het restaurant voelen we voor het eerst hoe warm en vochtig Costa Rica kan zijn. Het is (nu nog) een lekkere warmte. Het ontbijt krijg ik niet naar binnen, maar genieten doe ik wel. De eerste kolibrie is gespot en ook een grote blauwe vlinder die je in Nederland alleen maar in de vlindertuin kan zien.
Daarna rijden we weer verder naar La Pavona via een weg die een stuk slechter is. De weg is onverhard en het is slalommen om de gaten te ontwijken. Gelukkig rijdt de chauffeur rustig. Onderweg zien we al heel wat vogels en reigers. Bij La Pavona stappen we op de motorboot en varen door de kanalen naar de Pachira Lodge in Tortuguero. De boottocht er naar toe is een excursie op zich. De omgeving is overweldigend. Het lijkt net de amazone. Alles is groen en in zoveel variaties. Elke boom is begroeit met tig andere planten. Als we na een uur bij de lodge aan komen is het eigenlijk een teleurstelling. We zijn er al! Dat had best wat langer mogen duren.
We worden vriendelijk ontvangen en kijken onze ogen uit. De Pachira Lodge ligt midden in de jungle met prachtige planten en bloemen. Het is het droge seizoen, maar het is één groot waterballet. Er is een koufront over het land getrokken die de nodige regen met zich mee heeft gebracht. Dat is ons wel duidelijk als we zien hoeveel er onder water staat. Na een lekkere lunch verkennen we het terrein en zien al veel dieren. Bij ons huisje/kamer zien we de eerste groene ara’s. Wat bijzonder om deze vogels te zien zonder omheining van e
en dierentuin. Voor onze kamer leven mangrove krabben die licht blauw van kleur zijn. Wat een mooie beesten. Op zo’n kleins stukje is al zoveel leven te zien. Iedereen is enthousiast en helpt elkaar met het spotten van dieren. Zo worden wij gewezen op twee apen die in de bomen hangen.
Om half drie stappen we op de boot en brengen een bezoek aan Tortuguero village. Een klein en vooral toeristisch dorpje. We lopen over het strand dat zwart van kleur is. Onderweg horen en zien we weer veel soorten vogels. De ara’s zitten met grote aantallen in de bomen op vrij korte afstand. Het dorpje zelf is ook compleet overstroomt. Kinderen moeten door het water heen lopen om bij hun huis te kunnen komen. De huizen hier zijn erg primitief. Het is moeilijk in te denken dat deze mensen hier leven.
Als we terug komen bij onze lodge is het al vijf uur en wordt het al bijna donker. Nog even een rondje over het terrein voordat we aanschuiven voor het diner. Als ik ’s avonds nog een keer richting de receptie loop hoor ik geritsel in de bosjes. Ik schijn met mijn zaklamp en zie een gordeldier. Het is eigenlijk een super lelijk dier, maar niet minder leuk om te zien.
Het is een lange en prachtige dag geweest waarop we al zoveel moois hebben mogen zien. Wij hebben het gevoel dat we er al drie dagen op hebben zitten. Om kwart over acht lukt het ons niet meer om wakker te blijven en gaan lekker slapen.
Dag 3 Tortuguero
Vannacht maakten we de eerste tropische regenbui mee. In Nederland hebben we soms een hoosbui van een halve minuut. Hier kan die wel uren duren. In combinatie met de geluiden van de dieren waren het de ideale omstandigheden om te slapen. We slapen zelfs uit tot half zes.
Toch hopen we dat het snel droog gaat worden, want om half negen gaan we op excursie. We gaan met een open boot varen door de kanalen op zoek naar dieren. Na een paar korte buien wordt het eindelijk droger. We kunnen gaan! Vanwege de regen hangt er nevel boven het water. Het is te vergelijken met douchen in een badkamer zonder ventilatie. Lekker warm en klam.
Nog voordat de tour begint zien we bij de aanlegsteiger van het dorp al een tijgerreiger en een gigantische vlinder die bruin van kleur is. We varen een klein kanaal in en zien veel dieren. Alweer een tijgerreiger. Wat een prachtig beest. Een paar bomen verderop zien we apen en vleermuizen. Die laatste zijn amper zichtbaar. Het is hier net een zoekplaatje. Iedereen helpt elkaar bij het zien van dieren. Derde tak links ter hoogte van het groene aangevroten blad. Zo gaat het de hele dag door. Toch is het dan niet altijd even makkelijk om het te zien. Welke van de drie takken? Er zijn er zoveel! Gelukkig lukt het de meeste mensen om ze te zien.
Op de grote kanalen zien we verschillende apen, en leguanen. Dit keer een groene. Het is nu paartijd en als de mammetjes er klaar voor zijn worden ze oranje van kleur. Eigenlijk zijn deze beesten mooi van lelijkheid. Het zijn net kleine dinosauriërs. Onderweg zien we nog een ijsvogel voorbij vliegen en een roofvogel. Tussen het struikgewas op het water zien we nog een slangenhals vogel.
De kleine kanalen vind ik het mooist. Het is alsof je door een tunnel van groen vaart. Op foto’s is het soms net alsof ons bootje in een decor geplaatst is als onderdeel van bijvoorbeeld de Efteling. We sluiten de boottocht af met het zien van een mannetjes Jezus Christus hagedis. s Ochtends hadden we al een vrouwtje gezien, maar het mannetje is toch echt veel mooier. We hebben hem ook zien rennen (helaas niet over het water). Wat een grappig gezicht is dat. Hij rent dan op zijn achterpoten en zijn voorpoten zwaaien wat in de rondte.
Als we terug zijn rusten we lekker uit. Er zijn hier hangmatten die echt heerlijk lig
gen. Met moeite komen we er weer uit om ons klaar te maken voor de jungle wandeling. Op het terrein van het hotel is een verhard wandelpad van anderhalve kilometer. Dat lijkt kort, maar we zijn anderhalf uur zoet. We lopen in rustig tempo en observeren de hele omgeving op zoek naar leven. Onderweg zien we mieren in alle soorten en maten. Ik heb een mier nog nooit zo bewonderd. De parasol mieren zijn erg groot en vervoeren bladeren die zeker wel vijf keer zo groot zijn als hun eigen lichaam. Ze maken een hele snelweg om hun bladeren makkelijk te kunnen vervoeren. Een van onze groepsgenoten spot een bidsprinkhaan. Ook weer zo’n bijzonder insect. Boven onze hoofden slingeren de apen door de bomen. De vogels zien we pas op het eind van de route. Wederom een tijgerreiger, en een grote zwarte havik. Onze reisleidster wordt opeens laaiend enthousiast. Ze ziet een luiaard hoog in de bomen. Het blijkt er niet een te zijn, maar wel drie! Wij hebben het geluk een moeder met kind aan te treffen. Allemaal zo enthousiast als een stel kinderen staan we in de jungle te genieten. Inmiddels is onze nek stijf van al het omhoog kijken. Zo diep in de jungle is het ook behoorlijk heet en sluiten de dag af met een verfrissende duik in het zwembad.
