Samen met onze jongens gaan we met de auto naar Ierland. We hebben zoveel mooie plaatjes gezien over Ierland, zal dit waarheid worden, of gaan we Ierland in een nevel van mist en regen zien? Joran wilde wel dat ik nog een draagbare diepvries mee zou nemen in de auto. Hij ziet de enorme zalm al voor zich die hij gaat vangen. Klein detail: uiteindelijk is er geen hengel uitgegooid, omdat het water te diep onder was of dat het water zo ondiep was, dat je niet van de kant af kon vissen.
Het is al lekker warm als we uit Zwolle vertrekken naar Hoek van Holland. Ook op de boot blijft het heerlijk in de zon. Zo nu en dan gaan we naar binnen om iets af te koelen. Om de tijd door te komen gaan we uitgebreid genieten van de warme maaltijd.
En dan denk je in Groot Brittannië te zijn… Een land dat niet meer bij de EU wil horen en dat laten ze gelijk zien. We hebben geen idee wat ze allemaal controleren, we weten wel dat het enorm lang duurt voordat ook maar iemand door de douane mag. En dan sta je natuurlijk ook nog in de verkeerde rij, onze voorgangers zijn zeker wel 10 minuten bezig om door de douane te komen. Groot voordeel hoe later op de avond hoe rustiger het zal worden op de snelweg en we hebben gepland om voorbij Londen te overnachten. We kunnen tot 23.00 uur inchecken en hebben nog 2 minuten over…Ach en dan blijkt er een muziekfestival te zijn, geen probleem als we later zouden aankomen….
Een echt volledig Engels ontbijt, daar verheugden de mannen zich al tijden op. Bonen, gebakken ei, spek, worst en hashbrown (gebakken aardappel met een bruin korstje) En lekker dat het was….
Op weg naar Fishguard voor de boot naar Ierland. We zagen al een aanduiding marathon bij de Sevrin bridge. Nee hè… de weg waar wij langs moeten is afgesloten. Dit houdt in dat we meer dan 100 km om moeten rijden. We blijven lang geloven dat we de boot halen. Echt genieten van de omgeving doe ik niet meer, zit alleen naar de tijd op de tomtom te staren. Na een telefoontje met Stena Line kunnen we een dag later alsnog de oversteek maken. Met een grote mok koffie en een lekkere muffin gaan we onze B&B omzetten en komt alles weer goed en kunnen we weer volop genieten van het landschap rondom ons. Het stukje Wales waar we doorheen rijden is een glooiend landschap met veel groen, koeien en schapen. De zon, wolken en een klein beetje regen wisselen elkaar af. Dit geeft hele mooie effecten.
Bij de B&B Ivy Bridge in Goodwick gaat Joran helemaal stuiteren. Hij had thuis al verschillende plekken uitgezocht om hard te gaan lopen.. En dit was er een van.. Knap hoor in een onbekende omgeving om toch je rondje te maken, heuvel op en af. Ik ben in een langzamer tempo de heuvel op gegaan om te genieten van het uitzicht richting Fishguard.
De eigenaresse van B&B Ivy Bridge maakte voor ons een geweldige Aziatische maaltijd, die best wel spicy was. Met een lokaal biertje en een geliefd Engels sapje die van heel ver moest komen genieten we van de Engelse humor. Het toetje Mash (geklutst ijs met merengue en aardbeien sap) is een echte aanrader.
We gaan op advies van de eigenaar van de B&B naar Strumble Head, de kust die je vanuit Goodwick kunt bereiken. De beelden zeggen genoeg.. wat schitterend.
Na deze kennismaking met steile kust gaan we Fishguard haven verkennen en een lekker broodje eten voordat we de overtocht naar Ierland maken.
Ook in Ierland is het nog steeds zonnig weer en zien we een gave zonsondergang. En dan moeten we nog ruim een uur over een smalle weg, bermen met hoge beplanting tot het asfalt, hobbelige weg(lees houten achtbaan idee), en met heel veel scherpe bochten route door het binnenland naar Glengarriff. Een spannende route, uiteindelijk komen we veilig ’s avonds om 10 uur aan bij Arches B&B.
We gaan het meest zuidelijke punt van Ierland bekijken: Mizen Head. Nadat we via een steile afdaling een boog in de rotsen hebben bekeken, heeft Joran nog de energie om deze 20 % steile heuvel naar boven rennend af te leggen. Wij hebben in ons tempo, halverwege de tong al op het asfalt liggen. Ook Joran moet toegeven dat hij toch wel stuk is.
Bij Barley Cove kom je via een soort van springkussen brug bij een wit strand uit. Fijn dat men denkt aan mensen met heeel veeel energie 🙂
De Ring of Beara verkennen we door de rondweg langs de kust te nemen en ook de bergpassen. We komen door zeer kleurrijke dorpjes. Doordat de wegen behoorlijk smal zijn, komen de touringcars hier niet, wat missen deze mensen een bijzonder mooie omgeving.
Bij Molly Gallivan’s Cottage geloven de jongens niet dat hier ooit Molly haar boerderij heeft gehad, mooi verhaal om toeristen te trekken…Fake of echt.. Wat er nu nog als boerderij staat met alle handgemaakte kleding, koffie met heerlijke scones bevalt ons goed.
De Ring of Kerry, is inderdaad veel drukker, maar ook zeker de moeite waard.
Bij Waterville hebben we een B&B, vanuit onze kamer kijken we richting de kust, en mogen genieten van spectaculaire zonsondergangen.
Hier vinden we verschillende bijzondere plekken. De Skellig Chocolate Factory. Als we wilden hadden we alle smaken mogen proeven die ze in deze fabriek maakten. Na een lekkere bonbon met whisky is Hans weer fris genoeg voor de rit.
De Kerry Cliffs met uitzicht op The Skellig Islands.
Het schiereiland Dingle mogen we natuurlijk niet overslaan, zowel langs de kust als door het binnenland. In het plaatsje Dingle eten we de bekende shepherd’s pie. Inderdaad was deze pie in de Dingle pub het aller lekkerst, die we tijdens onze reis gegeten hebben. Onze reisgids stuurde ons naar een andere pub, The small Bridge, maar die bleek geen maaltijden meer te maken.Via de bergpas op het schiereiland Kerry gaan we terug naar ons B&B in Waterville.
Indrukwekkend om een deel van de “vingers” te bekijken. Tijd om iets meer naar het Noorden te gaan. Bij Kilkee kunnen we doordat het eb is, over de rotsen dicht bij de zee komen. Tussen de rotsen blijven er poelen over waar de mensen in zwemmen. We kunnen uit de geluiden van de mensen niet helemaal opmaken of ze nu echt genieten of dat het water behoorlijk koud is. Wij genieten er al van om de golven tegen de rotsen/kust zien te beuken.
In Spanish Point komen we in een zeer stoffige B&B. De enthousiaste gastvrouw maakt alles weer goed. Heilige kruisjes worden geslagen, ze schrikt zich rot als Joran gewoon in de woonkamer zit. Of als Edgar tevoorschijn komt en ze denkt dat het Joran is. Na het bezoek bij de Cliffs of Moher gaat Edgar echt ziek worden. We mogen nog wel onze ronde langs bezienswaardigheden afmaken. Dit beperken we tot korte stopmomenten bij parkeerplaatsen aan de weg om de grote kale rotsen van The Burren te bewonderen en bij de Poulnabrone Tomb.
Tijdens de tocht naar Noord Ierland is Edgar nog steeds ziek. Hij kan wel genieten van het landschap wat langs ons heen trekt zoals Connemara met al zijn heuvels en water. Het bekende Ben Bulben zien we van grote afstand. Al rijdend toch best lastig om deze enorme tafelberg op de foto te krijgen.
Glenveagh National Park vinden we door alleen langs de rand van het park te rijden al heel erg mooi.
Noord Ierland. Ik had al hele mooie plaatsen gevonden om te bezoeken, blijken die ook terug te komen in de serie The Game of Thrones. De serie zegt ons niets, na wat speurwerk heb ik een aantal routes gevonden met bijbehorende foto’s. Nu de uitdaging om die plaatsen terug te vinden. Of het nu komt dat deze natuurwonderen nog bekender zijn geworden door de serie, men hangt er wel een flink prijskaartje aan om ze te mogen zien.
The Giant Causeway:
Carrick-A-Rede:
Tja, een enorme uitdaging voor mij met mijn hoogtevrees. Je wilt naar het volgende eiland en moet dan over een wiebelende hangbrug, die 30 meter boven het water hangt. De tijd dat de mensen van de overkant terug komen, kan ik goed gebruiken om me te focussen en te concentreren. En dan mag/moet je naar de overkant…. Er wordt door de toezichthouder aan de overkant geroepen dat je door moet lopen.. ja, ja.. maar wel in mijn tempo. Wat een overwinning als je aan de overkant bent, 10 minuten later kan ik eindelijk genieten van de omgeving. Je weet ook dat je nog een keertje terug moet en het lijkt dat de brug meer beweegt door de wind…. Na uitleg aan de toezichthouder mag ik een groot deel alleen over de brug voordat Hans op gepaste afstand mij zal volgen.. Yes het is gelukt…
Ballingtoy:
Dark Hedges:
Door een mooi heuvellandschap komen we in Dublin aan, waar we in een Ierse pub nog één keertje lekker Iers shepherd’s pie eten. Met de Stena line gaan we ook weer via Groot Brittanië terug naar Nederland. Ik heb nog nooit zo lekker geslapen op een boot, het kan dus wel dat je niet merkt dat je op zee bent. We hebben genoten van onze reis samen met de jongens.
