Na een paar minuten rijden is Joran echt hondsberoerd. Ons advies: je kunt ook een raampje opendoen, hoofd naar buiten voor het geval we niet een plekje langs de weg kunnen vinden, voert Joran gelijk uit, een hele opluchting.
Het lijkt ons nu niet verstandig via Windhoek te gaan, we nemen de kortste weg naar Auas Safari Lodge. Een geasfalteerde weg, fijn om te wennen in een nieuw land, het links rijden en te genieten van de eerste indrukken. We zien verschillende roofvogels, tig soorten vogels, koedoes. Wat komen we op een prachtige locatie. De kamer is nog niet klaar, zo vroeg hadden ze ons niet verwacht. We maken wat rondjes over het terrein en beseffen dat we er zijn. Bij de waterhole komen telkens andere dieren, knobbelzwijnen met jonkies, waterbokken, sabelantilope en de struisvogel zet haar veren op om te laten zien dat ze de grootste is.
Ochtend safari – 17 oktober – 31°
De wereld ontwaakt en ik mag dat op een mooie plek waarnemen ook al is het slechts 11 graden. Zal Joran zover opgeknapt zijn dat we op safari kunnen?
Om 6 uur worden de mannen wakker. Ik zou ze graag naar buiten willen sleuren, denk dat ik daar geen vrienden mee maak. En ja Joran voelt zich een heel stuk beter. Ik maak mijn eigen ommetje.
Bij de waterhole is het de drinkbeurt van de helmparelhoenen, het lijkt meer op een estafette, tikketje doen en stof happen. Om 7 uur worden we met een safari jeep opgehaald, we zijn de enige gasten die mee gaan. We rijden rustig door het mooie landschap.
Een gedeelte is afgezet waar jonge springbokken opgroeien. De kleuren zijn niet op een natuurlijke manier ontstaan, dus geen albino of bruine springbokken, gekloonde bokken…tja
Met open mond kijken we om ons heen alsof we in een film terecht zijn gekomen waar de gnoes bezig zijn om te oefenen als je door een cheetah achterna wordt gezeten. Hoe gaaf is dit.
We zien in de verte giraffes, dicht bij ons is een vrouwtje die een jong van vier dagen heeft. Drie weken blijft ze van de groep zodat haar jong haar geur kan herkennen. Iets verderop zien we links van de weg een jong en rechts een moeder giraffe. Geduldig blijven we wachten tot ze herenigd zijn voor we verder rijden.
Twee grootoorvossen steken voor ons over even later gevolgd door een zadeljakhals. Ondertussen zien we ook nog koedoes, steenbokjes, springbokken, waterbokken, sabelantilopes, impala’s, gemsbokken, zebra’s, knobbelzwijnen en bavianen.
Op een uitkijkpunt nemen we de tijd voor een koffiepauze, zodat de chauffeur de watervoorraad kan inspecteren. Er valt hier zo weinig water dat op bepaalde plaatsen drinkplaatsen aangelegd zijn.
Na 2,5 uur worden we terug gebracht naar de lodge waar we uitgebreid gaan ontbijten en genieten van alle vogels en dieren die voorbij komen. Gewoon een middag niet te veel doen, het is vakantie.
18 October 2023 – 33°
De zonsopkomst was net iets te vroeg voor de mannen. De tijd erna zijn de kleuren nog steeds prachtig. Mooi licht op de waterhole met opnieuw een grote groep helmparelhoenders die als hoenen zonder kop achter elkaar aanrennen.
Joran was een beetje teleurgesteld dat er nog geen groot wild was, alles op zijn tijd. Tijdens het ontbijt werd dit helemaal goed gemaakt.
Over het ontbijt doen we erg lang, we worden veel te vaak afgeleid en zien zelfs nog nieuwe soorten vogels.. Na een douche is het inpakken en op naar de volgende bestemming in de Kalahari.
Bij het afrekenen worden we nog getrakteerd op een sunbird. Dit kon de camera van Hans niet meer aan… we denken dat de censor stuk is…. ontzettend balen. Hans zou Hans niet zijn als hij heel nuchter concludeert: ik kan het met mijn ogen waarnemen en jullie maken de plaatjes.
